Mijn naam is Bruin (38) en ik woon en werk in Den Haag. Ik hou van schrijven en ben daarmee berucht om mijn droge analyses en bijtende humor. Schrijven is voor mij een uitlaatklep voor mijn creativiteit en eigenwijze mening. Ik ben vader van twee leuke vrolijke kinderen. Een dochter (Liv, 9 jaar) en een zoon (Charlie, 5 jaar), heel gewoon, doodgewoon. Mijn vrouw heet Saskia en is, naast oorverdovend mooi, een creatieve stuiterbal die een aantal jaar geleden een succesvolle webshop is gestart met zelfgemaakte kinderkleding. Een op en top glossy-gezin! Dit klinkt allemaal leuk en gezellig maar laten we eerlijk zijn: dat is natuurlijk niet altijd zo..
Het is lente
Afgelopen vrijdag was ik in de tuin aan het werk. Met een ontbloot en bezweet bovenlijf stond ik met een zware bijl hout te hakken voor onze vuurplaats achterin de tuin. Die vuurplaats heb ik overigens zelf met blote handen gebouwd van hele zware zwerfkeien uit Midden Frankrijk. Af en toe zag ik leuke buurvrouwen stiekem naar me gluren, een paar ervan dronken daarbij een blikje CocaCola Light. Natuurlijk deed ik net of ik dat niet zag. Nadat ik klaar was met houthakken, deed ik nog even snel een stuk of vijftig push-ups. Door het open keukenraam van de buurvrouw op nummer 37 hoorde ik een diepe zucht.
In mijn eigen keuken stond mijn vrouw te koken. Terwijl ik langsliep gaf ik haar een kus in haar nek en kneep ik even in haar billen. Ik at niet mee die avond want ik ging naar de kroeg met mijn vrienden. We dronken bier, maakten grappen, lachten hard om elkaar en we probeerden het meisje achter de bar te versieren.
En terwijl ik zo de hele tijd met groot gemak woest aantrekkelijk en mannelijk aan het zijn was (tja, ik doe ook alleen maar wat jullie van me verwachten), schoot mij opeens het volgende mode-item te binnen: de witte driekwart legging.
Rokjesdag
Elk jaar flikker ik van mijn fiets als het gebeurt, ineens zijn ze er: de rokjes, de blote benen en blote armen. Rokjesdag is die ene dag in het voorjaar dat alle vrouwen bij toverslag ineens een rok dragen, met daaronder blote benen – aldus mijn grote voorbeeld Martin Bril. Vorige week was het zover. Alsof jullie het allemaal onderling hadden afgesproken. Overal rokjes. Kort, strak, keurig, fleurig of elegant. Alle soorten, lengten en maten. Voor mij is dat de mooiste dag van het jaar. Zielsgelukkig fietste ik nog een extra rondje door de stad. Ik was inmiddels te laat voor mijn werk maar dat kon me niks schelen. Vlak voordat ik besloot om een vrije dag te nemen, werd ik keihard wakker geschud.
Ook dit zag ik weer: spijkerrokje, witte driekwart legging en zalmkleurige Birkenstocks. Dames, alsjeblieft..
Intermezzo
Ik als ambassadeur van het mannelijke geslacht weet dat ik mode-technisch een belachelijke populatie te vertegenwoordigen heb. Wij mannen kunnen er geen fluit van, dat weet ik. Wij slaan de ene modeflater na de ander. En dan bedoel ik niet die beige (afgeritste) afritsbroek en de sandalen met sokken erin. Die tellen niet mee, dat is een apart soort mens.
Terwijl het ene deel van ons mannen het liefst verborgen blijft in grijze en beige casuals, probeert het andere deel tevergeefs hipperdepip te zijn. Mannen kopen of te kleine kleren of te grote. Anderen dragen weer polo-shirts met alle knoopjes open en het kraagje omhoog. En sommige hebben een heuptasje, of Crocs en zelfs Uggs. Of een stropdas op een blouse met korte mouwen.. Kortom tevergeefs. Het spijt me. Maar we hebben het vandaag over de witte legging.
Laat je benen zien
Doe het niet dames. Gooi die witte driekwart legging weg. Het kan echt niet meer. Het onthult meer dan je wil verbergen. Heb je het te koud voor een rokje? Trek een broek aan. Wil je echt perse een legging, neem een mooie kleur die bij je huidskleur of ogen past. Of eentje met een lekkere luipaardprint. Dat vinden we heus wel sexy. Dat wit is echt verschrikkelijk. Maar ook die driekwartmaat. Waarom is dat verzonnen? Lang of helemaal niet! Driekwart is alleen maar goed als het over pizza gaat.
Rokjes zijn elegant. Of ze nou zwierig of strak zijn, jeugdig of serieus, het benadrukt in alle gevallen jullie vrouwelijkheid. En er is ook zoveel keus: de pencil, de wijduitlopende A-lijn, de petticoat. Bij elke vorm of maat van jullie lichaam past wel een rokje. Maar daar moeten wel blote benen onder! Ik hou ervan. Die blauwe plek hier en daar, een kuiltje her en der, het maakt me niet, ik vergeef het jullie. Sterker nog, ik zie het niet eens. Rokjes met blote benen werken als een verdoving. Wij mannen zien dan slechts hoe mooi jullie zijn.
Ik hou ervan als jullie je benen durven laten zien. Dat vind ik stoer en sexy.
Dan ga ik weer even houthakken in de tuin.