Kirsty (37) heeft samen met haar Meneer Liefde (Antal) een dochtertje Sammie Ziggy (20 maanden) ( and a new monster to come !! ). Naast haar eigen Label ‘Urban Nomads by Kirsty Nagel‘ heeft ze sinds februari 2013 haar eigen pilot store geopend in Rotterdam. Elke week zal zij een kijkje geven in het leven van haar en haar mini monster.
Naar beneden…..dalen graag….. Alsof ik naar de Tour de France kijk… of beter gezegd, mee doe… Alleen wil ik die top juist niet beklimmen. Ik wil dat hij zo snel mogelijk weer naar beneden gaat….
Ik lig dus plat op mijn rug op een ziekenhuisbed met banden om mijn buik en soort van donuts er onder die alles monitoren wat er in mijn buik gebeurt. Op het scherm naast mijn bed zijn steeds pieken te zien die er niet moeten zijn…. Ga weg!!! Adem in…..kramp doorkomen… adem uit…..kramp neemt af…..adem…..pffffff……….piek neemt af…..
T’is niet goed dus…. Het feit dat ik twee keer de spoedlijn van de verloskundige heb gebeld zegt heel wat. Ik ben namelijk niet zo van de ‘ help – kom even langs – belletjes ‘. Maar sommige dingen zijn gewoon niet grappig meer.
What happened ? Uhhhh… laten we zeggen dat mijn versnelling in full speed met extra stond de afgelopen tijd. Te leuke afspraken met onder andere Urban Moms en Vanessa van het 100% Mama Event naast alle gewone bezigheden. Nieuwe collectie loopt goed. Er moet een hoop geregeld worden. Shop draait door. Pop-up shops moeten gevuld worden. Afspraken – besprekingen – kind – werk – huis – man – vriendinnen ….Dat dus… En toen was het …AU !!! Heel erg AU!!!! Puffend achter het stuur soort van wee-achtige krampen proberen weg te krijgen en niet normaal meer kunnen lopen van de pijn… Serieus bang zijn dat het fout gaat…. Tja…dan belt deze sukkel uiteindelijk toch maar eens de verloskundige.
En daar lig je dan… En nog he…nog dacht ik…. Niks aant handje…. Alsof het gewoon niet zou kunnen….Duhuh….
Gynaecoloog er bij – extra gynaecoloog gebeld en toen kwam de vraag ; ‘ Volg je echt orders op’ ? Uhhhhh….. Met een beschaamde blik werden mijn ogen naar die van Antal getrokken… Niet echt… Maar nu… Natuurlijk! Antal is er bij. Mijn man houdt me in de gaten. Net als mijn ouders. We gaan dit doen zoals het moet….
En dus – gelijk met zwangerschapsverlof. Stoppen met werk. Stoppen met rennen. Tien versnellingen lager .
Dat – of het ziekenhuisbed zou voorlopig mijn hotspot de hotspots worden waar je me de komende maanden zou kunnen vinden…
Heel vriendelijk – maar bedankt. Ik kies…. From now on – You’re my bucketlist babe. It’s you and me !
Day one…. Serieus – de Goden zijn me goed gezind want whoopwhoop wat een weertje!! Ik had een slechtere tijd uit kunnen zoeken om met zwangerschapsverlof te gaan! We doen niks. Meneer Liefde en ik zitten op een terrasje. Mijn ouders passen op Sammie. Wij gaan naar de Swan Market om nog wat baby-kamer-spulletjes te kopen – want hell yeah …. dat schoot dus heel erg door mijn hoofd he… Er is nog geen babykamer klaar !! En wat nou als de baby dus echt eerder komt?!!! We need stuff!!!!! Maar dan wel op een relaxte manier. Dat snap je. Hahahaha !
En zo klussen we. Spelen we buiten. Genieten we van de zon. Zandbak…water…what more do we need? Sammie vindt mama’s vervroegd opgelegde verlof wel prima zo! En de mama zelf moet zeggen…. Het voelt goed… Lijf voelt beter… Geest voelt beter… Dit is beter… Niet altijd even makkelijk – want werk en ‘oude’ gewoontes blijven trekken…maar deep down …I know this is the right thing to do….
Keuzes zijn niet altijd makkelijk….en soms is het dus nodig dat ze voor je worden gemaakt……En dan is het goed……Want of ik zelf ooit echt de keuze gemaakt zou hebben….
Wanneer zou ik echt met zwangerschapsverlof gegaan zijn…. To be honest… I don’t know…. Want blijkbaar hebben wij vrouwen tegenwoordig het idee dat we onoverwinnelijk zijn… Dat we alles moeten kunnen…En dat zwanger zijn – joh , dat doen we er even bij. Niet zeiken. We zijn zwanger – niet ziek ! En dat terwijl we dan wel lopen te ‘klagen’ dat we ons schuldig voelen omdat we niet genoeg kunnen genieten van onze zwangerschap. Dat we niet genoeg aandacht besteden aan. Maar stoppen…of minder werken… Als ik kijk naar de vrouwen om me heen ben ik hier zo niet de enige in…. En toch lijkt het tij een beetje te keren… Durven we steeds meer te kiezen voor dat wat echt belangrijk is en waar je geen tweede kans bij krijgt…. Now is the time…
Ik pak mijn telefoon er bij en kijk naar een sms-je van een vriendinnetje van me… ‘ Het nieuwe hyperzijn/doordraven = intens niks doen !!! ‘ Amen Blanche ! Niks meer aan toe te voegen! Let’s toast to that. ( don’t worry – it’s alcoholfree ;P )
Till next time XX Kirsty
You might also like
