Sanne, 28 jaar en moeder van Nila Sofie, een kleine aap van 5! Ze wonen met zijn tweetjes in het hartje van Nijmegen. Sanne werkt 4,5 dag bij een super leuk bedrijf, Jewelz en More. Ook dit zit gevestigd in Nijmegen city, wat het een echte thuiswedstrijd maakt. Daarnaast is ze gek op het maken van mooie plaatjes van haar dochter, is ze groot fan van Instagram en dol op Pinterest! Klik hier om Sanne te volgen op Instagram.
“Mama, wanneer ga je nou eens trouwen? Ik wil zooo graag eens een zusje.’’
Help, was de enige gedachte die door mijn hoofd spookte! Ze nam snel nog een hap van haar spaghetti voordat ze de volgende vraag op me afvuurde. “Je kan niet met iemand trouwen die al getrouwd is toch?” Na deze vraag dacht ik, zo dat is dan opgelost, vrolijk antwoordde ik dan ook, “nee dat kan niet.”Waarop Nila weer zei, “dat vind die vrouw dan zeker niet zo leuk, maar misschien die man wel?” Was dit laatste nou een vraag of een opmerking. Ik begreep er werkelijk niks van, hoe kwam ze erbij….. Ik begon bijna te denken dat ze de reclame van second love had gezien. Toch ligt ze iedere dag om zeven uur al lekker in haar bedje.
Nila heeft zich het afgelopen jaar tot een werkelijke cupido ontpopt. Zo heeft ze al geprobeerd me te koppelen aan haar zwemleraar, de jongen van 20 achter de kassa bij de Hema en die oude bekende op straat. Zodra Nila denkt, deze man vind ik wel leuk, begint het charme offensief. De bambi wimpers beginnen te wapperen en de liefste glimlach word getoond. Deze momenten voel ik inmiddels haarfijn aankomen. Ze krijgt rode blosjes op haar wangen en blijft het liefst zo dicht mogelijk bij me in de buurt. Dit om het gesprek indien ze dat nodig vind te leiden naar een voor háár perfect einde. Omdat Nila het wachten zat is op een zusje, zet ze er een beetje vaart achter op zo’n moment.
Het begint met een hele zachte, “Mama…” ik zak op dit moment al door de grond, hopend dat ze het niet weer hardop gaat zeggen,“wil je misschien met deze jongen trouwen?” De jongen achter de kassa word rood, ik word rood en ja Nila stond al met rode blosjes van de spanning of hij “JA” zou zeggen. Ik heb haar nu maar eens goed uitgelegd dat ik eerst iemand moet tegenkomen die ik écht heel leuk vind en dat er niet ineens een zusje kan komen. Dit vond ze een korte periode ook wel weer interessant. Haar eigen versie hiervan werd namelijk “mijn mama zoekt een prins en dan krijg ik een zusje.” Enig die fantasie van die kleintjes maar het werkt niet altijd in ons voordeel. Na twee weken raakte haar geduld al weer op. “Waar blijft die prins nou? Waarom duurt dit zolang, er zijn toch genoeg prinsen?”
Kinderlogica, tja…. Het blijft lastig uit te leggen aan een meisje van vijf.
Vorig weekend hebben we heerlijk samen een wandeling gemaakt en het er nog eens goed over gehad. Hopelijk kan ze haar rust er voorlopig even in vinden. Die prins en het lieve kleine zusje komen wel als het daar tijd voor is.
Kus Sanne
