Bruna (29 jaar), woont in Rotterdam, is al 13 jaar samen met David en inmiddels zijn ze getrouwd. Samen hebben zij een zoontje van 1 jaar, Ami. Hij was al eigenwijs toen hij nog in de buik zat en besloot na 35 weken dat het wel tijd was om de wereld te verkennen. 1 jaar later is hij nog steeds eigenwijs en ook nog koppig, maar ook heel vrolijk, sociaal en lief. Bruna werkt fulltime als journalist op de videoafdeling van het ANP, probeert 3 tot 4x in de week te sporten, doet graag leuke dingen met vrienden en dan hebben man en kind natuurlijk ook nog aandacht nodig.
Een weekendje naar Leuven. Dat was mijn verjaardagscadeau van David en Ami. Vrijdagmiddag kwamen we aan in de gezellige Belgische studentenstad. Ami had nog geen middagslaapje gedaan. Vol goede moed deden we hem in de kinderwagen en gingen we ervan uit dat hij tijdens het wandelen in slaap zou vallen. Nou, mooi niet. Na een drankje te hebben gedronken op een van de terrasjes begon Ami wild tegen te sputteren toen we hem weer in de kinderwagen wilden doen. ‘Rennen, rennen,’ riep hij. De rest van de middag renden we door Leuven. ‘Nu zal hij toch wel moe zijn?’ zeiden David en ik tegen elkaar. Het was tijd voor een borrel. Terwijl wij borrelden gaven we Ami zijn avondeten. Weer hoopten we dat hij in slaap zou vallen. Deze keer tijdens de wandeling naar het restaurant waar wij gingen dineren. Maar Ami had deze dag kennelijk te veel energie en was niet in slaap te krijgen. Zo veranderde een ontspannen weekendje weg in een weekend achter Ami aanrennen. Ook tijdens ons diner ging het mis. Ami werd hysterisch. Thank God voor YouTube en Woezel & Pip. Dankzij die combinatie konden wij toch nog genieten van ons biefstukje. Maar we besloten wel om het toetje te skippen. We waren ervan overtuigd dat Ami nu wel snel in slaap zou vallen tijdens de wandeling terug naar het hotel. Weer mis, meneer barstte van de energie en dat ging ook in de hotelkamer door. Zelfs na een tijdje spelen in bad weigerde hij zijn ogen te sluiten. Om 22.30 uur was het dan zover. Ami viel eindelijk in slaap. Wij dronken nog even een wijntje, om daarna al snel ook als een blok in slaap te vallen.
De volgende dag ging het niet veel beter. Ami wilde alleen maar rennen en was onvermoeibaar. Tot wij besloten om lekker naar huis te gaan, toen viel hij plotseling wel in slaap. Ondanks onze kleine energiebom was het wel een heel gezellig weekend. Maar de volgende citytrip laten we Ami thuis!
