Ik ben Diana en woon samen met mijn vriend Sladjan en 2 kids Jasmijn (7jr) en Mayson (1jr) in Tilburg. Ik werk part-time bij een grote verzekeringsmaatschappij. Daarnaast ben ik visagiste en mede-eigenaar van SIP! Je kunt mij volgen op Facebook ‘SIP’ of Instagram ‘diana.sip’.
Mijn moeder zei altijd: hoe ouder je wordt hoe moeilijker het wordt. Wat ze daarmee bedoelde snapte ik als puber niet. Ik had weleens ruzie met haar over vriendjes, uitgaan en dat soort normale puberzaken. Ik dacht ik er nooit zo bij na waarom ze dat dan zei.
Nu jaren later snap ik wat ze bedoelt. Over precies 2 weken ben ik jarig, ik ben 30+, heb 2 kinderen, een gezin en was (vanwege het overlijden van mijn ouders) al vrij vroeg ‘volwassen’. Volwassen tussen aanhalingstekens omdat de gekke ik ook altijd een beetje kind blijft.
Gedurende de jaren ben ik er achter gekomen hoe mensen in elkaar zitten. Ik ben heel eerlijk, ik was ook niet altijd een lieverdje. En nog steeds niet. Ik laat niet over me heen lopen, ik spreek je aan en ik wil mijn gelijk halen. Ik zal hier net zo lang mee doorgaan tot ik die gehaald heb. Ik heb in mijn verleden veel gekletst, geroddeld en dingen verteld die ik (heel naïef) onschuldig doorklepte.
Door het kletsen ben ik vaak op mijn bek gegaan. Omdat ik recht door zee ben en soms erg fel kan zijn, was ik dan ook altijd de boosdoener. Ik heb hier vriendschappen mee verloren ( overigens niet altijd en alleen door mijn schuld).
Maar door deze ervaringen, door mijn vriend en vooral door mijn kinderen ben ik veranderd. Natuurlijk geniet ik soms nog van een smeuïge roddel en vertel ik vast ook nog weleens iets door maar ik heb mijn les wel geleerd. Roddelen en liegen is niet fijn. Het is vervelend voor die ander en uiteindelijk word jij er zelf ook niet vrolijk van.
De afgelopen tijd is me weer duidelijk geworden dat je weinig mensen kunt vertrouwen. Mensen doen heel leuk in je gezicht alsof ze je beste vriend zijn, ze geven je het gevoel dat je ze kunt vertrouwen, je verteld ze privézaken….om je vervolgens met de grond klein te maken.
Jammer dat men tegenwoordig zo met elkaar om gaat. Jammer dat we niet gewoon oprecht leuk kunnen doen tegen elkaar en dat we elkaar iets gunnen en blij zijn voor een ander. Want jaloezie is ook een punt. Mensen moeten eens niet zo bezig zijn met anderen maar met zichzelf. Laat iedereen in zijn waarde, ieder mens is anders, en dat wil niet zeggen dat de een goed is en de ander slecht.
Ik heb vroeger heel veel vrienden gehad. Ik kwam erachter dat dit geen vrienden van me zijn maar kennissen. Nu heb ik een handjevol ECHTE vrienden op wie ik dag en nacht kan rekenen maar die ook dag en nacht op mij kunnen rekenen. Zij geven mij die schouder om op te huilen, ik kan ontzettend met ze lachen, leuke dingen doen. Ze zijn de tantes voor Jasmijn en Mayson die ze nooit zullen hebben. Ik ga voor ze door het vuur en krijgen van mij mijn laatste cent als het nodig is. Ik hoop dat zij dat goed beseffen en ook al zeg ik het niet vaak: dank jullie wel lieverds, ik hou van jullie allemaal ( you know who you are!).
