Ik ben Melissa, 25 jaar en trotse mama van dochter Liv (18maanden) en samenwonend met mijn lief! Ik werkte als pedagogisch medewerker op een kinderdagverblijf maar nu richt ik mij vooral op mijn dochter en doe dat met veel plezier. Saai? Absoluut niet! Verder ben ik een ‘health freak’, verslaafd aan latte’s, en dol op Instagram.
Als één woord het moederschap vertegenwoordigd is het wel chaotisch. Chaotisch krijg je (in ieder geval in mijn geval, herkenbaar anyone?) vind ik als je kinderen krijgt erbij.
Bijvoorbeeld als ik een rondje aan het shoppen ben. Dat is met een dreumes nogal chaotisch oftewel niet echt een optie maar he, niet shoppen is helemaal uitgesloten toch? Ze wil namelijk langer dan een minuut of 20 echt niet meer in de buggy, en ja dan ben ik net lekker op dreef zeg maar. En dan begint het jongleren, koekje hier, fruitje daar, nog even afleiding maar er komt een moment dat alles op is. Voornamelijk als je moet passen of afrekenen. Met een broek op me enkels haal ik het hele liedjes repertoire uit de kast, alles om haar te vermaken en toch even snel te passen. Zweet op je bovenlip actie is dit wel.
Of met afrekenen, nog even alle verleiding trucjes uit de kast halen, ondertussen bedenkend dat ze ook wel toe is aan een nieuwe luier, en dan staat de verkoopster je aan te kijken want die heeft zojuist wat gevraagd maar dat heb ik dan volledig gemist door alle handelingen en gedachtes. Sorry wat zei je? Op dat moment zie ik haar echt denken of alles nog wel oké gaat en dat ze per direct enorme vraagtekens achter haar kinderwens zet. Sorry normaal ben ik echt heel zen hoor roep ik dan het liefst.
En dat ben ik ook echt wel hoor. Rondje boodschappen doen gaat prima, maar dat duurt dan ook niet 1,5 a 2 uur. En de sportschool kan je trouwens ook overslaan dan, want shoppen met Liv vind ik echt vallen onder een work out. Soms maak ik de fout om haar even zelf rond te laten lopen in een winkel, maar dat is zoals je vast nu al bedacht had echt kansloos. Alles uit de schappen of het rek trekken maar toch heb ik elke keer de hoop dat ze lekker achter mij aanhobbelt.. niet dus. Iedereen heb zo zijn dromen toch?
– Of dat je net een wasmand staat weg te vouwen, en je dreumes alles weer van het bed trekt en op de grond gooit.
– Dat je ergens heen moet en met je jas aanstaat en mevrouw nog even een luier volmaakt.
– Dat het zo een leuk idee was, je kind met een mini boodschappen karretje achter jou aan laten hobbelen. Tot het moment van inleveren. pruillip, tranen en ja hoor gillen maar.
– Dat je kind buiten de deur tot aan haar nek toe onder zit, en het reserve setje kleding nog thuis op de keuken wacht.
– Op de snelweg rijden en je kind gaat mekkeren omdat haar knuffel is gevallen en dat NU terug wilt hebben.
Maar buiten dit soort momenten om loopt het hier gesmeerd…
