Mijn moeder zei vroeger vrij regelmatig tegen me, ‘oh, die tijd heb ik zo gehad’, als ik volgens de laatste mode een schoen met een puntneus, een broek met wijde pijpen, of een hoog-hoger-hogere-taillebroek kocht. Maar mode herhaalt zich… Dus wat er vervolgens gebeurde was dat mijn moeder de vliering op dook en met een koffer naar beneden kwam. De koffer ging open en daar waren ze hoor: haar broeken met wijde pijpen, of die hoog-hoger-hogere-taillebroek uit haar jeugd…
Huis van herinnering
Het huis van mijn ouders is een verzameling van herinneringen. En niet alleen aan herinnering in mijn hoofd. Nee, feitelijke en tastbare herinneringen. Mijn moeder heeft veel bewaard van mijn kindertijd. Een tijd geleden hebben we alles doorgespit. Een middag heerlijk sentimenteel doen samen. De nodige ‘ohhhhs’ en ‘aaaahs’ en ‘kan je je die nog herinneren?’ kwamen langs. Van poppenhuis, poppen, een zelf getimmerd poppenbed en dozen vol kleertjes waar menig vintagelover van zou kwijlen. My Little Pony’s, Barbies – van mij, maar ook van mijn moeder – met echte wimpers en pruiken. Wat een genot!
Mijn Pinkeltje-boeken, Suske & Wiske’s, mijn Disney boeken met mijn lievelingsverhaal ‘De pinguin die niet van kou hield’ , mijn LEGO-collectie – er is werkelijk niets dat ontbreekt – , maar dat geldt misschien nog wel meer voor de Barbie-verzameling: van manege, zwembad, jeep, auto, woonkamer, kasteel, caravan, zwembad… name it – ik kan zo een Barbieshop starten. En ik was het meeste gewoon vergeten… Totdat ik alles weer even vast had en de herinneringenstroom onafgebroken op gang kwam.
Yup, Zoë kan los bij mijn ouders als ze wat ouder is 😉
Tijdloos
Sommige items van vroeger zijn niet meer wat ze ooit geweest zijn, het is alleen de herinnering die overeind blijft. Toch sta ik er van te kijken hoeveel spullen gewoon tijdloos zijn. Speelgoed van Fisher Price… Het blijft (blijkbaar zo goed als nieuw en nog steeds even) gewild. Hetzelfde geldt voor LEGO en Barbies. En alles van hout… Supergaaf nog. En… kennen jullie de ‘Dufty’s’ nog? Die kleine, over de top truttige en kleine poppetjes die ruiken naar aardbeien? Nou zonder dollen – ze ruiken nog steeds en Zoë vindt ze prachtig (vooruit, ze staan van truttigheid tegenwoordig dus in geen enkele winkel, maar ze zijn the bomb!).
Ik kijk in de woonkamer naar de kisten, dozen en zakken vol speelgoed en bedenk me wat ík uiteindelijk zal gaan bewaren… Naast wat kleertjes met sentiment was ik eigenlijk nooit van plan iets te bewaren. “Misschien toch wel leuk voor later, hoor ik mezelf denken”…
Niets geen stoffig stofje
En niet alleen speelgoed, ook veel van mijn oude kleertjes heeft mijn mam bewaard. Goed, veel daarvan is wel echt outdated… maar hoe bijzonder en aandoenlijk om mijn kleine meisje vorig jaar haar eerste stapjes te zien zetten in mijn zomertuniekje, haar de winterkou zien trotseren in mijn oude jasje en haar door de tuin te zien stappen in mijn Osh-kosh overall van ruim 30 jaar geleden. Misschien niet 100% van deze tijd, maar het sentiment viert de boventoon en Zoë vindt het prachtig.
Benieuwd wat ik over heel veel jaren van nu aan bewaarde spullen voor haar van de vliering trek, hoe ze haar wenkbrauwen op zal trekken en me verbaast aan zal kijken als ik haar laat zien wat ik bewaard heb…. Ze me voor gek zal verklaren en vervolgens eveneens de sentimentele moeder uit zal hangen en haar kleine donder(s) in een van haar jurkjes, overalls of jasjes zal hijsen. Ik ben benieuwd, over héééél veel jaren van nu.
You might also like
