Ik ben Frederieke Wieberdink, trotse mama van Doutzen en Oliver en de oprichter van MamaGlossy. Misschien ken je mij van Kindermodeblog?! Naast kids styling is (online) ondernemen en het maken van creatieve content mijn grote passie. Eén keer per week schrijf ik een persoonlijke blog op MamaGlossy over wat mij bezighoudt….
Terwijl ik begin met het schrijven van deze blog voel ik een kleine twijfel. Moet ik het wel doen? Doutzen kan tegenwoordig lezen en mijn schrijfsels zijn voor haar geen geheimtaal meer. Maar oké. Hoewel ze al zo zeker als een huis weet dat ze later bij Kindermodeblog komt werken, heeft ze de weg naar MamaGlossy nog niet gevonden. Gelukkig. Dus ik kan het wel even opschrijven hier…
Sinterklaas. Wat een figuur hè!
Sinds de dag dat hij met z’n stoombootjuh ’t land in is gekomen – dat ding bleek in het echt verdomd veel kleiner dan op TV – ben ik wat minder scherp. De nachten in huize Brouwer-Wieberdink zijn namelijk flink ingekort. Een jetlag en de zomertijd zijn er niks bij.
Andere moeders vragen me soms, hoe doe jij dat toch allemaal? Een bedrijf combineren met het moederschap? Nou, wees gerust. Ik doe ook maar wat en heb deze week (op ’t gebied van moederschap) de plank al twee keer finaal misgeslagen.
Misser 1: Zondag, 15 november, de dag van Sint z’n aankomst. Nog half in shock van al het vreselijke terreur nieuws in dat weekend, maar hop, knop om! Dit is hét feest van onze kinderen en zij moeten er op en top van kunnen genieten. En heel toevallig komt Sinterklaas helemaal uit Spanje héél toevallig net bij ons de hoek om varen. Natuurlijk zijn we dan van de partij want we willen de goedheiligman en z’n hippe Pieten maar al te graag spotten! Maar stiekem is ons hogere doel om veel pepernoten te vangen. Heul veel!
Maar potjandorie, geen pepernoot te bekennen dit jaar! Kan iemand me even bijpraten, is dit iets nieuws? Doet Sinterklaas aan de lijn? Heb ik iets gemist? Daarentegen strooien de Pieten wel flink met woorden: ‘jullie mogen allemaal je schoentje zetten vanavond, allemaal je schoentje vanavond’ Oké, eerlijk? Hier was ik niet goed op voorbereid. Zaterdag was ik aan de buis gekluisterd terwijl ik eigenlijk nog de stad in had willen gaan, en ik was niet über voorbereid als je begrijpt wat ik bedoel. Maar na deze woorden van de Pieten, dan weet je gewoon, je moet.
Snel naar de Appie dus, voor wortels en suikerklontjes, volgens Doutzen hét favoriete eten van Americo. Ik denk mooi, kan ik gelijk even wat schoencadeautjes scoren. Maar tijdens het boodschappen doen kom ik erachter dat het echt mission impossible is om cadeautjes te kopen waar Doutzen zelf bij is. Tot en met vijf jaar ging dat nog wel –kijk! daar vliegt een vogeltje – maar met zes? Vergeet het maar. Met haar 125 cm en wijze neus staat ze overal bovenop te koekeloeren. Plan B. Nog een keer naar de Albert Heijn, maar dan wat later op de avond als de kinderen al in bed liggen. Ik stuur Papa-Piet op pad, want Mama-Piet moet ’s avonds nog wat werken. De cadeautjes komen niet vanzelf in de zak 😉
Mijn lief komt met een goed gevulde AH boodschappen tas thuis, want we laten ons deze week niet opnieuw verrassen. We zijn op elke Pieten opmerking voorbereid. Vooruitdenken noemen ze dat. En aangezien vrouwen daar over het algemeen nét ietsje beter in zijn dan mannen, ben ik zeer positief verrast! Lekker bezig lief!
Alleen kom ik er dan achter – nét als de Pieten bijna over de daken gaan – dat we geen Sinterklaas cadeau papier in huis hebben. Oeps! We hebben wel een heleboel ander mooi cadeau papier, maar hier knutselt Doutzen ook vaak mee. Ik vind het té toevallig, té gevaarlijk en té riskant. Toch de leeftijd hè. Ze is een jaartje ouder en de waarheid komt steeds dichterbij. Ik bedenk me dat ik het minder risicovol vind om de cadeautjes dan maar niet in te pakken en vind dat we het maar gewoon gezellig moeten neerzetten in de schoentjes, omsingeld door heul veul lekkere pepernootjes
Even schiet er bij mij een flashback van heel vroeger voorbij, ik zie de cadeautjes bij ons thuis onder de schoorsteen staan. Cadeautjes niet ingepakt. Tijdens deze flashback denk ik: zie je wel!! Dat is dus heel normaal, Sinterklaas doet dat wel vaker. Nee tuurlijk niet, bedenk ik me twee seconde later. Ik besef nú pas dat mijn ouders er ook vast pas om half elf s’avonds achterkwamen dat ze geen Sinterklaas cadeau papier in huis hadden… Tsja. Kom je er op zo’n moment toch maar weer achter dat je meer op je ouders lijkt dan je denkt 😉
De volgende ochtend. Dik een uur eerder dan normaal hoor ik Doutzen al rommelen en draaien in haar bed. Ik kijk op de klok en zie nog een 5 in de tijd. Omg! Zo vroeg?! Niet veel later is ze één en al spring levend en neemt ze het hele huis op sleeptouw! Wat zal er in haar schoentje zitten???
En ja hoor! Wat een goed begin van de week. Sinterklaas is langs geweest en Doutzen en Oliver zijn allebei verwend. Doutzen heeft een Sinterklaas doe-boek gekregen en Oliver een ambulance. Maar tijd om er lang mee te spelen is er niet, want het is gewoon maandag en het normale ritme begint. Het weekend is voorbij en we moeten in de hoeven! Lees: douchen, aankleden, kinderen aankleden, luier verschonen, tassen inpakken, boterhammen smeren, fruit schillen, opmaken, ontbijten enzo. Sjoerd brengt Oliver naar de crèche en ik breng Doutzen naar school. Op maandagochtend heeft ze gym op een andere locatie, dat betekent helaas: een kwartiertje eerder weg.
Terwijl ik nog even snel naar boven ben gesprint om iets te pakken staat Doutzen onderaan de trap vol adrenaline te roepen! Mama, mama, mama! De Pieten zijn heeeeeel dom geweest!!! Kijk eens! Kijk eens!! Mama, mama, mama!!!! In haar hand heeft ze een grote boodschappen tas van Albert Heijn, nokkie vol gevuld met pepernoten, chocolade letters en andere cadeautjes. OEPS! En dit was onze tweede misser…. 😉
De Pieten zijn heel dom geweest!!! zegt Doutzen. Ze zijn hun tas vergeten!!! (geheimtaal: goed te verstoppen)
Lieve lezeressen, loopt Sinterklaas bij jullie thuis ook zo op rolletjes?
– X♡ – Free
( Mama Glossy Facebook )
You might also like
