Dat bevallen best een pittige klus is, weten we allemaal best van tevoren. Maar dat we in staat zijn om in het heetst van de strijd ons hele gezinsplan in de prullenbak te kieperen, hadden we toch niet gedacht. Zes gedachten die tijdens de bevalling door ons hoofd schieten op een rijtje.
- Waarom heeft niemand me vertelt dat bevallen zó véél pijn zou doen? | Het is op zich wel te doen? Als je rustig ademhaalt, kun je de weeën langzaam wegpuffen? Het is pittig, maar voor je het weet zit het er op. Hell no! Allemaal leugens. Rustig ademhalen? Langzaam de weeën wegpuffen? Hoe dan?!
- Kan ik hier nú weg? | Ik wil hier weg, ik kan niet meer. Kan ik niet gewoon mijn spullen pakken en weglopen? Dan blijf ik wel gewoon nog even zwanger…
- Hier met die ruggenprik, en snel! | Nee? Geen optie om te stoppen met bevallen? Dan wil ik nú een ruggenprik. NU! Het kan me niet schelen wat er in mijn geboorteplan staat, ik had geen flauw benul toen ik met een kop thee en een reep chocolade heerlijk op de bank alles over mijn rozengeur-en-maneschijn-natuurlijke-droombevalling opschreef. Natuurlijk wil ik pijnbestrijding, een beetje snel graag.
- Waarom wilde ik dit zo graag? |Ik kan het me gewoon niet voorstellen dat ik hier maandenlang over gedagdroomd heb. Waarom wilde ik ook alweer zo graag bevallen? Ik had best nog een paar dagen langer zwanger willen zijn. Al die zwangerschapsongemakjes stellen helemaal niks voor bij wat ik nu voel…
- Ik doe dit nóóit meer! | Ik doe dit dus echt nooit meer. Een gezin met drie kinderen? Geen sprake van. Bevallen is een regelrechte nachtmerrie. Dit nooit meer.
- Dit was het zó waard | Daar is ze dan, eindelijk… Wat is ze mooi en lief. De mooiste baby die ik ooit gezien heb. Wat een prachtig moment, voor het eerst mijn kindje op mijn borst. Wie weet, misschien wil ik dit toch nog een keer meemaken…
Lees ook: 5 gedachten die iedere moeder heeft als ze net is bevallen
Lees ook: Het bevallingsverhaal van Karin