HET BEVALLINGSVERHAAL VAN ZARIPHA

Iedere week delen we op Mama Glossy een bevallingsverhaal van één van onze lezeressen, deze week het verhaal van Zaripha..

“Bij mijn eerste dochter wilde ik graag in het ziekenhuis bevallen, gewoon voor de zekerheid. Achteraf was dit ook heel verstandig! De ontsluiting ging erg goed. Ik had rugweeën, en tussen elke wee 1 minuut rust. Binnen 7 uur had ik al 10 cm ontsluiting. De rugweeën waren absoluut niet fijn, maar door de rust tussendoor goed te doen. Helaas voor mij duurde het persen wat langer.. Ik had namelijk helemaal geen persweeën en na 2,5 uur(!) op eigen kracht persen was Mila er nog steeds niet en wilde ik alleen maar slapen. Dat werden dus uiteindelijk weeënopwekkers, een knip en een vacuum pomp. Binnen 45 minuten was ze er toen. Het bleek dat ze met haar hoofd in een knik lag en de navelstreng om haar nekje zat, dus dat was de reden waarom ik geen persweeën had. Gelukkig is alles uiteindelijk helemaal goed gekomen.”

“Terug naar baby nummer 2. Dit keer wilde ik graag thuis bevallen. Zaterdagavond op 11 november gingen we met zijn drieën (mijn man Niall, dochter Mila, 3 jaar, en ik), langs de deuren voor Sint Maarten. Ik waggelde rustig achter hen aan. Ik was op dat moment 39 weken en 5 dagen zwanger. Na een gezellige avond, lagen mijn man en ik rond 23.00 uur op bed. Die nacht werd ik rond 00.00 wakker van krampen in mijn buik. Ik dacht gelijk: IS DIT HET? Ik had verwacht het wel gelijk weer te weten, gezien mijn eerdere ervaring, maar toch twijfelde ik.. De krampen in mijn buik waren onregelmatig, maar deden wel pijn, genoeg pijn dat ik er continu wakker van werd en echt moest gaan zitten of staan om ze weg te zuchten/ademen. Ze kwamen zo onregelmatig dat timen niet echt zin had. Rond 02.00 uur ’s nachts stopte de weeën en kon ik rustig slapen. Rond 06.00 uur ’s morgens werd ik weer wakker van buikkrampen. Ik ben die zondagochtend gelijk in een lekker warm bad gegaan, want ik hoopte stiekem dat dit de weeën wel zou doorzetten. Het bad was heerlijk, maar helaas deed het niet wat ik hoopte.”

Volg Mama Glossy ook op Instagram

“We zijn die dag, voor de zekerheid, wel thuis gebleven. Samen hebben we de film Vaiana gekeken en ondertussen was ik heerlijke Indonesische Rendang aan het maken (dit moet een aantal uren sudderen, dus daar was ik wel een tijdje zoet mee). Tussen de film kijken en het koken door had ik nog steeds last van buikkrampen, en ze deden behoorlijk pijn. Ik moest mij dan ook echt concentreren op mijn ademhaling om ze weg te zuchten. Ze kwamen en gingen weer en er zat geen regelmaat in. Soms zat er 5 minuten tussen, soms een kwartier en soms weer een uur niets.”

“Op een bepaald moment liep ik naar boven, nog even een buikfoto maken om mezelf af te leiden. Op de grond in onze slaapkamer lag een foto van mijn mama. Deze foto hing op de muur, maar nu ineens lag hij op de grond in het midden van de slaapkamer. Dit was niet eerder gebeurd. Ik geloof dat dit mijn moeders manier was om te laten weten dat ze bij me was (ze is namelijk overleden op mijn 25ste). Toch had ik het gevoel dat ze er bij beide bevallingen bij was, en het was mooi om dat op deze manier bevestigd te krijgen.”

“We hebben samen heerlijke rendang gegeten en Niall bracht om 19.00 uur Mila naar bed. Zo tegen de avond begon ik het wel zat te worden. Ik was aan het wachten tot ze regelmatig kwamen, maar dit gebeurde maar niet. Ook waren ze scherper dan de voorweeën die ik bij Mila ervaren had. Toch belde ik de VK niet, omdat ze zo onregelmatig kwamen.”

“Rond 00.00 uur werd ik wakker van kramp in mijn buik. Het deed behoorlijk pijn, liggen ging niet. Ik heb een krukje gepakt en ben naast het bed gaan zitten met mijn armen leunend op de rand van ons bed. Ik dacht: dit zakt ook wel weer weg, dus dan maar even zo. Maar het zakte niet weg. Ik heb het een half uurtje getimed en de weeën kwamen om de 5 minuten. Ik heb toen Niall wakker gemaakt en gezegd dat we de VK moesten bellen, want het zette nu eindelijk door.”

“Rond 00.45 uur belde Niall de VK en om 01.00 uur stond ze op de stoep. De weeën kwamen regelmatig, om de 5 minuten, maar qua heftigheid waren ze inconsequent. De VK deed een check en het bleek dat ik 2 á 3 cm ontsluiting had. Na een uurtje samen beneden te hebben gezeten, veranderde er niets in mijn weeën. Soms waren ze intens en voelde ik het in mijn buik en rug en soms was het meer een lichte kramp. De VK adviseerde mij om te gaan douchen. Het was rond 02.00 uur. Ze zei dat ze het nog een uurtje ging aankijken en als de weeën niet sterker zouden worden, we dan mijn vliezen ging breken. Ik vond dit een goed idee, want ik wilde graag dat het nu dan ook door zou zetten.”

“Ondertussen belde Niall, mijn oudste zus Natalija op, zij zou er dit keer ook weer bij zijn. Ik vond haar energie de vorige keer zo fijn, en bij de geboorte van Mila heb ik aan Niall en haar zoveel gehad, dat ik dit keer graag hetzelfde “team” om mij heen wilde hebben. Ook vonden we het een fijne gedachte dat zij eventueel Mila kon uitleggen wat er gebeurde, mocht Mila wakker worden van alle geluiden in huis.”

“Mijn zus was er rond 02.00 uur. Rond 02.45 stapte ik de douche uit, ik heb er 45 minuten onder gestaan en heb dit niet eens doorgehad! Ik was zo lekker de buik en rugweeën aan het wegzuchten, ik zat helemaal in mijn eigen bubbel. Mila werd hier gelukkig niet wakker van (van de douche en de mensen op en neer op de trap). Er werd nog gevraagd waar ik wilde bevallen, boven of beneden. Aangezien Mila boven sliep, in de kamer naast onze slaapkamer, gaf ik aan dat ik graag beneden wilde bevallen. Eenmaal beneden was de huiskamer en bank bevalling klaar gemaakt en brak de VK mijn vliezen. Het was toen 02.50 uur.”

“Toen ging het ineens heel snel. De eerste 10 minuten werden de weeën steeds pijnlijker en kwamen ze redelijk snel achter elkaar. Ik voelde de weeën in mijn rug, buik en benen. Hierdoor kon ik ze alleen maar staand opvangen. Zitten en liggen was echt GEEN optie. Wel geprobeerd, maar omdat ik de weeën overal voelde verkrampte ik op die manier helemaal, waardoor het nog pijnlijker werd. Staan was het enige wat hielp. Na 15 minuten, volgden ze elkaar continu op, ik zat middenin een weeënstorm! Er zat geen rust meer tussen elke wee. Die eerste 15 minuten dacht ik nog; oke dit kan ik, ik kan dit. Maar op een bepaald moment riep ik half paniekerig: ik begrijp NU waarom mensen een ruggenprik willen en ik weet niet hoelang ik dit nog trek?! Terwijl ik dit riep, leunde ik met mijn rechterarm op/tegen mijn zus aan en met mijn linkerarm op/tegen Niall aan. Ik heb ze naar mijn idee helemaal fijn geknepen en leunde met mijn volle gewicht in hun armen. Ik heb gekreund en gezucht en keek in paniek naar mijn zus; met een blik van: HELP MIJ! De pijn was echt vreselijk.”

Rond 04.00 uur stonden de kraamzusters aan de deur. Ik riep ineens dat ik heel nodig moest poepen! De VK zei dat ik dit gevoel nog even moest wegzuchten. Maar ik zei nog een keer: nee, je begrijpt het niet, ik moet echt NU poepen. Dit gevoel herkende ik op dat moment totaal niet, want bij Mila had ik geen persweeën of druk die ik voelde. Vervolgens gaf de VK aan dat ik volledige ontsluiting had. Blijkbaar had ze in de tussen tijd mijn ontsluiting gecontroleerd, maar dit heb ik helemaal gemist..”

De VK gaf aan dat ik mocht gaan liggen, ik zei dat ik dit echt niet wilde, want de pijn was liggend echt niet te doen. Ik heb geprobeerd staand te persen, maar ik zakte steeds door mijn benen, ze waren te moe van het staan en het opvangen van de weeën. Vervolgens heb ik mijzelf naar de baarkruk verplaatst waar ik mocht persen. Het was nu 04.14 uur. Ik weet nog goed dat de VK zei: je mag meepersen! En dat ik zei: Maar hoe dan? Ik weet niet hoe dat moet? Toen zei de VK: doe maar alsof je moet poepen.. Vervolgens persde ik op het gevoel van mijn lichaam mee en voelde ik ineens een enorm pijnlijk, brandend VRESELIJK gevoel daar beneden. Het enige wat ik dacht was: IK SCHEUR HELEMAAL UIT ELKAAR. Ik riep: jongens, dit is niet normaal hoor! Dit doet echt pijn!! Ik had hierbij ook de hele tijd mijn ogen dicht. Vervolgens hoorde ik de VK zeggen: “Je mag het hoofdje voelen hoor, ze is er bijna.” Ik schudde nee, want ik zat met mijn volle aandacht bij het wegzuchten van de pijn. De VK zei: “Nog 1 of twee pers weeën en dan is ze er.” En voordat ik überhaupt mijn tweede perswee had, kwam ze voorzichtig en rustig zo hoppa de wijde wereld in om 04.19 uur! Ik nog steeds met mijn ogen dicht, verward van wat er nou net gebeurde, want ik moest toch nog persen?”

“En daar was ze dan, onze prachtige, ieniemienie, en mooie dochter, Melin Rosa! Ik was opgelucht, blij, emotioneel en zo trots tegelijk. Vervolgens moest ik verplaatsen naar de bank, voor de geboorte van de placenta. Ik zat namelijk met de baby in mijn armen nog steeds op de baarkruk. Na Mila kon ik niet lopen, zakte letterlijk door mijn benen. Maar nu stond ik op en kon ik zelf naar de bank lopen en rustig liggen. Ondertussen kwam de placenta om 04.27 uur, als vanzelf. Ik werd vervolgens gecontroleerd op scheurtjes. Gelukkig had ik helemaal niets. YES! Melin heeft ruim een uur bij mij gelegen en ik heb haar om 05.14 uur voor het eerst aangelegd.”

Melin is op maandag 13 november geboren om 04.19 (leuk feitje: dit was ook haar uitgerekende datum) en woog 2590 gram, echt een kleintje! Nog kleiner dan Mila (die woog 2900 gram). Doordat ze zo klein was, moest ze bijgevoed worden en extra verwarmd worden. Na 4 dagen mochten we al stoppen met het bijvoeden, omdat ze goed groeide op de BV. Een tevreden en sterk meisje was het toen al.”

Ik kijk terug op een super snelle (het duurde vanaf het breken van de vliezen tot de geboorte maar 1,5 uur!), enorm pijnlijke maar mooie bevalling. Als ik het vergelijk met die van Mila, waarin ik veel minder pijn heb gevoeld en veel meer rust had, dan nog zou ik 100 keer voor de tweede bevalling kiezen. Waarom? Omdat mijn lichaam alles zelf aanvoelde en doordat ik alles zo goed voelde ging het persen ook vanzelf. Ik had geen medische hulp nodig en ik was lekker thuis. Mijn eigen douche, mijn eigen bed en mijn eigen omgeving. Echt heerlijk.”

“Na de bevalling van Mila heb ik een week lang ook echt last gehad van de hechting en nog veel langer van mijn bekkenbodem. Die heeft door de vacuümpomp een enorme optater gehad. Nu dit keer bij Melin had ik nergens last van! Ik was enorm verbaasd en opgelucht dat ik mij lichamelijk zo goed voelde na de bevalling. Fijn om dat ook een keer te hebben mogen ervaren, het kan dus echt!”

“Mila werd uiteindelijk om 06.00 uur uit zichelf wakker. Die heeft gewoon door alles heen geslapen (ja wij waren ook enorm verbaasd?!) Wij hoorden haar ineens huilen op de gang, ze stond voor onze kamerdeur maar zag ons niet in bed liggen en dacht dat we ineens weg waren! Eenmaal beneden heeft ze zich de eerste 5 minuten verstopt op Niall zijn schoot, want ze was wel even onder de indruk van alle mensen, maar daarna zag ze haar zusje en wilde ze haar gelijk vasthouden.”

“Trots ben ik op mijn gezinnetje en vooral op mijzelf. Dat ik dit keer vertrouwde op mijn gevoel en lichaam en hierdoor het vertrouwen had om thuis te bevallen. En dat het mij dit keer is gelukt zonder knip of andere medische hulp. Ik vind het bijzonder om te ervaren hoe veel invloed een bevalling heeft op de kraamweek. Dit keer heb ik zo kunnen genieten van de kraamweek en heb ik echt ervaren hoe het is om op een roze wolk te zitten (geloof mij, dit was bij de eerste echt heel erg anders).”

“Ondertussen is ons kleine meisje, niet meer zo heel klein! Ze is alweer 8 maanden oud. Het is een actief, onderzoekend en vrolijk meisje. Heel tevreden en makkelijk in de omgang. Ze is dol op haar grote zus en haar grote zus is enorm liefdevol en beschermend naar haar toe. Melin groeit goed, tijgert door het hele huis, trekt zich op aan je handen, lacht het hardst om haar zus, houdt van dieren en andere kinderen en eet als een bouwvakker (alles gaat erin en ook op). Ik ben een hele trotse mama!”