UITWAAIEN
Door: Jerr
Vannacht lag ik in mijn bed. Ik had een rustige zaterdag achter de rug geen gekke piekerdingen aan mijn hoofd, maar toch was ik nu wakker rond een uur of vier. Klaarwakker ook gelijk. Ik wilde heel graag verder slapen want ik was op. Gesloopt van het hoesten en proesten, maar ergens wilde ik ook weer niet slapen. Ik had het zo benauwd en vond het best een beetje eng. Eerst moest ik even rustig worden voordat ik weer in kon slapen. Ik ben al een paar dagen aan het snotteren, maar nu dus ook best benauwd. Balen vind ik dat! Ik wil me fit voelen en optimaal gebruik maken van mijn weekend, maar helaas is het nu een kwestie van er even aan toegeven geloof ik. Doordeweeks knallen voor de klas en in het weekend mijn rust pakken dat is wat ik nu even moet doen.
Misschien heb ik nèt iets te veel gegeven de afgelopen weken, gaat er door mijn hoofd. Ik kon eigenlijk ook niet anders. Ik had de afgelopen weken oudergesprekken van 30 minuten per leerling. Super gezellig en nuttig maar ook in de avonduren. Er moesten werkstukken nagekeken worden, ohja mijn stagiair moest ik voorzien van de juiste coaching en ohja (nummer 2) tussendoor mocht ik ook nog naar de sporten/ feestjes en speelafspraken van mijn eigen kids. “Heb je het niet ontzettend druk nu je vijf dagen werkt?” hoor ik vaak mensen zeggen. Eerlijke gezegd doe je alles op automatische piloot en vind ik het heerlijk zo vijf dagen voor een groep. Ik heb er zelf voor gekozen en vind het echt super om te doen. Ik kom zo nu en dan alleen tijd en nu dan ook ff een bak aan energie tekort! Tsja, kwestie van accepteren en doorgaan. Het is nu gewoon een drukke tijd op school maar er komen gelukkig ook weer iets rustigere tijden aan (ik hoor de meivakantie al roepen). Ik besloot deze week lekker vroeg naar mijn bed te gaan (met de nodige paracetamolletjes en een warme kruik) en vooral het weekend heel rustig aan te doen. De verkoudheidjes slaan tegenwoordig op mijn longen. Dat is behoorlijk irri. Met wat puffers en neusspray ben ik meestal na een week weer de oude, maar voor nu is het even knap vermoeiend. Maar goed het is inmiddels 4,10u en ik ben nog altijd klaar wakker. Ik baal ervan dat ik niet de dingen kan doen nu die ik wil doen. Ik had zo’n zin in een rondje kringloop maar bij het idee aan die stoffige bende alleen al krijg ik weer een hoestbui. Nee maar echt! Na een shot ventolin voel ik me al weer wat rustiger ademen en ik denk aan morgen. Laat ik maar niet gaan sporten misschien niet heel verstandig nu. Ik bedenk me ineens om morgen vroeg naar het strand te gaan. Een frisse zeewind zou mij nu goed doen. Ik kom er op omdat ik de zeegeluiden hoor nu in de nacht. Dat vind ik zo machtig mooi. Ik hoor het vanaf mijn huis niet vaak, maar soms wanneer de wind gunstig staat hoor je ineens de zee. Het is fijn om zo dicht bij het strand te wonen. De kinderen maak ik er morgen vast ook blij mee. ik zie ze al juichen naast mijn bed in de ochtend. Soms gaan er scheppen, ballen en andere toestanden mee naar het strand maar meestal ook helemaal niets. Dat is ook eigenlijk niet nodig. Die twee hebben elkaar. Springen van keten af zo in een hoop zand. Struinen langs de zee om het een en ander te jutten. Verzamelen schelpen, takjes om zandkastelen mee te decoreren. Ik voel me dan een gelukkig mens wanneer ik die twee zo hun gang zie gaan. Ja!! Dat ga ik morgen doen uitwaaien! Klaarmaken voor weer een nieuwe week. Een fittere week hoop ik. Op naar een nieuwe week! Welterusten.
You might also like
