Iedere week delen wij op Mama Glossy een bevallingsverhaal van één van onze lezeressen, deze week het prachtige verhaal van Annette!
Daar was dan de uitgerekende datum, 09-03-2019. Iets in me zei, waarschijnlijk komt ze toch later. Dat gebeurde met haar broer namelijk ook. Die kwam 5 dagen later dan de uitgerekende datum. Wat een spanning elke dag, zou ze dan vandaag komen? Hmm dit zou ook wel een leuke datum zijn, zeiden mijn man en ik tegen elkaar. Zo sloten we deze periode een paar keer af met elkaar als gezin van toen nog 3. Mijn man Jos (29 jaar), met wie ik 6,5 jaar getrouwd ben, onze zoon Reza van 3 jaar en 4 maanden en ik, Annette. (30 jaar) We houden van lekkere koffietjes drinken en doen dit dan ook regelmatig met elkaar in de weekenden. De kleine man vindt dat dus ook fantastisch, want leuke speelhoekjes! Winwin! Wij genieten en Reza geniet! Zo gingen we naar Nobels in Dordrecht, een bakkie bij de Hema, een uitje naar loods5, een pannenkoek eten bij Kat in de Wilg, koffie drinken in de molen in Oud Alblas. En elke keer zeiden we weer na afloop tegen elkaar, zou dit de laatste keer zijn geweest met z’n drieën?
Inmiddels was ik al bijna een week overtijd en hadden we een afspraak gepland staan bij de verloskundige. De normale controle was daar weer, Bloeddruk meten, wegen, hartje luisteren en bespreken hoe nu verder. Het weekend ging eroverheen, maandag 18-03-2019 hadden we dan een afspraak gemaakt om eventueel gestript te worden. Stiekem hoopte ik dat het dat weekend spontaan zou beginnen. Maar goed, dat gebeurde niet en dus kwam de verloskundige die maandag naar ons toe. Eerst ging de verloskundige kijken of ik al wat ontsluiting had (anders kan je dus niet gestript worden, dat wist ik dus helemaal niet) Zo leerde ik dus steeds weer nieuwe dingen op het gebied van zwanger zijn en bevallingen. Haha.
Nadat de verloskundige het gecheckt had vertelde ze me dat ik 2 cm ontsluiting had! Waaaat al 2 cm? Dat meen je niet?! Ik was heel blij en dacht alleen maar, wow al 2 cm en daar heb ik helemaal niets van gevoeld!! Bij Reza had ik met 2 cm ontsluiting namelijk al hele heftige weeën. Ik vond het best spannend dat ik gestript ging worden want bij Reza was dat niet meer nodig geweest dus ik wist niet zo goed wat ik ervan moest verwachten. Gelukkig had ik een hele lieve verloskundige die alles stap voor stap uitlegde en zei als het pijn doet of als ik even moet stoppen, dan moet je dat zeggen. Het viel me alles mee gelukkig!
Na een paar uur voelde ik wel iets, maar niet pijnlijk. Een beetje gerommel in mijn buik. Hmmm zou het dan nu beginnen? De uren verstreken maar het werd niet heftiger. Af en toe een krampje. We hadden met Reza afgesproken dat hij bij mijn ouders mocht gaan logeren als wij naar het ziekenhuis moesten gaan. We hadden na het avondeten voor de zekerheid mijn ouders vast ingelicht en verteld wat de situatie was. Reza kon gelukkig meteen bij ze terecht. We dachten, voor het geval dat het toch door gaat zetten. En dat was dus een goed besluit! De avond verliep heel rustig en ik kon nog relaxed douche en vast alle laatste spulletjes inpakken als de camera, opladers, make-up tasje enz. Rond een uur of 9 zei Jos, zullen we lekker naar bed gaan en proberen nog wat uurtjes te slapen? Dat vond ik een heel goed idee! Jos was binnen 5 minuten vertrokken nadat we in bed lagen en ik zat maar een beetje zenuwachtig op de weeën app op mijn telefoon. Hopend dat er regelmaat in zou komen en we de verloskundige konden gaan bellen. Ik kon maar niet slapen en de uren verstreken. Inmiddels was het middernacht en leek er regelmaat te komen en werd het wat pijnlijker maar nog steeds prima draagbaar. Ik maakte Jos wakker: Ik denk toch wel dat ik nu echte weeën heb. We hebben het nog even getimed want wilde de verloskundige niet voor niks wakker bellen. Toen zei Jos na een kwartier ik ga de verloskundige bellen. Zo gezegd, zo gedaan. De verloskundige stond rond 00:45 in onze slaapkamer. En ja, toen werden de weeën toch wel echt heftiger. Ze ging kijken hoeveel cm ontsluiting ik had en dat was 4 cm! Toen zijn we meteen naar het ziekenhuis vertrokken. Met weeën de auto in, het avontuur ging weer beginnen midden in de nacht. Spannend vond ik het maar ook zo blij dat het eindelijk was begonnen en we waarschijnlijk over een paar uur eindelijk onze dochter zouden ontmoeten! Om 01:30 kwamen we de kamer binnen in het ziekenhuis en kwam er een zuster wat gegevens checken van ons en kreeg ik meteen de eerste doses antibiotica. Ik had een GBS bacterie (Groep B streptokok) in mijn urine waardoor ik antibiotica toegediend zou krijgen. Vreselijk die dikke naalden in je arm, en helemaal als er ook nog eens verkeerd geprikt wordt en het dus nog een keer moet. Maar goed, het zat erin. Inmiddels had ik dus regelmatig weeën die steeds wat heftiger werden. Bij mijn vorige bevalling heb ik een tijd onder de douche gestaan dus dat leek me nu ook wel weer wat, dat warme water. Ik koos dit keer voor een warm bad, manlief zat naast me en hield m’n hand vast. Ik heb daar denk ik wel 1,5 uur in gelegen. De weeën werden steeds heftiger en ik wilde echt niet meer! Op de achtergrond hoorde ik mijn verloskundige steeds zeggen.
“Je kan het Annette, jij bent sterker dan de weeën”!
Zo blij dat ik zo goed gesteund werd door haar en door Jos! Op een gegeven moment dacht ik echt geef me alsjeblieft iets tegen de pijn want ik kan niet meer! De verloskundige ging dus kijken hoeveel cm ontsluiting ik inmiddels had.. Het duurde even voordat ze het zei want ze wilde het zeker weten.. Ja hoor, 5 cm.. Vreselijk! Ik had dus in de tussentijd van thuis tot in het bad 1 cm ontsluiting erbij gekregen. Ik heb gehuild.. want ik moest er dus nog 5! Vervolgens uit bad, door de gang naar de kamer waar ik een paar keer moest stoppen om m’n weeën op te vangen. Toen moest ik eerst een half uur aan een hart filmpje voordat ik het prikje in m’n been zou krijgen. Man, wat duurde dit lang. Vervolgens kwam de verpleegkundige binnen en vertelde dat ze nog geen goed overzicht hadden omdat de baby waarschijnlijk lag te slapen en haar hartslag dus te stabiel was waardoor ze geen pijnbestrijding konden geven. Inmiddels kwam er een verloskundige van het ziekenhuis langs om te kijken hoeveel cm ontsluiting ik nu had. Het was ineens binnen een uur van 5 naar 7 gegaan! Yes! Pijnbestrijding zou nu dus niet meer handig zijn aangezien het ineens heel snel kon gaan. Zo besloten we dus dat ze m’n vliezen zouden breken. Het was toen 04:45 uur. En toen ging het allemaal in een sneltreinvaart. Ik kreeg al heel snel pers weeën maar mocht nog niet meteen persen. Na een paar weeën mocht ik gaan mee persen. Oh ik kon eindelijk wat doen, en het einde was in zicht! Halleluja!
Het enigste zinnetje wat steeds in mijn gedachten terug kwam was: “Ik vermag alle dingen in Hem die mij kracht geeft” En dat was waar ik me aan vast kon houden, de hele bevalling. Ik wist dat deze bevalling in Gods handen was en dat gaf mij kracht. Ik kreeg nog wat laatste instructies van de verloskundige en toen was daar na 4 pers weeën onze mooie dochter Vive Lova. Geboren om 05:10 uur. En wat een bos haar had ze!! De eerste 10 minuten hebben Jos en ik alleen maar gelachen! We konden gewoon niet stoppen met lachen van geluk. Eindelijk was ze daar dan, onze dochter, de klus was geklaard en we konden niet wachten om Reza zijn zusje te laten zien!
Ook jouw bevallingsverhaal delen op Mama Glossy? Stuur een mailtje naar redactie@mamaglossy.nl, dan kletsen we daar verder!
You might also like
