Alison, 25 jaar oud. Samen met haar grote liefde Sonny de trotse ouders van dochtertje Junes (8 mnd) In haar haar blogs op Mama Glossy vertelt ze over het moederschap en hoe zij dit ervaart. Vandaag deelt ze haar eerste blog! Lees je mee?
Hey!
Misschien ken je mij al van mijn blogs op Kindermodeblog, maar toch zal ik me zelf eventjes introduceren. Ik Alison Bakker, mama van dochtertje Junes (Djuuns) van inmiddels 8 maanden oud. Samenwonend met haar allerliefste papa & inmiddels al 9 jaar mijn grote liefde. Jonge vrouw van 25 jaar die momenteel even fulltime mama is.. (je kan me inmiddels ook inhuren als circus acrobaat voor je kleintje) Tot 2/3 maanden terug was alles nog zo makkelijk. Je baby rolt en speelt nog lekker in de box en ze vermaken zich! Nu mag ik blij zijn als ik gedoucht en gefatsoeneerd de dag door kan komen!
Maar als fulltime mama mag je niet klagen. Respect voor de mama’s die er dan nog een job naast hebben. Zelf ben ik nu zoekende naar een baan voor zo’n 2 a 3 dagen in de week in de omgeving van Rotterdam. Ik heb enorm mogen genieten van alle mooie momentjes samen met Junes. Van kleine baby tot nu al een bijdehand klein persoontje die heel goed weet wat ze wel en niet wilt.. en daar bedoel ik mee, ik smijt dus nu al met mijn speelgoed als ik gewoon iets anders wil! Of als het kruipen niet wilt lukken gewoon gaan gillen. Wat kan ze al balen van zichzelf. Nou geef mij m’n kleine baby af en toe maar terug! Het is echt waar wat ze zeggen, geniet nou maar van dat kleine.. want voor je het weet.
In de periode dat ik zwanger was van Junes, jaaa je kent ze vast wel? De mama’s met de adviezen die je gewoon ff liever niet wilt horen.. waarom willen zoveel mama’s altijd hun negativiteit kwijt over de zwangerschap en de bevalling?! Het is toch het mooiste wat je als vrouw zijnde kan overkomen? Zo’n mini wondertje, het zaadje wordt natuurlijk bij ons even gedoneerd en je lichaam maakt dat dan gewoon eventjes! & oké soms is het even allemaal niet zo makkelijk zoals je hoopt, maar het leven is toch met vallen en opstaan? Mijn zwangerschap was erg fijn en heb dan ook niks negatiefs te melden. Tot 35 weken heb ik mijn grootste hobby kunnen blijven doen. Paardrijden is een groot deel van mijn leven, sinds m’n 4e weet ik niet beter en nog steeds niet. Elke dag maak ik nog steeds tijd voor m’n maatje. Ik raad het mama’s dan ook vooral aan om eventjes een paar uurtjes in de week iets voor je zelf te hebben. Je mama hart huilt de eerste paar keer, maar de baby doet gewoon echt lekker haar ding & merkt niet eens dat je eventjes tijd voor jezelf maakt. En na 3 uurtjes moet je wel naar huis, want die memmen moeten geleegd worden & kolven is toch best wel een dingetje.. mehhhmehhhmehhh dat geluid alleen al! Je bent net z’n koe. Geef mij maar die intimiteit & die fijne tijd zo even lekker samen. Helaas ben ik zelf na 3 maanden afgebouwd omdat Junes en ik spruw kregen, door de pijn trok ik het niet meer en Junes leed er ook echt onder. Ik baalde toch een beetje, alsof ik faalde, maar ach alle beetjes borstvoeding zijn toch mooi meegenomen. Maar jaaaa daar is die maar, als iemand mijn borsten nog terug vindt stuur ze me even op.. post, mail alles is oké! Haha nee hoor, ik ben er trots op. Stiekem baal je een beetje, maar je lichaam verandert nou eenmaal en eerlijk gezegd mag ik ook echt niet klagen. Na 2 dagen pasten mijn spijkerbroeken alsof die buik er nooit had gezeten. En wanneer ik als mama naar mijn prachtige kind kijk dan denk ik maar van dit is wat mijn lichaam heeft gecreëerd, iets veel mooiers dan een paar borsten! (ennuuhhhh anders kopen we ze gewoon toch?)
Wat ik hiervoor al aangaf, mijn zwangerschap verliep erg fijn. Ik geef toe dat die laatste loodjes wel het zwaarst zijn, maar vooral omdat je weet dat de baby nu eindelijk mag komen. Elke dag gaat super sloom & dan word je wakker, midden in nacht en denk je jaaaa dit is het. Nou mooi niet, weer vals alarm. Ik knoopte me ook zo erg vast aan die uitgerekende datum, best gek toch? Hoe weten ze dat nou? 4 a 5% bevalt maar op die datum. Je telt de weken af, het is toch fijner om je vast te kunnen houden aan die weken? Ik zelf was uitgerekend op 13 oktober 2017, op die dag dacht ik van, nou nu gaat het binnen een aantal dagen wel komen hoor! Nou je raad het al, 10 dagen later kwam ons mevrouwtje pas op de wereld. Mijn weeën begonnen zaterdagnacht op 21 oktober 2017, om de 5 minuten kwamen ze dan ook. Netjes hield ik ze bij op m’n weeën-app. Mijn partner liet ik lekker nog even liggen want wat nou als dit weer die oefen weeën waren en je de volgende ochtend weer teleurgesteld wakker zou worden? Na een uur was dit toch echt wel serious business, ik maakte Sonny toch maar even wakker om hem het nieuws te vertellen en of hij even de verloskundige wilde gaan bellen. 40 minuten later stond daar dan de verloskundige, na wat praten ging ze me maar even checken. Slecht nieuws, nauwelijks ontsluiting. Afgesproken met haar dat ik lekker nog even zou gaan slapen en als het zou veranderen, ik gewoon even zou bellen! Nou ik viel in slaap, volgende ochtend bijna geen wee meer te bekennen. Toch kwam de verloskundige in de middag weer langs, ze vertelde mij dat het was begonnen, 1cm ontsluiting. Ik dacht alleen maar dat dit een lange weg zou worden! Ik hield contact en ging tegen de avond om een uur of 11 gewoon proberen te slapen. Om 1 uur die nacht werd ik wakker en werden de weeën dan ook heftiger, ik ging maar even douchen. In die tussen tijd nam Sonny weer contact op met de verloskundige en die waren dan ook weer snel aanwezig.. eenmaal gecheckt voelde ik het al aankomen.. 2cm ontsluiting! Wat een teleurstelling. Ze stelde voor om even een kopje thee te drinken en daarna weer te checken. Tussen m’n weeën door was het best gezellig! 45 minuten later toch weer even checken, ja hoor 3 cm! Goed nieuws we mogen je vliezen breken in de hoop dat dit het versneld. Euhhh ja heel graag dacht ik bij mezelf, maar dan komt het toch wel even binnen.. Over een paar uur zal je gewoon eindelijk je kindje in je armen kunnen sluiten! Een uurtje nadat mijn vliezen waren gebroken ging het dan ook erg snel.. jeetje wat heftig! Die weeën die ik eerder had stelde niks voor, nu begon het echte werk (en ik maar denken ‘’ik föhn mijn haren en doe me make-up nog ff voor de foto’s’’). De verloskundige checkte en vertelde me dan ook dat ik inmiddels op 4cm zat en vroeg aan mij of het tijd was om naar het ziekenhuis te gaan. Heel graag, ik moest iets hebben tegen die pijn.. ze zeggen dat weeën allemaal verschillend zijn. Ik had dus been weeën.. je kan niet staan, liggen en zitten.. alles is ruk! Eenmaal in het ziekenhuis aangekomen ging het allemaal super snel, de centimeters vlogen omhoog en ik kreeg dan ook na 3 uur te horen dat ik volledige ontsluiting had! Zodra ik persnijgingen zou krijgen mocht ik mee gaan doen. Jeetje mina, wat is een vrouwenlichaam bijzonder.. wat een oerkracht komt er in je vrij. Een uur later om 08.39 op maandag ochtend maakte Junes mij & Sonny de gelukkigste ouders op aarde! Dit is gewoon van ons en dat zal altijd zo blijven.
Het mooiste kaartje met deze tekst erop wat ik van een vriendinnetje kreeg is dan ook echt waar:
Een bevalling is de enige blind date waarvan je zeker weer dat je de liefde van je leven ontmoet.
8 maanden genieten ik en mijn partner dan ook echt enorm van ons gezin, sommige dingen zijn dan ook echt wel pittig! Maar zij maakt alles altijd weer goed. Toch als stel staat je leven even op zijn kop.. probeer maar even tijd voor elkaar te vinden als iemand mega veel van je aandacht vraagt. Het is gewoon even zoeken, praat met elkaar en maak vooral ook tijd om samen dingen te ondernemen. Gun je partner ook zijn sociale dingetje & andersom natuurlijk ook (wij mama’s willen ook gewoon even geen mama zijn). Een blije mama & papa, is een dan ook blije baby.
Ik zou op dit moment dan ook met niemand anders willen ruilen!
Veel liefs & hopelijk tot de volgende blog!
-xxx- Alison.
Benieuwd naar de blogs van Alison op Kindermodeblog? Klik hier
