Door Anne:
Een drukke zaterdagmiddag, een kindje van 1 en een kindje van 2, in een volgeladen bus weer richting huis terwijl het eigenlijk al lang middagdutten tijd is- thats me. Ik vind het heerlijk om door de stad te struinen, me te verheugen over allerlei prachtige kledingstukken, koffie te drinken en geveltjes te bewonderen. Daardoor vergeet ik soms de tijd en aangezien ik een heerlijke duo-kinderwagen heb en mijn dochters zich tot op zekere hoogte prima vermaken kan er niet veel mis gaan. Tot het moment dat ze moe worden en ik onszelf veel te laat naar huis en de kinderen in bed moet gaan bonjouren. Juist op dit moment was het zover. Een volle bus, met een mevrouw met kinderwagen voor me, een wat oudere dame –met een sterk aanwezige lichaamsgeur achter me. Deze mevrouw vond mijn jongste dochter er toch zo zoet uit zien met haar bolle appelwangetjes dat ze besloot er eens in te knijpen. Ik kan me zo verbazen over het feit dat er mensen zijn die menen dat jouw buik, jouw baby, algemeen goed is. Vanaf het moment dat mijn buik begon te groeien begon het gegis naar het geslacht. Op zich vond ik dat nog best gezellig en leuk om over te praten, want het geslacht zou ik toch niet verklappen. Want dat het meisjes waren dat wisten alleen mijn man, de echoscopiste en ik. Maar het moment dat een wildvreemde meneer mij eens een pets gaf op mijn buik en vroeg hoe lang het nog zal duren tot ik moest bevallen zal ik niet meer vergeten. Ik begrijp heel goed dat zwangerschap en veranderende vrouwenlijven best interessant zijn, maar hey, ik zit toch ook niet zomaar aan jou buik? De mensen die dichtbij mij staan en het vragen of ze even mogen voelen als de baby schopt vind ik lief. Mijn reactie bij de mevrouw van de bus en de meneer was hetzelfde: Ik giechel en lach vriendelijk, terwijl ik van binnen denk JA HALLO! Mijn lieve dreumesje kreeg thuis een flinke wangetjes poets sessie. Op dit soort momenten plak ik als moeder het liefst een do not touch sticker op hun voorhoofd. Wrap ik ze graag in een draagdoek met een jas erover heen als een beschermende moeder-leeuwin. Zal het de mevrouw haar dag hebben gemaakt om eens flink in de wangetjes te knijpen van mijn dochter en was het goed dat ik zweeg, had ik haar moeten vragen of ze haar andere wangetje nog wilde proberen of moet ik zeggen; Lieve mevrouw, liever niet aan mijn kinderen knijp maar in mijn wang… ik zal glimlachen…
You might also like
