Door Anne;
Hormonen zoals hcg, endorfines, oxytocine en adrenaline zijn superhandig. Ze zorgen dat je lichaam zich klaar maakt voor een groot festijn dat zwanger zijn heet. Dat die hormonen soms voor bijzondere situaties zorgen heb ik gemerkt. Hieronder mijn lijstje waaraan ik zelf helemaal niets kon doen..
1. De wc pot, elke ochtend, zeker de eerste 14 weken. Zelfs de bosjes waren een keer de pineut onderweg naar mijn werk. What a shame en wat een opluchting dat ik mijn ontbijt weer kwijt was daar langs dat drukbezochte fietspad.
2. Tranen met tuiten omdat mijn man kippensoep had gemaakt voor het dinner. Hij snapte toch wel dat de baby daar niet van gediend was? Echt hier heb ik enorm hard om gehuild. Ik vond dat ik minstens een drie gangen menu verdiende op dat moment.
3. Poetsen, languit op de vloer met een buikomvang van 38 weken. Er was geen vlekje, pluisje tomatensaus explosie veilig bij mij. Alles werd grondig gereinigd. Geen rommeltjes op de vloer en alles moest spik en span. Want stel dat de baby besloot a la minute geboren te worden. Dat moest wel alles glimmen.
4. Knakworstjes en kaas, het liefst van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat. Oh én kroketten. Bovengenoemde drie graag met mosterd.
5. Met 4 cm ontsluiting mijn man een waslijst opdragen die gedaan moest worden voordat we konden vertrekken naar het ziekenhuis. De verloskundigen (2 stuks) hielden het een paar minuten vol op de bank maar wilden daarna toch echt vertrekken. Maar ik wilde niet vertrekken voordat die kruimels van de vloer waren en de trap gestofzuigd was.
6. Weer die wc, nu voor nachtelijke bezoekjes omdat ik voor de 300ste keer moest. Van het slaapgebrek dat ik daar aan overhield werd de plaatselijke koffietent enorm blij.
7. Nesteldrang, drie keer het wiegje opmaken omdat er een vouwtje in zat of de rompertjes nog een keer wassen. Bij mijn eerste zwangerschap vond ik dit fantastisch en zeer noodzakelijk. Bij de tweede ietsjes minder omdat er al een peuter rondliep maar dat van dat wiegje is een dingetje, geen kreukje en graag witter dan witte lakentjes.
8. Ik heb de kraamzuster in het ziekenhuis overladen met complimenten tijdens mijn bevalling, wat was ze lief, wat deed ze het goed en wat was ik blijhijhij met haar, de endorfine die vrij kwam tijdens de bevalling maakten mij knetter stoned. Handig geregeld van het vrouwenlichaam J
9. Mijn eerste bevalling was tijdens de nacht en hierdoor heb ik niet geslapen. Mijn tweede nacht, bevallen en wel weer thuis, zat ik nog zo vol met adrenaline dat ik ook toen geen oog heb dicht gedaan. Ik moest de hele bevalling twintig keer analyseren en evalueren. Mijn man die redelijk uitgeput was vond het – laten we zeggen bijzonder – dat ik hem soms wakker schudde om hem te vragen of ik nou wel of geen lelijke woorden heb rond geroepen in tijden van barensnood.
10. En dan natuurlijk de beruchte babyblues, ik heb ze een keer meegemaakt en een keertje niet. Vandaar dat ik op dag drie tijdens kraamweek 2 geen visite over de vloer heb laten komen. Hielp enorm, geen traan gelaten. Heerlijk alleen met verse baby in mijn witte bed en geen opmerking die mij teveel werd.
We zijn nu 11 maanden verder sinds de laatste bevalling. De 9 maanden voor ontzwangeren zijn voorbij, en ik zal me weer volkomen normaal moeten gaan gedragen 😉 hiephoi!