Ik ben Annebeth, 31 jaar en woon sinds januari 2013 met mijn lief en kids Emma (4) en Kasper (2) in Zwitserland. Ik ben interieurstylist en ik heb in Nederland voor mezelf en o.a. voor Libelle gewerkt, en ook voor de afgelopen Sint special van Libelle heb ik 45 DIY ideeën in Zwitserland bedacht en gemaakt. Nu blog ik over mijn ‘nieuwe’ leven voor familie op mijn eigen blog en ben ik o.a. bezig met het opzetten van een website/blog over eten met kleine kinderen. Daarnaast ben ik volop bezig mijn (sociale) leven hier vorm te geven.
I love: * Family & Friends * Interieur * Design * DIY * Instagram * Pinterest * Latte Macchiato * Food * – LIVE, LAUGH OUT LOUD and BE HAPPY
Schoonmaken, opruimen, de was: het zijn niet mijn favoriete bezigheden. Maar nu ik niet werk is dat waar ik mee bezig ben. En het houdt nooit op! Iedereen zal dat wel herkennen; een hele ochtend alles opgeruimd en schoongemaakt, kinderen een half uur binnen om te eten en het lijkt of je niets hebt gedaan. Maar goed dat hoort er bij denk ik dan, en ga weer een rondje met de kruimeldief-op-een-stokje.
Eerlijkheidshalve gebiedt mij te zeggen dat ik niet heel goed ben in die huishoudelijke taken. Niet dat het vies of een chaos is in ons huis, het kost vooral moeite het zo te houden. Voor dat wij kinderen hadden, hadden we een super goede hulp in huis, die deed alles inclusief strijken. Hoe fijn was dat?! In die tijd hadden wij een trapkast, ‘rommelkamer’ en zolder die ik altijd vermeed. Waarom? Omdat daar allerlei zooi stond waar ik niet wist wat ik er mee moest doen. Tot ik me er zo aan irriteerde dat ik rigoureus ging opruimen. En dat gaf daarna wel een fijn gevoel. En dat heb ik nog: lang erger ik me niet aan bijvoorbeeld een overvolle speelgoedkast en dan ga ik ineens opruimen en ‘weggooien’. Maar weggooien is wel moeilijk. Weggooien betekend meestal dat het in een bak gaat en beneden in de kelder blijft: je weet nooit… Zo staan er nu twee zakken vol kleertjes van Emma en Kasper die ik in zo’n ‘kleding container’ wil gooien. Maar toch wil ik het dan niet weg doen, maar wat moet ik er in hemelsnaam mee? De speciale stuks heb ik er al uitgehaald. En zo heb ik meer spullen in bakken, bijvoorbeeld accessoires die ooit in huis hebben gestaan: weet zeker dat ik ze nooit meer zal neerzetten en toch staan ze nog in dozen en liggen ze niet in de vuilnisbak. En wat moet ik met al dat speelgoed, met name bakken waarin allerlei losse onderdelen en prullen liggen? Het enige wat de kinderen doen met die bakken is omgooien en er niet meer naar kijken. Gelukkig hebben we een kelder waar ze heerlijk kunnen spelen en ik de deur dicht kan doen en het niet hoef te zien! En eens in de zoveel tijd gaat meestal mijn Liefste de kelder door om het op te ruimen..
En hebben jullie dat ook? Zo’n la in de keuken? Of ben ik de enige? Zo’n la waar bij ons elastiekjes, schroevendraaiers, stickers, sleutels, haakjes voor de gordijnen, boodschappenlijstjes, schroefjes, muntjes, scharen, aanstekers, lucifers, speldjes, etc, etc, in liggen? Eens in de zoveel tijd ruim ik die uit en na een week is het weer net zo.
Laatst las ik in een column waarin de schrijfster ook niet zo netjes en opgeruimd is dat mensen vaak adviseren spullen direct te zetten waar het HOORT. Maar waar HOORT iets eigenlijk vroeg ik mij ook direct af. Zijn daar regels voor? Staat dat in een boek? Waar moeten die elastiekjes, aanstekers etc dan liggen? Ik heb een kast met servies en met onderin het kinderspeelgoed, dat is duidelijk. In de keuken is het ook redelijk in gedeeld, maar ik wordt er niet warm of koud van als de koffiekopjes tussen de glazen staan. Ooit had ik een collega die zei tijdens het uitruimen van de gezamenlijke vaatwasser ze zich zo ergerde als messen en vorken door elkaar in het mandje staan… OMG dacht ik, kan iemand zo gestructureerd zijn met dat soort dingen? Dat alles altijd staat waar het HOORT..?
Perfect gestructureerd zal het in mijn huis nooit zijn, ik heb mijn ‘opruim modus’ redelijk gevonden. Maar voor mij werkt het dus ook niet een vaste dag te hebben voor bepaalde bezigheden, het kan altijd anders lopen.
Het belangrijkste is dat iedereen hier zich thuis voelt en dat het een fijn gezinshuis is. En dat het soms wat rommelig is mag dan de pret niet drukken.
Fijne week!
You might also like
