Arusha (31), import-Rotterdamse. Social dier en mensenmens, verslaafd aan reizen en het opsnuiven van nieuwe culturen, hobbyfotograaf en de trotse mama van kleine Zoë Isabelle (7 maanden). Getrouwd en samenwonend met Ar(jen) en gestoorde-je-weet-wel-kater Puma. Werkzaam voor uiteenlopende lifestyle en reisklanten als pr- en communicatie consultant bij Coopr, het leukste pr-bureau van Rotterdam. Twee wekelijks laat zij ons meekijken in haar drukke, sociale en kleurrijke leven als prille (werkende) moeder.
Het was Moederdag. Mijn eerste. En daarom wel echt bijzonder. Al is Zoë natuuuuuuurlijk veel te klein om echt wat van de dag zelf te snappen, het voelde goed om haar eerste knutselwerkje te krijgen die ze vervolgens zelf in haar mond probeerde te proppen… En samen te genieten van het door papa gemaakte ontbijt op bed. Zoë aan haar fruithap in bed (waarom niet, het is niet elke dag Moederdag ;-)) en mijn lief en ik aan de croissantjes en vers geperste jus. Heerlijk samen knoeien, plakknuffels uitdelen en schaterlachen in bed. Vanaf nu een jaarlijkse traditie waar ik prima aan kan wennen!
Mama-2-mama
Nog meer bijzonder vond ik het idee dat ik nu dus bij de groep ‘Moeders’ hoor. Ik ben een moeder, met een eigen ‘Moederdag’. Ja, ik ben een mama, net als mijn eigen mama. Mijn mama nu een oma, maar bovenal ook gewoon mijn mama. En ik weet niet hoe dat bij jullie is, maar die relatie met mijn mam is sinds de komst van mijn kleine meisje zoveel hechter. Intuïtiever, gelijker, evenwichtiger en meer op een lijn ofzo. Mijn moeder en ik zijn in veel dingen erg verschillend maar lijken in veel opzichten ook ontzettend veel op elkaar; spontane, overenthousiaste, positieve, iets te drukke gezelligheidstypes die slecht stil kunnen zitten en overal tegelijk (willen) zijn. De mannen in ons leven worden er soms wat horendol van 😉 Ze is en was me altijd al ontzettend dierbaar, maar met de komst van Zoë en de gedeelde liefde voor haar is onze band nog sterker geworden. Met haar steun, haar begrip, medeleven, haar (soms ongevraagde) adviezen en haar helpende hand is mijn waardering voor haar nog groter dan daarvoor. Dit deel van mijn leven – het moederzijn, snapt ze en ze weet hoe intens sommige fases kunnen zijn. Meer dan ooit weet ik dat ze er echt voor me is als ik haar nodig heb en dat ze me snapt en ‘leest’ zoals niemand anders dat kan. Mijn mama.
Iedere fase zijn relaties
In iedere fase in je leven zijn relaties anders. Wie je beste vriendin of de liefde van je leven was op de middelbare school, is dat niet persé in je latere leven. Het kan natuurlijk wel, mijn lief en ik zijn daar het levende bewijs van: verliefd, verloofd, getrouwd, bevallen …;-), maar het hoeft niet. De kans is zelfs groter dat dat niet zo is.
Vriendschappen en relaties zijn er in alle soorten en maten, ze kunnen komen en gaan. Zo merk ik ook dat de mate waarin ik contact heb met bepaalde vrienden een natuurlijke golfbeweging kent, afhankelijk van de fase waarin zij of ik zit(-ten). Dingen die op dit moment top of mind zijn en je bezighouden. Zo vond ik het tijdens mijn zwangerschap-cocoonfase heerlijk alles te horen van mijn zwangere of al mama-vriendinnen: zij wisten immers wat en hoe. ‘Ahhhhh, ik voelde steken vannacht. Wat denk jij?’ Van zaken als slijmproppen, strippen had ik daarvoor nog nooit gehoord dus er ging een wereld voor me open – fijn dat zij het jargon al kenden en wisten waar ik mee zat. Ook nu is het superfijn mama-vriendinnen te hebben die, zonder dat je iets hoeft uit te leggen, al begrijpen hoe jouw nacht is verlopen en eveneens een gat in de lucht springen als de Pampers in de ‘bonus’ zijn bij de Etos – hell yeah! Maakt mijn niet-mama vriendschappen niet minder belangrijk. Een aantal van mijn beste vrienden hebben geen kinderen en ik ben stapelgek op ze. Ze zijn een paar van de liefste ‘tantes’ voor onze gup en genieten mee van hoe groot ze groeit en hoe vrolijk ze is. Dat maakt zelfs dat ik misschien nog wel een beetje meer van ze ben gaan houden 🙂 .
The real deal
Ja, relaties komen en gaan. Alleen onvoorwaardelijke, alles-overstijgende vriendschappen zijn van blijvende aard. De vriend(inn)en waarmee je én goed kan praten en lachen, maar ook op kan vloeken en samen mee kan huilen. Die ook dromen over het ooit mama willen worden, of juist niet. Zij die met je meegenieten met de sprongen en ontwikkelingen van je kleintje. En je helpen als het even niet meer gaat. Zij die het niet altijd met je eens zijn, maar je wel respecteren, waarderen en hoe dan ook als een blok achter je staan. Die er door dik en dun voor elkaar zijn en je overal doorheen slepen.
Ik prijs me gelukkig met hechte relaties met de liefste vriend(inn)en, de leukste (schoon)zusjes, zwagers, toppers van (schoon)ouders, een pracht van een dochter en een lieve man. Met dat besef alleen is alles te relativeren toch?
You might also like
