HET BEVALLINGSVERHAAL VAN BINEKE

Iedere week delen we op Mama Glossy een bevallingsverhaal van één van onze lezeressen, deze week het verhaal van Bineke..

Rond half 10 ’s ochtends arriveren we in het Martini Ziekenhuis. Ik moet wennen aan de nieuwe omgeving en mis mijn yogabal. De weeën zijn een stuk heftiger geworden en vooral de rugweeën zijn lastig op te vangen. Op aanraden van Fenna, de verloskundige van La Vie, besluit ik om te gaan douchen, misschien dat het warme water ontspannend werkt. Onder de douche bedenk ik ineens dat Leonie over twee uur met kids op de stoep staat. Precies op het moment dat ik op sta en de douche wil verlaten om Jas te vragen Leo te appen dat onze date niet door kan gaan, krijg ik een gemene wee, die ik staand niet goed op kan vangen. Met mijn blote, natte, zwangere lijf val ik Diana, de kraamverzorgster die bij mijn bevalling aanwezig is, in de armen. Diana is een stuk kleiner dan ik, waardoor ik op haar veel lekkerder kan leunen dan op Jas. Er ontstaat een nieuwe rolverdeling: ik leun op Diana en Jas geeft tegendruk op m’n rug om de rugweeën te verzachten. Fenna komt even bij ons kijken en ik wil graag weten hoe de ontsluiting vordert. Helaas zit er niet veel schot in de zaak. Ik heb, drie uur later, nog net zo veel ontsluiting als vanochtend. Ik vraag naar de mogelijkheden voor pijnbestrijding. Ik neem plaats op bed, er worden wat onderzoeken gedaan en de mogelijkheden worden mij uitgelegd. Ik bedank voor de uitleg en de genomen moeite, maar besluit het toch op eigen kracht te willen doen.

Na de uitleg over de pijnbestrijding weet ik mezelf te herpakken, we hebben de lichten gedimd en het album Calm The Mind van Dan Gibson’s Solitudes opgezet. Ik ben in een soort trance. Tussen de weeën door val ik in slaap en laad ik me op voor de volgende wee. Zelf kan ik me er weinig van herinneren. Tussendoor vraag ik regelmatig aan Fenna of ze de ontsluiting wil meten. Half één: zes centimeter. Yes, er zit een stijgende lijn in. Kwart voor twee: zeven centimeter. Jas kan inmiddels geen krekel of panfluit (ja, het album staat op repeat) meer horen. Kwart over drie: acht centimeter. Kwart over vier: negen centimeter. Zeven minuten over vijf: tien centimeter, volledige ontsluiting en ik mag beginnen met persen. Dit klinkt ons als muziek in de oren! Nu kan het nooit lang meer duren, toch?

Van tevoren heb ik me verdiept in de verschillende ‘standjes’ en besluit om op een baarkruk plaats te nemen. De voordelen, die ik in de literatuur gelezen heb, spreken mij wel aan. Jas gaat achter mij zitten. Al snel kom ik tot de conclusie dat dit niets voor mij is. Ik besluit om het toch maar gewoon op bed te proberen. De uren verstrijken en de persweeën nemen af. Het klink misschien gek, maar ik mis de persweeën best wel. Persen zonder persweeën is echt lastig. Ik krijg haar er met geen mogelijkheid uit. Het wordt een medische bevalling.

Om tien over zeven komt de gynaecoloog bij ons om een plan te maken. Het heeft nu lang genoeg geduurd. Ze geeft ons nog een half uur. Als ze er dan nog niet is, wordt het een spoedkeizersnede. Ik vraag me hardop af wat dat ene half uur nog voor zin heeft. Wat mij betreft rijden ze me nu naar de OK, maar ik besluit er nog een keer vol voor te gaan. Jas staat aan de linkerkant van mij en Carolien, de verpleegkundige, aan de rechterkant. Carolien coacht mij “Neem een grote hap lucht, hou vast, kin op je borst, open je ogen en PERS zo hard als je kan en nog een keer! Neem een grote hap lucht, hou vast, kin op je borst, open je ogen en PERS”.

“Het hoofd staat, bij de volgende wee moet je nog een keer alles geven en dan is ze er”. Hoor ik het goed, gaat het me dan toch lukken? Ik ben totaal overdonderd. Om negen minuten voor acht wordt Lize Julie Pol geboren met behulp van een knip en vacuümpomp. Achteraf hoor ik dat het medisch personeel bijna net zo verbaasd was als ik, iedereen dacht dat dit uit zou lopen op een keizersnee. Lize werd in kruinligging geboren met haar armpje over haar voorhoofd. Deze combinatie heeft het mij zo moeilijk gemaakt. Maar dit prachtige meisje, is het allemaal meer dan waard. Wat is ze lief, wat is ze mooi. We zijn zo verliefd!

mamaglossy1