Door: Jef
Ik lig net op bed, lenzen uit, nog even nieuws kijken en de telefoon gaat. B belt; helemaal opgewekt, de vliezen zijn gebroken, mooi helder vruchtwater, de baby beweegt lekker en ze gaat slapen. Met wat instructies voor de nacht volg ik haar voorbeeld. 2,5 uur later belt ze, iets minder opgewekt, de weeen zijn om 1 uur begonnen en ’t is pittig. Ik kom even kijken!
Mama en zus uit Polen zijn over en ik word vrolijk kwispelend begroet door Mika, een klein soort pekineesje. Honden en bevallingen zijn een verhaal apart, ik hou niet van grote honden, een half jeugdtrauma toen ik achterna werd gezeten door de Duitse herder van de buurman. Tijdens de opleiding werd deze angst voor grote honden gedeeld door mijn opleider. Gewapend met onze verlos-tas durfden we toen amper het huis in waar een grote zwarte blaffende bouvier het territorium van z’n bevallende baasje aan het bewaken was (het heeft indruk gemaakt want zelfs na 16 jaar weet ik het adres van deze mensen nog steeds). Iets minder traumatisch was de badbevalling die ik begeleidde een paar jaar geleden, in de keuken, ideale plek bij ruimte gebrek in woon en slaapkamer, waarbij de Duitse herder van de familie als een tweede kraamverzorgster vrolijk stond mee te kwispelen.
Mika vind het spannend, haar baasje ook, dus ik blijf er bij. Een mooie 3 cm, pittige weeën, en ik puf met de weeën mee weg.
4 uur ‘s nachts, een heerlijke rust in de slaapkamer. Vriend, zus en mama in de buurt en ’t enige geluid tussen het puffen is het zachte getrippel van Mika die om de tijd te doden haar kauwstaafje erbij heeft gehaald wat ze smakelijk smakkend wegwerkt. B doet ’t super en puft flink door. Mama en zus doen een dutje en op de achtergrond horen we zacht geronk uit de woonkamer komen. Wat een rust.
B wil graag in het ziekenhuis bevallen, maar daar liggen alle kamers vol, het is een nacht dat veel baby’s geboren willen worden! Een rit van een half uur naar een ander ziekenhuis ziet ze niet zitten. We blijven thuis. Alles wordt klaargezet, de kraamverzorgster wordt gebeld, het water voor de kruiken wordt gekookt. De spanning bij de familie neemt snel toe, net als de persdrang bij B.
De laatste centimeter wegzuchten en we kunnen gaan persen! Op de achtergrond staan de supporters zenuwachtig met het fototoestel in de aanslag. Thuis bevallen is in Polen net als in de rest van de wereld een uitzondering, dus deze bijzondere gebeurtenis gaat niet bij oma en tante-in spe in de koude kleren zitten. B doet ’t super en binnen 20 min wordt een gezonde zoon geboren! En dat op de verjaardag van papa, een mooier cadeau is er niet!
Sinds vandaag heb ik er 2 Poolse fans bij, nu is mijn pools niet zo goed, maar de blijdschap, trots en het geluk van deze ochtend heeft geen taal nodig! Mika komt blij kwispelend kennis maken met z’n nieuwe baasje en ziet dat ’t goed zit!
Het leuke van buitenlandse zussen en moeders zijn hun culinaire verrassingen: indische deegballetjes, Marokkaanse koekjes, Turkse baklava, Indonesische rijsttafels, en in plaats van beschuit met muisjes krijg ik een feestelijke belegde Poolse boterham! Wat een leuke secundaire arbeidsvoorwaarden! Met een goede gevulde maag kan ik op weg naar de visites 🙂
LEES OOK: DE 5 BIJGEBLEVEN BEVALLINGS TELEFOONTJES
You might also like
