Door: anoniem
Het is vandaag precies 6 jaar geleden dat ik er achter kwam dat ik zwanger was. Ik was toentertijd slechts 15 jaar oud, echt een puppy nog. Maar ik vond mijzelf natuurlijk al reuze volwassen, volwassen genoeg in ieder geval om een vriendje te hebben. En ‘volwassen dingen’ met dat vriendje te doen. Rond deze leeftijd is denk ik iedere puber wel een beetje aan het rebelleren, maar volgens mijn moeder spande ik altijd de kroon.
Hij was mijn eerste vriendje en oh, wat adoreerde ik hem. In mijn ogen was hij de knapste jongen het dorp en was ik maar een lucky girl dat ik met hem mocht gaan. Die onderdanigheid merkte hij en steeds vaker begon hij mij te testen, mijn grenzen te overschrijden, kijken hoever hij kon gaan.
Het was eerste kerstdag en we vierden het bij hem thuis. Na het eten schoten we naar boven, met de smoes dat we gingen ‘gamen op zijn computer’. Terwijl de rest van de familie beneden aan de koffie en koekjes zat, begon hij mij boven uit te kleden. De zenuwen gierden door mijn lijf. We waren wel een keer wat verder gegaan, maar nog nooit all the way. Zou het dan nu echt gaan gebeuren?
Voor ik het wist was mijn rokje en panty uit en lag hij bovenop me. Ik voelde wat gefrommel en hup, zijn broek was ook uit. Een beetje twijfelend vroeg ik hem; “Ehm, condoom?” Hij keek me lachend aan. “Je was toch van de week ongesteld? Iedereen weet dat er dan toch niks kan gebeuren.” Okee, dit was nieuwe informatie voor mij, dacht ik bij mezelf. Maar hij zou het toch wel weten? En hoe groot is de kans dat het met één keertje zonder al meteen raak is?
Exact vier minuten later stonden we alweer beneden. Hij triomfantelijk en euforisch, ik lichtelijk teleurgesteld. Was dit het nou? Al mijn vriendinnen hadden wilde verhalen over hun eerste keer, over hoelang het duurde en dat het pijn had gedaan. Ik had echt helemaal niks gevoeld. Misschien lag het aan mij?
Een paar weken later was het natuurlijk raak. Ik werd niet ongesteld. Ik wachtte en wachtte, maar de maandelijkse pijn en stortvloed bleven uit. Ik had mijn vriendje nog maar niks verteld, omdat we deze week ook wat ruzie hadden gehad, maar op een avond hield ik het niet meer. Ik belde hem huilend op en vertelde dat ik me zorgen maakte. Hij vond dat ik me niet zo moest aanstellen, we hadden het immers maar één keer zonder condoom gedaan en voor de rest netjes met. Door de stress blijf mijn menstruatie waarschijnlijk uit, ik moest het maar googelen.
Het zat me toch niet lekker en ik ging de volgende dag toch maar even langs de drogisterij. Met trillende handjes liep ik naar de kassa met niet één of twee zwangerschapstesten, nee, ik kocht er maar meteen drie. Thank god kwam ik geen bekenden tegen en ik racete naar huis. Daar sloot ik me op in de badkamer die het minst gebruikt werd en plaste ik over alle drie de testen. Ik durfde bijna niet naar de uitslag te kijken, maar alle drie de testen waren natuurlijk positief.
Terwijl ik ’s avonds in bed lag te huilen, hoorde ik mijn moeder de trap op lopen naar de slaapkamer. Dit was mijn kans om het mama te vertellen, zonder meteen de confrontatie met papa aan te gaan. Ik wachtte tot ze zich had omgekleed en in bed lag en sloop toen naar haar slaapkamer. “Mama, ik moet je wat vertellen…”
Mijn moeder schrok in eerste instantie heel erg, maar bleef gelukkig rationeel. Ook al raadde ze me wel aan om het weg te laten halen, ze legde de keuze bij mij. En op die avond heb ik de meest ingrijpende keuze van mijn leven gemaakt. Ik wilde het houden.
En met die keuze ben ik elke dag nog erg blij. Want ook al was het niet makkelijk, ik werd gepest en het was moeilijk om bij te blijven op school, het was het zeker waard. Mijn dochtertje is nu 5 en het knapste, leukste, liefste meisje die ik ken. Precies haar vader, die we helaas niet meer zien. Toen ik hem vertelde dat ik het kindje wilde houden, barstte natuurlijk de bom. We verbraken het contact.
Mijn dochtertje vind het gelukkig niet erg om geen papa te hebben. Volgens haar is één mama genoeg. En daar doe ik het natuurlijk voor.
Wil jij ook anoniem je bijzondere verhaal met ons delen? Mail het nu naar claire@mamaglossy.nl!
You might also like
