Door: Glancy
Ik ben alleenstaand moeder van een dochter van nu 13 jaar en heb al ruim 10 jaar mijn eigen bedrijf, DressCoach.nl. Ik heb bewust gekozen voor het zelfstandig ondernemerschap omdat ik dit goed kan combineren met mijn moeder zijn.
Mijn dochter is mijn grootste drijfveer voor mij, in alles wat ik doe. Graag wil ik haar het voorbeeld geven dat ze haar hart mag volgen en haar talent mag benutten. Wij, haar vader (Ramon Beuk) en ik, zijn beide zelfstandig ondernemer dus ze krijgt het met de paplepel in gegoten. Ik zie nu bij haar al organisatietalent en leiderschapskwaliteiten die ik niet had op die leeftijd.
Ik ben zelf opgevoed in een situatie waar zélf keuzes maken niet echt een optie was. Tot circa mijn 38e heb ik me, op z’n zachts uitgedrukt, niet altijd even fantastisch gevoeld. Ik had regelmatig depressieve buien en was constant op zoek naar ‘geluk’, buiten mezelf om. Die depressieve buien waren, volgens de huisarts, genetisch bepaald. Mijn vader en opa hadden het ook. Ik mis simpelweg een stofje, zei de dokter. Dus ging ik aan de antidepressiva, nu zo’n 10 jaar gelden, en ik zou het waarschijnlijk altijd moeten slikken, volgens de arts.
Ik heb dit om precies te zijn 2 maanden geslikt. Totaal afgevlakt was ik. Ja, het haalde de scherpe kantjes er wel van af maar ik voelde verder niks. Letterlijk niks. Ik vergeet nooit dat ik naar mijn dochter keek op een dag en dat ik gewoon niks voelde. Niks. Alsof ze mijn kind niet was. Vreselijk was dat. Ik heb de pillen direct in de prullenbak gegooid.
Dit was niet zoals ik de rest van mijn leven wilde leven, het roer moest om. Ik nam een beslissing. Ik besloot dat de pieken en dalen bij mij hoorden en dat dat ene stofje dat ik blijkbaar mis in mijn hersenen me er niet onder zou krijgen. Ik maakte andere keuzes, iedere dag weer. Ik ruimde oude ‘shit’ op door middel van EMDR en De Reis naar Binnen en begon mijn leven te leven. Ik ging doen wat ik het liefste deed, als DressCoach, en besloot een goed voorbeeld voor mijn dochter te willen zijn, in alles wat ik deed.
Wat mij betreft gaat het dus over keuzes maken, de juiste keuzes voor jezelf. Lief zijn voor jezelf, van jezelf houden, jezelf accepteren dat je goed genoeg bent zoals je bent. Iedere dag de slingers ophangen, gewoon omdat het kan. Ik ben hier inmiddels zo van overtuigd dat dit zo werkt dat ik er zelfs een boek over heb geschreven ‘Voel je fantastisch – iedere dag’. Nee natuurlijk is het leven niet alleen maar feest. Maar je kunt er wel je best voor doen om het iedere dag zo fijn mogelijk te maken en dankbaar te zijn voor datgene wat er al is. Ik kan nu vanuit de grond van mijn tenen zeggen dat ik een zeer gelukkig en tevreden mens ben, en dat is voor het eerst in mijn leven.
Iedere dag, ieder moment dat ik naar mijn dochter kijk, kan ik volschieten van geluk. Zij is het mooiste cadeau dat ik ooit heb ‘gekregen’. Dit klinkt heel zwaar maar zij heeft mij mijn levensvreugde terug gegeven. Een vriendin tegen mij, toen ze nog klein was, dat Firy in mijn leven was gekomen om mij aan het lachen te maken. Dat ben ik nooit vergeten want dat is zo. Ze is een heerlijk meisje die op haar 13e al behoorlijk stevig in haar schoenen staat en heel dichtbij zichzelf is. Daar waar ik 38 voor moest worden kan zij al op haar 13e, zo bijzonder en fijn om te zien. We hebben het zo fijn samen.
Boven alles wil ik graag een goede moeder zijn. Soms waarschijnlijk wel iets té goed. Ik dacht altijd dat ik een groot gezin zou krijgen met veel kinderen, dat zag ik vroeger altijd al voor me. Nu zeg ik weleens tegen mijn dochter dat ik de liefde die ik had voor al die kinderen nu allemaal in haar moet proppen. Dan moet ze lachen en geeft ze me een knuffel. Ik smelt!
De gelukkigste moeder op aarde
Glancy van Elst
You might also like
