Jet is mama van Jynn (2) en Otis (7 maanden) en heeft een relatie met Karim. Jet is verantwoordelijk voor het projectmanagement, de marketing en communicatie van een groep jongerenambassadeurs. Naast het combineren van haar gezin en werk vindt Jet het erg leuk zich bezig te houden met het stylen van interieurs en dan met name baby en kinderkamers inrichten is echt haar passie. Het praktische en veilige in deze ruimtes combineren met rust en gezelligheid vindt Jet vooral een leuke uitdaging! Van Jet kun je op Blijvankinderen blogs boordevol herkenbare mama situaties verwachten!
Afgelopen weekend waren wij “kindvrij” om het even heel oneerbiedig zo te noemen: de kids waren logeren bij opa’s en oma’s. Allebei onze ouders hadden één kindje een nachtje te logeren. Twee ingepakte tasjes, of zeg maar gerust koffertjes klaargemaakt. Je bent bijna nog langer bezig met het in- en uitpakken van deze tasjes dan dat je kindjes weg zijn, maar dat even daar gelaten. Mama en papa zagen er waarschijnlijk weer wat “minder” uit, want een van de oma’s opperde de logeerpartij eerder die week en mompelde er iets achteraan als: “dan kunnen jullie weer even een beetje bijslapen”.
Nadat wij zoon -en dochterlief hadden weggebracht, leek het ons wel leuk om even een hapje te gaan eten samen nu de kinderen weg waren. Gelukkig moesten wij nog een stukje rijden, want wij hebben allebei toch altijd even zo’n afkickmomentje nodig. Het was maar goed dat het restaurant ook weer niet te ver was, want we hadden voor onszelf alweer allerlei andere scenario’s bedacht die meer in de richting zaten van bord op schoot, filmpje aan en vroeg naar bed. Maar na wat coachen en motivatie over en weer zaten wij een halfuurtje later gezellig aan tafel en waren wij blij dat we het “gered” hadden en waren wij het er unaniem over eens dat dit het aller aller allerlekkerste stukje vlees was van het heeeeeele kabouterbos, zoals Jynn zou zeggen.
Wij betrappen onszelf er die avond regelmatig op dat we het over de kinderen hebben, maar genieten er stiekem ook wel van om leuke dingen uit te wisselen over de kids. Zo blikten we ook weer eens samen terug op de afgelopen periode waarin we twee kinderen kregen in anderhalf jaar tijd; Wauw dat is echt snel gegaan! Rompertjes van de Prenatal alsof je je kind een stempel op doet, iedere moeder van nu kent ze wel, met de tekst: “geboren in …”. Ja wij hebben ze ook, eentje met roze letters “geboren in 2011” en eentje in het blauw “geboren in 2012” voor onze lieve kleine Otis.
Na een zeer geslaagd etentje gaan wij op huis aan en spreken af dat wij daar “de boel de boel” laten en plannen dat wij gezellig een filmpje te gaan kijken vanuit bed . Iets wat alweer zeker zeven maanden niet is voor gekomen aangezien onze kleine jongen aan ons voeteneind in zijn ledikantje slaapt. Eenmaal thuis moeten wij elkaar een aantal keer aan onze afspraak herinneren, want beiden zijn wij al snel weer de schade aan het opruimen van de bom die was ontploft bij het inpakken van de tasjes eerder die dag. Hierdoor belanden wij toch vrij laat pas in bed en begint onze zoektocht in de “on demand” database naar een goede film.
Nog voordat de laatste stars en co-stars aan het begin van de film in beeld waren gekomen, schijn ik zonder enige waarschuwing vooraf stiekem er tussenuit geknepen te zijn richting dromenland. (Wat manlief niet wist is dat ik bij thuiskomst direct twee paracetamol had ingenomen, omdat ik bang was geen oog dicht te doen zonder de kinderen….) Helaas bleek al snel dat wij beiden, door het nachtbraken van onze kinderen elke nacht, zelf niet meer kunnen “doorslapen”. Het kwam dan ook een paar keer voor die nacht dat een van ons tweeën dacht de babyphone te horen en rechtop in bed zat, waardoor de ander weer wakker schrok. Ook het uitslapen zat er niet in gezien het feit ons bioritme volledig ingesteld is op de vroege klokjes van onze kleintjes en zo zaten wij samen om 09.00 uur aan de pistolets.
Lekker stelletje hoor ik jullie denken! Maar geloof me: ik vind het allemaal prima!
Prima dat wij bij het uitzwaaien van de kinderen allebei even moeten slikken….
Prima dat wij in onze teksten tegen elkaar praten als onze dochter en daarbij in een deuk liggen omdat alleen wij dat begrijpen….
Prima dat wij bij het verwisselen van onze vuilniszakken deze altijd even moeten checken op iphones, nikes, favoriete knuffels en andere waardevolle spullen….
Prima dat wij de tunes van het Zandkasteel, Kabouter Plop en Hoelahoep mee neuriën onder de douche….
Prima dat als wij eens een keer zelf in bad gaan wij ook Zwitsal Slaap Zacht badschuim gebruiken….
Prima omdat juist als de kids even een tijdje weg zijn, ik mij realiseer hoe gezellig wij het met elkaar hebben en dat wij eigenlijk best een klef stelletje zijn zo met z’n vieren, maar ach who cares als wij het maar prima vinden!!
Tot volgende week!
You might also like
