Lisa de Leeuw, 24 lentes jong. Trotste mama van Willem en samen met Jeroen (33) Wekelijks deelt ze een persoonlijke, eerlijke blog mét een vleugje humor. Lees je mee?
Daar ben je dan. 8 maart 2014 om 23.49 is onze Willem geboren. Je was een echte Willem, daar was geen twijfel over mogelijk. Al was ik de eerste 20 weken van de zwangerschap zwaar overtuigd dat je geen Willem was maar een Olivia. Ik was 19 toen ik erachter kwam dat er een klein mini mensje in mij zat. Je was meer dan welkom en je was ook meer dan gepland maar WOW. Ineens ben je ZWANGER! De eerste 2 maanden was ik er zo op gefocust dat ik zwanger zou kunnen zijn en hield ik alles bij, daarna heb ik het laten varen en was ik het eigenlijk een beetje vergeten. Dan schrik je toch best wel, THIS SHIT GOT REAL. Het eerste wat ik deed was mijn glas wijn opdrinken en een sigaret roken, erg he..? Ik weet het, maar uiteraard van beiden mijn laatste?. Ik was 1 seconde aan het twijfelen of het gepast is om dit erbij te vermelden, maar dan zou een eerlijke blog geen eerlijke blog meer zijn.
De 9 maanden daarna gingen dan ook met ups & downs. Ik had vreselijke stemmingswisselingen en ik was niet te harde tegenover mijn naasten. Qua misselijkheid en kwaaltjes had ik echt geluk, maar het zat bij mij allemaal in mijn hoofd. Ik zag mijzelf dikker en dikker worden en ik voelde me net een wandelende donut op korte pootjes. (aangezien ik maar 1.63 ben). Ik vond het helemaal niet zo boeiend om zwanger te zijn. Natuurlijk was het geschop van Willem harstikke bijzonder maar na de 10000stekeer een trap tegen je maag, met als gevolg een orkest van maagzuur wat je nog net kan binnenhouden, word je er toch niet veel vrolijker op. Ik heb zelfs nog getwijfeld of ik wel meer van Willem zou kunnen houden als dat ik van Rocky hield. – lees hier Lisa haar eerste blog – Ja ik hoor je denken, je bent niet goed wijs.
MAAR..
Toen je er eenmaal was had ik voor niemand anders meer oog, alleen nog voor jou. Holy crap, wat was je mooi en lief. Die clichés over ‘een bevalling is het bijzonderste wat er is’ geloofde ik eerst niet maar nu… Ja het is het allermooiste wat er is. Ik kon mijn ogen niet meer van Willem afhouden. Dat ik dit mag en heb kunnen meemaken, daar ben ik eeuwig dankbaar voor. Alleen het gedeelte ‘je leeft op een roze of blauwe wolk’ steek ik het liefst ergens waar de zon niet schijnt. Wie me dat verteld heeft of wie dat zegt… noem ik niet goed wijs. De dagen en nachten thuis daarna vond ik vreselijk. Dat bestond voornamelijk uit huilen (Ja, of ik nou een foto van de vakantie zag of naar Willem keek of ik nam een hap eten) ik huilde en ik huilde. Als een malle. Jij lieve Willem, vond overdag slapen heerlijk maar ’s nachts dacht je bij jezelf: ‘zo mam, nu mag je al je tovertrucs uit de kast halen want dit is jouw ultieme super mama test. Bewijs je maar!’ Ik gaf geen borstvoeding, maar uit nood ’s nachts heb ik je zelfs een keer aan de borst gelegd. Dat was geen goed idee kan ik je vertellen (holy shit wat doet dat zeer! Respect voor alle mama’s die borstvoeding geven!).
Maar nu ben jij al een hele Willem. Je bent 4, en je hebt je in de afgelopen 4 jaar ontpopt tot een ontzettend bijzonder jongentje. Ik durf er dan ook eerlijk voor uit te komen dat ik verliefd ben op mijn eigen kind. Steeds meer komt je naam overeen met je karakter en houding. WEERWOLF WILLEM. Willem is een wild, stoer, en een druk jongentje. Hij maakt van alles een pistool of een zwaard, of dat nu een stuk komkommer is of een stuk piepschuim, hij ziet het erin. In het begin heb ik getwijfeld, is dit wel oke? Is dit wel normaal? Moet ik dit tegen houden? Moet het woord AANVALLEN of pieuw! verboden worden? NEE! Heb ik me laten vertellen. Dit is een jongen, dit is Willem. En dit doet Willem. Willem heeft een fantasie van hier tot aan Tokio. Met name over ridders, piraten, soldaten, ninja’s en alles wat daarmee te maken heeft. Hij is gek op stoeien en ”vechten”.
Maakt mij dat onzeker, dit haantjes gedrag? Ja zeker, in het begin wel. Ik was zelfs zo ver dat ik sommige kinderverjaardagen en visite ontweek omdat ik het idee had dat zijn speelse gedrag niet echt geaccepteerd werd. Ik werd zenuwachtig en Willem werd nog wilder (DUH!). Nu ben ik dat niet meer. Staat het je niet aan? Jammer dan! Geef Willem een stift en een stuk papier. Hij maakt 1 streep en kijkt me aan van: ”mam, serious?”. Leren op spelenderwijs? Willem weet alle kleuren, ja echt in zijn hoofd. Mij houdt hij altijd voor de gek. Is het groen, zegt hij geel. Is het zwart, zegt hij wit. Ik heb zelfs nog getwijfeld, is hij niet kleurenblind? Yeah, you got me Willem. Tellen tot 10? Laterrr mam, echt niet. Wat boeit mij die cijfers, lekker belangrijk.
Maar daarentegen liep je wel met 8,5 maand (dat was geen gezicht, je was een baby die liep, echt heel vreemd) ben je een ontzettend gevoelig en lief jongentje en slaap je met je knuffeltje Elsje en Mevrouw Muisje. Je verstopt je zelfs achter mijn mouw als je Pieter Konijn kijkt en meneer Verhoef achter Pieter en zijn vriendjes aan zit. Je bekommert je altijd om een ander en je wilt ook dat een ander zich fijn voelt. Je inlevingsvermogen is bizar hoog, je voelt zo ontzettend mee met anderen. Lego is voor Willem ”het leven”, vooral van Ninjago en Starwars. Ja je verbaasd je erover, maar hij kan dit in elkaar zetten (wat volgens mij vanaf 6 jaar is). Hij speelt met niks anders. LEGO IS LIFE! Wij kennen hier thuis ook alle Lego termen en namen. Hoe bouw je Lego in elkaar, staat bij ons in de top 10 van meest bekeken filmpjes op YouTube.
Willem zingt Krantenwijk van Lil Kleine en Boef luidkeels mee en zijn dans moves komen echt goed tot zijn recht als Mercy op staat van DJ Dyna. Een wondje of bloed is een NO GO, en je bent van slag alsof WORLD WARR 3 is begonnen. Als je ’s ochtend wakker wordt wek je ons altijd met ”kukeleku” en lig je zelf helemaal dubbel. Je stapt niet uit je bed, je wacht altijd tot dat ik je kom halen. Afscheid nemen vind je altijd moeilijk, en je rent elke dag weer op me af alsof je me een jaar niet gezien hebt. Achterop de fiets vertel ik je altijd een verhaal over Elsje en mevrouw Muis, hoe stout ze waren toen je op school was. Je giert het uit, al is het elke dag hetzelfde verhaal dat maakt jou niks uit.
Jij lieve Willem. Jij bent wie je bent en dat maakt jou zo bijzonder.
Kus,
Mama
En natuurlijk..
Liefs,
Lisa
Lees hier ook Lisa haar vorige blog
