Bruna (28 jaar), woont in Rotterdam, is al 13 jaar samen met David en inmiddels zijn ze getrouwd. Samen hebben zij een zoontje van 1 jaar, Ami. Hij was al eigenwijs toen hij nog in de buik zat en besloot na 35 weken dat het wel tijd was om de wereld te verkennen. 1 jaar later is hij nog steeds eigenwijs en ook nog koppig, maar ook heel vrolijk, sociaal en lief. Bruna werkt fulltime als journalist op de videoafdeling van het ANP, probeert 3 tot 4x in de week te sporten, doet graag leuke dingen met vrienden en dan hebben man en kind natuurlijk ook nog aandacht nodig.
Drie mannen, een vrouw, een kind en twee honden en dat allemaal in één huisje op een berg in Noord-Italië. Dat was onze vakantie in een notendop. Onze vrienden Bart en Jo en hun hondjes zaten er al een week en wij kwamen hun rust verstoren. Letterlijk, want met een kind van anderhalf zit uitslapen er niet in. Rennen, stampen, praten en schreeuwen, dat doet Ami het liefst in de ochtend. En onze vrienden konden daar nu heerlijk van meegenieten. Gelukkig waren we met z’n allen wel zo verstandig om ’s avonds op tijd naar bed te gaan.
De eerste twee dagen hadden we slecht weer. Die vulden we met shoppen, cocktails drinken en eten. Net als zijn vader is Ami gek op pizza. Thuis eet hij het bijna nooit, maar op vakantie lieten we de teugels een beetje vieren. Hij wond menig Italiaan om zijn vinger door te pas en te onpas pizza en ciao te roepen. Ook Rocky en Diamond, de hondjes van Bart en Jo, konden niet aan Ami’s liefde voor pizza ontkomen. Hij voerde ze stiekem stukjes. Toen wij doorkregen dat hij ze wel heel veel pizza gaf, besloten we om het af te pakken. Maar ook dat hield meneer niet tegen. Hij viste stukken pizza uit zijn mond en gaf dat aan de hondjes. Het gevolg: hondjes aan de diarree.
Al op dag één herinnerde Bart Ami eraan dat hij hem ooit het woord tetten (daar is ‘ie weer) geleerd heeft en ook dat had gevolgen. Voor Ami heet Bart geen Bart meer, maar tetten.
Op zaterdag besloten we om met het bonte gezelschap naar Milaan te gaan. Mede door Fashion Week was het erg druk in de stad. Ami zit niet meer zo graag stil in de kinderwagen en hij houdt er ook niet van om je hand vast te houden. Gelukkig hebben wij daar de ideale oplossing voor. Niet alleen de hondjes, maar ook Ami ging aan de ‘lijn’. Hij heeft van mijn nichten uit Brazilië een superschattige rugzak met een touwtje eraan gekregen. Op deze manier kan hij redelijk vrij rondlopen, maar niet plots verdwijnen in de mensenmassa. Voordelen: het is veiliger en je hebt geen jengelend kind in de kinderwagen. Maar deze methode trok wel een hoop bekijks, vooral op het toeristische Domplein. Er werden foto’s gemaakt van Jo en Ami door mensen die zeiden dat ze het echt moesten delen met hun vrienden op Facebook. Ach, voor ons was het in Milaan echt een uitkomst.
De dagen daarna gingen we relaxen aan het meer. Bart wilde graag een duik nemen en ik besloot in een moedige bui om mee te gaan. Het water was echt ijskoud! Ami was erg onder de indruk van het meer, omringd door bergen. Elke keer als hij het meer zag riep hij: Wow!
Het was echt een heerlijke vakantie en weer eens wat anders dan zon, zee en strand. We hadden daar ook (bijna) geen internet, dus we waren echt even weg uit het dagelijkse leven.
You might also like
