Bruna (29 jaar), woont in Rotterdam, is al 13 jaar samen met David en inmiddels zijn ze getrouwd. Samen hebben zij een zoontje van 1 jaar, Ami. Hij was al eigenwijs toen hij nog in de buik zat en besloot na 35 weken dat het wel tijd was om de wereld te verkennen. 1 jaar later is hij nog steeds eigenwijs en ook nog koppig, maar ook heel vrolijk, sociaal en lief. Bruna werkt fulltime als journalist op de videoafdeling van het ANP, probeert 3 tot 4x in de week te sporten, doet graag leuke dingen met vrienden en dan hebben man en kind natuurlijk ook nog aandacht nodig.
Ik had verwacht dat het een lijdensweg zou worden: Ami leren om niet alleen in zijn nieuwe eigen kamer maar ook nog in zijn eigen bed te slapen. Ik dacht dat ik er weken als een zombie bij zou lopen, maar Ami lijkt zich snel aan te passen aan de nieuwe situatie. De eerste avond haalde hij nog wel alles uit de kast om voor elkaar te krijgen dat wij hem uit zijn bedje zouden halen. Hij jengelde, huilde, speelde, probeerde ons te verleiden om hem op te pakken en gooide zijn geliefde hondje constant uit bed, maar we lieten ons niet kennen en lieten hem lekker zijn gang gaan. Wel bleven we bij hem op de kamer tot hij eindelijk in slaap viel. Die nacht werd hij twee keer wakker, maar viel al snel weer in slaap toen ik hem even aaide en een muziekje aanzette. De tweede nacht ging het al stukken beter en na vier dagen begon hij zelfs te zeggen dat hij naar bed wilde. Nu, na twee weken in ons nieuwe huis, gaat het slapen op zijn eigen kamer eigenlijk heel goed. Ik lees hem voor, daarna speelt hij nog wat met zijn projectielamp van Cars en dan valt hij in slaap. Hij wil alleen wel dat wij (of een van ons) bij hem blijft tot hij in slaap is gevallen. Af en toe wordt hij ’s nachts wakker en roept hij een van ons, als wij dan komen valt hij snel weer in slaap. We weten soms ook niet zeker of hij nou wakker is, want Ami praat in zijn slaap. Alles komt dan voorbij van McQueen tot Fly King, van sappie tot water en van papa tot mama. Middagdutjes doet hij overigens het liefst op de bank. Hij wil tegenwoordig ook op de bank ‘chillen’. Dat chillen van hem duurt meestal maar 10 seconden en dan gaat hij weer rennen of met zijn autootjes spelen.
Nu we ons helemaal thuis voelen in ons nieuwe huis, kunnen we langzaamaan gaan nadenken over Ami’s verjaardag. Want over een maand wordt hij alweer 2 jaar. Zijn eerste verjaardag hebben we groots gevierd, ook omdat Ami en David 3 dagen na elkaar jarig zijn en David 30 werd. Deze keer gaan we het waarschijnlijk in kleinere kring vieren, want er waren zo veel mensen dat Ami maar weinig aandacht kreeg. Hopelijk valt hij deze keer ook niet in slaap tijdens zijn eigen feestje…
You might also like
