Bruna (28 jaar), woont in Rotterdam, is al 13 jaar samen met David en inmiddels zijn ze getrouwd. Samen hebben zij een zoontje van 1 jaar, Ami. Hij was al eigenwijs toen hij nog in de buik zat en besloot na 35 weken dat het wel tijd was om de wereld te verkennen. 1 jaar later is hij nog steeds eigenwijs en ook nog koppig, maar ook heel vrolijk, sociaal en lief. Bruna werkt fulltime als journalist op de videoafdeling van het ANP, probeert 3 tot 4x in de week te sporten, doet graag leuke dingen met vrienden en dan hebben man en kind natuurlijk ook nog aandacht nodig.
Vrijdagmiddag op het werk… Het wordt steeds moeilijker om me te concentreren, maar ik moet nog even volhouden. Na een paar uurtjes is het zover. Ik mag naar huis en mijn vakantie is begonnen! Ik vertrek pas zondag, maar dat kan de pret niet drukken. Ami slaapt bij oma, want wij gaan eerst nog met een groepje vrienden paintballen. Heel leuk hoor dat paintballen, tot je wordt geraakt. Na het eerste potje had ik al een blauwe plek op mijn hand en schouder. Gelukkig zijn mijn ballen op en heb ik een goede reden om te stoppen en te gaan genieten van een wijntje.
Twee dagen later geniet ik weer van een wijntje, maar dan op Ibiza. Even een paar dagen op vakantie, zonder man en kind, maar met mijn nicht. Voor ons geen partytrip. We willen vooral relaxen en toeren met onze huurauto. We verblijven dan ook in een klein, knus hotelletje op het platteland. De eerste avond gaan we vroeg naar bed en de volgende ochtend begint onze verkenningstocht. Eerst bezoeken we een paar strandjes in het noorden en dan gaan we de oude stad verkennen. Terwijl we daar lopen krijg ik een berichtje van mijn vader: Ami loopt! Snel naar Wi-Fi! Ik bel, want kan zo snel geen internet vinden. Ami heeft een paar keer grote stukken gelopen op straat. David kwam op dat moment net van zijn werk en maakte het feest dus ook mee. Ik moest het doen met de filmpjes, maar ik was zo trots als een pauw en bereidde me mentaal al voor op de keren dat ik achter hem aan moet gaan rennen. Ami heeft het lopen maar liefst 1 dag volgehouden. Daarna vond hij het toch weer makkelijker om op zijn billen te gaan schuiven. Opa, oma en David hebben hun best gedaan om Ami te laten lopen, maar meneer heeft er geen zin meer in. Toen ik vrijdagavond weer thuis kwam hoopte ik dat Ami op mij af zou komen rennen, maar ook dat gebeurde niet. Hij was gelukkig wel heel blij om mij te zien, maar lopen… Ach, we weten in elk geval dat hij het kan.
Daarna hebben we nog die fantastische voetbalwedstrijd tegen Spanje gekeken en toen was het tijd om naar bed te gaan. Ik ga zo namelijk weer een paar daagjes weg. Deze keer naar Praag met twee nichten en mijn zusje. Don’t worry, de volgende vakantie is wel met David en Ami.
You might also like
