Bruna (28 jaar), woont in Rotterdam, is al 13 jaar samen met David en inmiddels zijn ze getrouwd. Samen hebben zij een zoontje van 1 jaar, Ami. Hij was al eigenwijs toen hij nog in de buik zat en besloot na 35 weken dat het wel tijd was om de wereld te verkennen. 1 jaar later is hij nog steeds eigenwijs en ook nog koppig, maar ook heel vrolijk, sociaal en lief. Bruna werkt fulltime als journalist op de videoafdeling van het ANP, probeert 3 tot 4x in de week te sporten, doet graag leuke dingen met vrienden en dan hebben man en kind natuurlijk ook nog aandacht nodig.
‘Hij is 15 maanden, dan stop je toch niet met het geven van melkflesjes!’ gilt mijn moeder. ‘Ma, doe ff rustig joh, ik ga gewoon proberen of hij al zonder kan. Er wordt niemand vermoord hoor! Ik ben toch zijn moeder, dus ik weet heus wel wat ik doe’ roep ik terug. Het moge duidelijk zijn, mijn moeder is het niet altijd eens met de beslissingen die ik neem als het gaat om de opvoeding van Ami. Maar dat hoort erbij, omdat oma vier dagen in de week op Ami past. Ze brengen zo veel tijd samen door dat ze niet anders kan dan zich af en toe met Ami’s opvoeding bemoeien. Wel hebben wij verschillende ideeën over opvoeden. Mijn moeder is overbezorgd, ik ben zelden bezorgd. Zij houdt heel erg van verzorgen en verwennen, ik laat hem vaak dingen zelf oplossen. Meestal gaat het goed en luistert ze wel als ik iets zeg, maar soms blijft ze heel lang haar mening doorduwen. Dan gaat het even hard tegen hard. Gelukkig duurt dat nooit lang en is alles snel weer vredig in huis.
David en ik zijn vooral blij dat mijn ouders en zijn moeder op Ami passen als wij aan het werk zijn. Mede daardoor kunnen wij fulltime blijven werken. Wij hebben voor deze manier van opvang gekozen omdat het kan, maar ook omdat ik onregelmatige werktijden heb. Daardoor ben ik soms al om drie uur ’s middags thuis en soms ga ik pas ’s middags naar mijn werk. Ook vinden wij het belangrijk dat Ami een goede band opbouwt met zijn familie. Ik ben opgegroeid zonder opa’s en oma’s die in de buurt wonen, dus ik vind het heel leuk dat Ami vaak bij zijn grootouders is. Dat er daardoor af en toe discussie ontstaat over de opvoeding neem ik op de koop toe. Ik denk ook wel na over wat mijn moeder ervan vindt. Met mijn zusje Dani en haar vriend heeft Ami ook een hele goede band. Maar zij is echt zijn grote favoriet. Als Ami haar ziet gaat hij stralen en zij heeft hem inmiddels zo gehersenspoeld dat hij de hele dag haar naam roept! Gelukkig wisselt hij dat ook af met mama…
You might also like
