365 dagen, 8.760 uren en 525.600 minuten. Ongelooflijk dat het nu al voorbij is: Mason zijn eerste verjaardag! Na weken van plannen smeden, uitnodigingen maken, taartenjacht en natuurlijk cadeaujacht was het ineens al heel snel 2 juli. Nooit bij stilgestaan hoe snel zo’n jaar voorbij vliegt. Nooit gedacht aan het aantal mijlpalen dat een jaar kan tellen. Nooit gedacht dat kinderverjaardagen toch echt heel andere koek zijn dan verjaardagen van volwassenen.
Na een (tevergeefse)zoektocht naar een smashcake besloot ik zelf de taarten maar te maken. Want: wat is immers de eerste verjaardag van een kind zonder een smashcake, nietwaar? Er werden recepten opgezocht, ingredienten ingeslagen en er werd (de avond van tevoren, weer heerlijk getimed) heel wat afgebakt, gebouwd en versierd. Vriendlief was intussen het huis ontvlucht en ik leefde me als een soort dolle stier uren uit op de (al zeg ik het zelf) mooiste caloriebommen die je je maar voor kan stellen. Heel Holland Bakt is er niets bij, laten we maar zeggen.
Intussen was het al zowat nacht maar toch besloot ik ook nog maar even de slingers op te hangen en het huis te versieren, wel zo leuk voor bij het ontbijt. Vervolgens veel te laat naar bed om de volgende ochtend met 1-0 achterstand (ik ben niet zo’n ster in ontwaken..) verder te gaan met de boodschappen en alle andere last minute voorbereidingen. Het was heerlijk weer dus alle visite ging mooi de tuin in, fijn!
Bij een kinderverjaardag is het dus zo: zet op de kaart vanaf 13u, en de visite is er ook ECHT om 13u. Niks fashionably late, niks ‘Ja ik moest nog even zus of zo’. De een na de ander druppelde (met kind aan de hand) onze tuin binnen en al snel was het één grote chaos! We pakten nog even snel ons smashcake-momentje (ja hallo, uren bakken voor niks?!) maar daarna is het rennen en vliegen. Overal kinderen (zie ik daar nou kussens vliegen door de lucht?), overal vrienden, overal familie, overal inpakpapier (blijkt leuker dan cadeaus), overal (natuurlijk) cadeaus, overal snoep, overal chips maar ook overal gezelligheid.
Gezelligheid waar je als gastheer en gastvrouw overigens niets van meemaakt. Heb je eindelijk alle bakjes gevuld met chips, nootjes en anders lekkers, alle glazen gevuld met een lekker drankje en alle toastjes gesmeerd, begint het hele feest weer vrolijk opnieuw. ‘Superleuk dat je bent gekomen, ik kom zo even bijkletsen als ik klaar ben met dit rondje!’ en ‘Ga je nu alweer weg? Ik heb je nog helemaal niet gesproken! Tja, verjaardagen he?’ waren zo ongeveer de populairste zinnen van de dag.
Natuurlijk is het helemaal super dat er zoveel visite geweest is op Mason zijn allereerste verjaardag! Onze kleine man is werkelijk overspoeld met verjaardagskussen én de leukste cadeaus. Terwijl ik hem ’s avonds in stop in zijn bedje en naar hem kijk als hij lekker in slaap valt (niet alleen voor ouders vermoeiend dus!) dringt het ineens tot me door: één jaar. We hebben het eerste jaar overleefd, onze weg gevonden in het ouderschap en we staan nog steeds overeind. Op naar alles wat zijn tweede levensjaar voor ons in petto heeft!
Liefs,
Carmen
You might also like
