Van hoge hakken, glitterjurken en champagne naar luiers, speentjes en speelgoed. Carmen werd in 2009 gekroond tot Miss Nederland, maar werd vrij snel weer met haar beide benen op de grond gezet. Na haar ontkroning gooide Carmen het roer om en raakte zwanger van haar eerste kindje. Toen zoontje Nikola 9 maanden was, scheidde Carmen van de vader en sindsdien woont ze met Nikola (bijna 3) in Amsterdam.
Om 10:05 vertrekt ons vliegtuig naar Kaapstad dat betekent dat we zeker om half 8 op schiphol moeten zijn. Nikola slaapt bij zijn vader dus ik heb alle tijd om rustig onze koffers in te pakken. Ik heb geloof ik 5 keer gebeld om te zeggen dat het echt belangrijk is om op tijd op de luchthaven te zijn en na de laatste jahaa had ik gevoel dat de boodschap wel duidelijk zou zijn.
Ik had op zich op tijd naar bed kunnen gaan, maar laat er nu net een leuk feest zijn in de Harbour Club… Het jaarlijkse LAF event vond er plaats en dat is natuurlijk zonde. Ik ben alleen thuis en het is maar 1 keer per jaar, al mijn vriendinnen gaan. Ik ga gewoon voor 1 drankje… Niet dus. Ik lag om half drie nogal “vrolijk” in bed.
Omdat ik mezelf wel een beetje kan inschatten had ik gelukkig vanaf half 7 de wekker gezet, zodat ik niet zou kunnen gaan snoozen. Douchen, joggingspak aan, koffers naar beneden en taxi pakken, daar was ik dan om kwart voor acht, mijn ex stond al lang te wachten met onze zoon en kon het niet laten om nog even te zeggen dat hij er al om half 8 was. Ja oke maar, laat ook maar. Wat kun je zeggen Car hij heeft gelijk.
25 formulieren later waren we door de douane, mijn kind draagt de achternaam van mijn ex dus dan moet ik bewijzen dat ik de moeder ben, een simpele ‘dat ziet u toch zelf ook’ is niet genoeg. Geboorteaktes, toestemmingsverklaringen en paspoorten komen hier aan te pas. Heel goed en belangrijk dat ze dat doen trouwens, maar niet als je 4 uur hebt geslapen een keihard zingend kind op de arm hebt, die zelf weigert te lopen, een ajax rugzak vol speelgoed op heeft en een overvolle handtas aan je arm hebt bungelen.
Tijdens de vlucht heb ik Nikola niet gehoord. Hij is zo lief geweest. Hij heeft geslapen, filmpjes gekeken, we hebben samen gekleurd en stickers geplakt. Ik kan niets anders zeggen dan dat hij heerlijk is. 12 uur vliegen is zo lang. Ik kijk soms om me heen en dan denk ik; ben ik de enige die dit niet meer uithoud? Laat staan voor een jongetje van twee.
Eenmaal in Kaapstad is het een gevoel van thuis komen. Lekker bijkomen van alle stress die de verhuizing met zich mee heeft gebracht en echt van het samen zijn met mijn zoon genieten. Ik verblijf bij mijn moeder die hier al 6 jaar woont in een geweldig penthouse aan het strand, dus je kunt wel spreken van een ultieme vakantie.
Nikola wil iedere dag naar het strand of naar het zwembad aan het strand waar hij speelt met allemaal kindjes. Ik vind het zo leuk van kinderen dat als ik aan het einde van de dag vroeg; maar Nikola hoe heet dat kindje waar je de hele dag mee hebt gespeeld eigenlijk? Oh dat weet ik niet mama. Dat is toch leuk? Het maakt hen helemaal niet uit hoe je eruit ziet, hoe je heet, welke taal je spreekt en waar je vandaan kom. Ze spelen gewoon en dat is het belangrijkste. We vliegen donderdag alweer naar huis en ook daar staan ons leuke dingen te wachten. Nikola is 26 november jarig en dat word groots gevierd, eerst in Afrika, dan bij zijn vader in Amsterdam en dan heb ik ook nog een feestje voor hem bij mijn geliefde Ballorig in de planning! Maar dat volgende week, eerst nog even een paar dagen van de zomer genieten!
X C.
You might also like
