De reis begint al met flink doorgassen om op tijd bij het vliegveld aan te komen. We vliegen via Eindhoven en dat bevalt ons altijd goed. Het inchecken van de koffers gaat nu zelfs zonder personeel. Koffers op de band, tickets scannen en klaar. Op zich werkte het prima maar mijn overgewicht gooide roet in het eten. Het apparaat vroeg me vriendelijk: ‘bent u bereid meer geld te betalen voor uw overgewicht’ uuuhm nou neeee! En hoe komt u erbij dat ik overgewicht heb!!! Ik drukte op nee en direct gaf het apparaat een error. Shit. Ok opnieuw. Weet je wat ik doe ( dit blijft tussen ons he) ik til mijn koffer iets omhoog. 14.8 kilo geeft hij aan, 14.7 14.5 14.3 uiteraard lukt het niet om de koffer zooo stil te houden dat ie exact op één gewicht blijft staan. Apparaat: ‘een ogenblik geduld aub’. Please please please…En ja hoor mijn bagage label rolde zo het apparaat uit! Jippee! Hoe ik nou ooit terug ga komen van Ibiza naar Eindhoven zonder bij te betalen dat moet ik nog gaan zien haha.
We komen nu al een aantal jaar in Ibiza en ons verblijf wisselt per jaar in een hotel of een huis. Vorig jaar hadden we een huis en nu wilden we wat meer reuring. Ook voor de kids wel zo leuk. Vooral Liv is nu op een leeftijd dat ze graag met andere kids speelt en de minidisco geweldig vind. We hebben gekozen voor een all inclusive. Net gerenoveerd en met zwembad en aan zee. Dit soort vakanties vond ik als kind helemaal geweldig. Tot nu toe ziet het er allemaal leuk uit. Wat het restaurant betreft verkeerde ik in een soort schok haha. Buiten kon je heel leuk zitten maar dat was uiteraard al vol. Binnen was het een soort Ballorig alleen dan zonder speeltoestellen. Je werd bijna psycho van het gehuil en gekrijs van de kinderen die allemaal waarschijnlijk te moe waren om te eten door hun actieve vakantiedag en waarbij moeders nog wanhopig een stuk tomaat en kale pasta bij ze naar binnen probeert te werken. Aan ijs, snoep, chocoladefontein geen gebrek dus dat werd er dan weer wel volmondig in gepropt door de koters. Die daarop nog vervelender werden door de suiker vergiftiging. Over de inrichting nog maar te zwijgen. Alles zalmroze! Stoelen, vloer, muren noem het maar op. Waar The Fack koop je deze oudbollige kleur tegenwoordig nog?! Met bijna open mond zat ik mijn kleffe pizza punt te eten en moest uitkijken dat ik niet dizzy werd van de voorbij hollende mensen.
Ik zei tegen mijn man: ‘ik geloof dat ik dit niet zo heel erg leuk vind’…haha. Voortaan gaan we buiten eten. Dan maar 20 minuten in de rij liggen voor openingstijd of wat later eten.
Huis/ hotel, beiden hebben voor en nadelen. Ibiza is niet goedkoop en dat is niet goed voor je portemonnee maar het zorgt er wel voor dat er leuk publiek te vinden is, om het zo maar even te omschrijven. Als we in een huis zitten eet je afwisselend thuis en buiten de deur. ‘S middags bij een hippe strandtent, ’s avonds was wat moeilijker aangezien iedereen hier minstens 22.00 eet. En dat is met 2 jonge kids niet te doen. Dus opzich is een hotel een prima optie. Maar dan wel buiten!!! En ’s middags zo nu en dan steggelen en je heerlijk laten verwennen bij een hippe beachclub met strak witte lakens, parasols, sangria, heerlijk visje, en kids die zich vermaken in het zand of in de knutselhoek. Bij één beachclub wordt dit laatste gedaan onder toezicht van een nanny en over een paar dagen vertel ik je daar meer over….
Xx from Ibiza
Christel
You might also like
