Remkje (43) is moeder van twee zonen van 13 en 11 jaar en getrouwd met Ferdinand. Ze heeft gewerkt als kindertherapeut, leerkracht BO en VO (Nederlands). Remkje geeft elke week op Mama Glossy haar ongezouten mening over actuele zaken en ander moedergoed.
Opgroeien is loslaten. Je kunt het je misschien niet voorstellen als je zelf nog heel kleine kinderen hebt, maar er komt een dag dat je LOS moet LATEN. Eigenlijk is het hele opvoeden een proces van loslaten. Je leert je kind immers dingen zodat hij die straks zelf kan en jou niet meer nodig heeft. Je leert je kindje lopen, zodat je het niet meer steeds hoeft te dragen. Hij leert praten zodat ie je kan vertellen wat er in hem omgaat en je niet meer hoeft te gissen of in te vullen. Hij leert fietsen zodat je hem niet meer achterop hoeft te nemen. Elke nieuwe verworvenheid is een stapje naar zelfstandigheid en een stapje verder de wereld in. Een stapje verder van jou. Gelukkig komen je kids na zo’n ontdekkingstocht heel hard weer in jouw armen rennen en hebben ze je nog steeds hard nodig. Maar loslaten zul je moeten!
Het ene kind is het andere niet. Zo heb ik een zoon die als kleuter al snel zelf op ontdekkingstocht ging en eentje die liever bij zijn moedertje bleef. De één moest ik in de gaten houden en de ander juist een duwtje in de rug geven. Je wilt je kinderen ook het liefst beschermen tegen al het kwaad in de wereld, helpen bij alle uitdagingen en de weg voor hen plaveien met liefde en geluk. Helaas kan dat niet. De wereld is soms hard, de wereld is soms gemeen, de mensen in die wereld ook.
Wat doe je dan als je een engeltje als kind hebt? Eentje die lijdt van al het grote en kleine onrecht in de wereld, op wie de wereld zo zwaar drukt? Het liefst bescherm je hem tegen alles en iedereen, maar dat kan niet en is ook niet goed. Dus ik laat hem los, ik duw hem een beetje van me af, met pijn in mijn hart en tranen in mijn ogen. Ik ben er, ik ben er nog steeds, ik ben er altijd, maar op de achtergrond. Hij moet zelf zijn voeten op de grond zetten, zijn blik omhoog richten en de wereld het hoofd bieden. Leren zien dat er in die ‘boze buitenwereld’ ook prachtige en mooie dingen zijn, andere mensen die hem ook een helpende hand zullen bieden. Dat er voor hem een plek is en dat hij zich daar ook veilig kan voelen, omringd door lieve mensen die hopelijk de wereld voor hem een beetje lichter maken.
X
You might also like
