Remkje (42) is moeder van twee zonen van 12 en 10 jaar en getrouwd met Ferdinand. Ze heeft gewerkt als kindertherapeut en is nu leerkracht. Remkje geeft elke week op Mama Glossy haar ongezouten mening over actuele zaken en ander moedergoed.
Autoritaire opvoeding geeft onzekere kinderen
Gezegend met twee zeer lieve kinderen, heb ik de neiging tot een zeer anti-autoritaire opvoeding. Ik luister naar mijn kinderen en vind hun mening belangrijk. Toch zijn we het niet altijd eens en ben ik (zijn wij als ouders) wel de baas. Luisteren naar je kind betekent niet dat je kind dan vervolgens ook altijd zijn zin krijgt. Maar je leert een kind wel dat hij óók belangrijk is en er mag zijn.
Zo ben ik zelf ook opgevoed door mijn moeder. Ik kan me nog herinneren dat de vader van een vriendje van me zei dat hij wel kon merken dat ik zonder vader was opgegroeid. Hij vond mij brutaal omdat ik mijn mening gaf. Mijn moeder gaf je me altijd het gevoel dat mijn mening ook belangrijk was, dat ik ook belangrijk was, ook al was ik kind. Zij was de baas, maar luisterde wel altijd naar je. Ook als (jong) volwassenen was dat zo. In de spaarzame ruzies die ik met mijn moeder gehad heb, was ze altijd bereid om mijn kant van het verhaal te proberen te begrijpen. En dat is eigenlijk al genoeg. Ik daardoor geleerd om me in de ander proberen te verplaatsen. Dat zorgt ervoor dat je het wellicht niet altijd eens bent, maar wel begrip en respect voor elkaar kunt opbrengen. Je kunt mij niet kwader krijgen dan mensen die vinden dat zíj gelijk hebben en niet bereid zijn jouw kant van het verhaal aan te horen.
Over het begrip respect zijn de meningen verdeeld. ‘Je moet respect hebben voor de ouderdom’ zegt men. Alsof iemand die ouder is dan jij per definitie gelijk heeft of dat je daar niet mee in discussie mag gaan. Kinderen moeten respect hebben voor hun ouders. Respect is in mijn ogen niet iets dat je afdwingt door je positie (als ouder, of omdat je ouder bent), maar iets dat je verdient om wie je bent en door hoe je je gedraagt. Respect is ook iets wederkerigs. Je kunt niet verwachten dat mensen respect voor jou hebben als jij geen respect voor hen hebt. Dat is dan geen respect maar macht.
‘Omdat ik het zeg’ is opvoeden vanuit macht. Daar krijg je óf heel volgzame onzekere kinderen van of kinderen die later helemaal losslaan. Ik wil ook niet dat mijn kinderen een grote mond tegen me hebben, maar ze mogen het wél zeggen als ze het ergens niet mee eens zijn.
Ik voed mijn kinderen dus niet autoritair op. Wij zijn als ouders wel de baas en beslissen over bepaalde zaken, maar zij zijn binnen bepaalde grenzen ook een beetje ‘eigen baas’. Ik luister veel naar ze, leg veel dingen uit.
Mijn oudste zoon heeft een zeer sterk karakter en was als kleuter erg dwars. Hij kijkt dwars door je heen als je macht of andere oneigenlijke argumenten gebruikt. Dat werkt bij hem dus ook helemaal niet. Geheel tegen mijn gewoonte in heb ik hem in die ‘dwarse kleuter’-tijd eens duidelijk gemaakt dat IK de baas was.
Hij antwoordde: “Waarom ben jij de baas?”
Ik: “Omdat ik de mama ben en jij het kind, daarom ben ik de baas.”
“Als ik dan de mama ben en jij het kind, ben ík dan de baas? “ vroeg hij.
“Ja, maar in dit leven ben jij het kindje en ík de mama en ben ik dus de baas.” antwoordde ik.
Alsof hij de rolverdeling even duidelijk wilde hebben. Het is daarna nooit meer ter sprake gekomen en hij accepteerde ‘mijn baas-zijn’.
Inmiddels 12 jaar, mag hij nog steeds graag onze grenzen aftasten en even laten voelen dat hij er ook is. Maar is dat gebrek aan respect? Zo voel ik dat niet. Dat is groeien tot een volwaardig mens met je ouders als klankbord. Je eigen kinderen zien als geen ander waar je zwakke plekken zitten en wanneer je oneigenlijk bent. Dus als je fout zit en het niet toegeeft, daal je enorm in hun achting. Juist dat je eerlijk bent en mens bent, met je fouten en onhebbelijkheden maakt dat ze je respecteren en van je houden. En dat is wederzijds respect!
Hoe voed jij je kinderen op?
You might also like
