Het zal je maar gebeuren. Je bent in de twintig, in de bloei van je leven, en het is net uit met je vriend. Oh ja, en je ontdekt een week na de break-up dat je zwanger bent van zijn kind. Je bent dolgelukkig met de zwangerschap, maar de situatie is natuurlijk niet ideaal… Wat nu? Je leest er alles over in onze ‘Confessions of a single mom’.
Hoe kan een streepje je hele wereld op zijn kop zetten? Ik heb het geweten…
Het was een dinsdag, S. en ik waren net vier dagen uit elkaar en ik voelde mij al dagen raar. Niet zo gek van alle stress van een break-up. Ik moest die vrijdag ongesteld worden, maar dat gebeurde niet. Heel naïef denk je op zo’n moment: dat zal wel door de stress komen. Die dinsdag bleek dat, dat niet het geval was.
Hup, op dinsdag in de pauze naar de drogist om een test te gaan halen onder het mom van: ach, het zal wel niks zijn. Om 17.00 racen van werk naar huis. Oeps, mijn moeder die tijdelijk bij mij ingetrokken is, is thuis. Heel stiekem naar de wc. 5 minuten later riep ik mijn moeder; “Mam, we hebben een probleem”. Hoe ik mij daarna gevoeld heb, kan ik niet beschrijven. Duizenden emoties gingen tegelijk door mij heen. Blijdschap, paniek, zenuwen, geluk, alles wisselde elkaar af. Tenslotte, hoe ging ik mijn ex dit vertellen?!
Maar het geluksgevoel bleef overheersen. Ondanks dat mijn ex mij meerdere malen vroeg het alsjeblieft weg te laten halen, dit is zacht uitgedrukt, bleef ik bij mijn standpunt. Mijn kindje blijft! Volledig er op in gesteld dat ik het alleen zou gaan doen begon ik aan dit avontuur, met alle steun van familie en vooral de allerliefste vriendinnen die je, je kan wensen!
Na het begindrama met ex-vriend begon toch echt het genieten. Het enige wat ik kon denken was: “Ik word mama”! Mijn vriendinnen en ik werden helemaal enthousiast. De babyshower is inmiddels al gepland (beetje vroeg nu ik pas 10 weken zwanger ben, maar ach..), de eerste babywinkels zijn bezocht en het begin van de lijst is er. Met 10 weken zwanger zijn heb ik mij er al helemaal in verdiept wat ik wil en hoe ik het wil. Ik ben en blijf een zelfbenoemd dwangneuroot. Als het aan mij ligt, is de babykamer over een paar weken al klaar.
Inmiddels in mijn ex-vriend van de schrik bekomen en begint het steeds meer te accepteren. Hoe spannend dit avontuur gaat worden, dat gaan we nog zien. En dat wil ik graag met iedereen delen!
Liefs.
You might also like
