Als creatieveling in hart en nieren geniet ik van mijn werk en mijn eigen bedrijf, tassen- en accessoiremerk Cavalier. Fotografie, grafisch design en wenskaarten ontwerpen zijn naast Cavalier mijn grootste bezigheden. Ik woon samen met een verwende Cavalier King Charles Spaniel, Percey (tevens de muze achter mijn merk), een brutaal konijn dat de hele dag in de woonkamer ligt te loungen en, niet te vergeten mijn lieve Robin, sinds een klein jaartje mijn man te noemen. Ooit, ja ooit, wilden we wel een kindje. Ooit kwam echter eerder dan gepland en we verwachten een dochtertje. Een roze wolkerige zwangere ben ik niet, dolbij met de komst van ons kindje wel!
Het wachten op de 20 weken echo leek letterlijk 20 weken te duren terwijl ik mijn zweethandje op het been van m’n man legde. Ik was zo zenuwachtig dat ik me afvroeg waar de dichtstbijzijnde Tena Lady en/of Pampers automaat was, niet naar het toilet willende omdat ik dan misschien onze oproep zou missen. Ik had in Siberia kunnen plassen in de tijd dat het nog duurde eer we aan de beurt waren, maar goed. Let’s get to the point.
Waarom zo zenuwachtig? Twee redenen. De eerste is de moeder en control freak in mij die al weken lang wil weten of alles ok is met haar kindje. De tweede is de glitter- roze- en panterprint fanaat in mij die zich afvraagt of het een jongen of een meisje is. Conclusie nummer één luidt dat alles er gezond en goed uitziet. Tijd voor tranen van opluchting en een kus van mijn man. Godzijdank. Hallelujah. Conclusie nummer twee: Het. Is. Een. Meisje.
Ik slik en kijk de echo dame aan. ‘Weet je ‘t zeker?’ fluister ik. “Ja, heel zeker”, zegt ze vrolijk. “Kun je ‘t nog een keer checken?” vraag ik voorzichtig. “Uh, ja hoor, kijk maar, het is echt een meisje”. (Ik bespeur enige irritatie dus vraag het niet nog een keer). En dan barst de traanwaterval toch echt los. Ik ben zo blij. Natuurlijk, als het maar gezond is, een jongen was ook leuk geweest, hoe dan ook hou je er van maar bla bla, mijn hele leven lang dacht ik dat, als ik een kindje zou krijgen, het een dochter zou zijn. Die mijn 88 Barbies zou erven. Alles in het roze. Jurkjes en tutu’s. Kroontjes en glitter. Je kent het wel. Robin kijkt zielsgelukkig en stiekem opgelucht. Hij zag z’n zoon namelijk al lopen in een tutu met een Skipper in z’n kleine genagellakte handjes.
Na dit fantastische nieuws kunnen we met een dolgelukkig en opgelucht hart het vliegtuig instappen. Destination nummer 1: Miami. Onze babymoon samen met onze dochter (!!) is eindelijk begonnen. De vlucht was na een hoop omboekingen en vertraging vooral lang, saai en vochtvasthoudend. Robin heeft een Mustang gehuurd voor de week en als twee echte toeristen rijden we naar ons hotel. Ik ben gebroken, kan mijn ogen niet meer open houden en m’n rug staat volgens mij verkeerd om. Laat het nou net regenen als we aankomen… Zonder schuldgevoel duiken we de hele dag het bed in om te slapen, Amerikaanse tv te kijken, roomservice te bestellen en ons weer op te laden na de reis.
Iets te vroeg maar fris en fruitig de volgende ochtend trekken we richting Sawgrass Mills. Een shopping mall met outlets zo groot als Beijing ongeveer. We hebben één doel en dat is baby kleertjes en spulletjes kopen. Nu kan het eindelijk!! Robin bewijst meteen weer eens zijn shopping skills. Na vijf minuten heeft hij een paar Michael Kors en een paar Stuart Weitzman schoentjes in m’n mandje gegooid. Roze metallic en zwart velours. Ik smelt. Vanwege ons kind maar ook vanwege de smaak en het shopping enthousiasme van mijn man. Dit gaat zo nog ongeveer acht uur lang door, ik bespaar jullie de details.
Het weer in Miami is niet fantastisch, het is bewolkt en fris, maar dat stoort ons de resterende dagen totaal niet. We zijn zo gelukkig met het nieuws dat ons dochtertje er gezond uitzag op de echo dat we alles leuk vinden, over blij van worden. We gaan naar een wedstrijd van de Miami Heat en een wedstrijd van de Miami Dolphins. Zo, dochterlief heeft haar eerste basketball en football games ook gezien. We nemen haar (ok, mij vooral) mee naar the Barbie Dreamhouse Experience. Gaan naar het strand van South Beach, eten een heerlijk hapje op Ocean Drive en winkelen lekker verder op Lincoln Road. We voelen ons best wel roze wolkerig, om eerlijk te zijn.
Next stop: Turks & Caicos!
You might also like
