Suzanne (32) is mama van Julian (2) en Luc (4 maanden). In mei is ze met man & kids voor werk verhuisd naar het zonnige Cyprus. Ze hebben het roer ‘tijdelijk’ drastisch omgegooid. Elke twee weken kun je haar ervaringen volgen op MamaGlossy!
Gaat het nou eigenlijk slecht daar, vlak na die crisis? Die vraag is ons de afgelopen weken al vaak gesteld door vrienden en familie. Logisch, want het is niemand ontgaan natuurlijk dat Cyprus volop in het nieuws is geweest dit voorjaar en niet op zo’n beste manier. Gesloten banken, lege pinautomaten, protesterende mensen die al hun spaargeld verloren waren… het gebeurde allemaal vlak voor ons vertrek. Elke avond bij het RTL nieuws werden we een beetje zenuwachtiger. Het zal toch wel goed gaan daar?! Huis verkocht, afscheid genomen op het werk, Julian’s leuke crèche opgezegd… en dan dit! De locatie waar we naartoe gingen riep in eerste instantie nauwelijks reacties op (leuk zeg, zo’n zonnig eiland) maar naarmate de weken vorderden kregen we steeds meer ongeruste of meelevende telefoontjes en appjes. Gaan jullie daar echt naartoe? Is het wel veilig? Zijn jullie nog wel welkom als Europeanen? Zijn alle spullen voor de kindjes er nog wel te krijgen? Veel keuze hadden we eigenlijk niet, want op Cyprus staat nu eenmaal het kantoor waaraan we gebonden zijn. En we hadden alles al in gang gezet.
Inmiddels hebben we ‘live’ kunnen ervaren hoe het gaat hier op Cyprus. Merken we wat van de crisis? Ja, wel wat. In winkels en restaurants komt het gesprek soms op de crisis en dan wordt er heel wat afgeklaagd en worden mensen soms zelfs een beetje emotioneel. We kunnen het goed begrijpen. Het is toch ook heftig dat de grootste werkgevers van een eiland plotseling hun deuren sluiten. Of dat je jaren gespaard hebt, in een land waar vrijwel niets geboden wordt op het gebied van pensioenen of sociale voorzieningen, en je dan in een klap een groot deel van je geld verloren bent. De Cyprioten voelen zich beroofd door hun eigen regering en vinden het moeilijk dat de hulp van de EU hen zo persoonlijk treft.
Maar is alles te krijgen hier? Ja hoor, volop. Het gewone leven gaat verder gewoon door, dat moet natuurlijk ook wel. Dus de schappen liggen vol en alle pinautomaten zijn weer in bedrijf. Er zijn nog steeds luxe kledingwinkels en hippe restaurantjes waar nog genoeg mensen zijn. De strandbedjes liggen redelijk vol. Dus dat valt ons allemaal reuze mee. Maar wat ons eigenlijk het meest opvalt is het warme welkom dat we hier steeds krijgen. Cyprioten zijn echt heel vriendelijk. We lazen dit al in reisboekjes, maar het klopt ook. Wij komen overduidelijk niet van hier, maar iedereen is erg gastvrij en geïnteresseerd in ons en de kindjes. Als we vertellen dat we uit Nederland komen, vinden veel mensen het leuk en bijzonder dat we hier zijn. Ze zijn zelfs blij dat er nog steeds mensen komen en dat de stroom van buitenlanders en toeristen naar het eiland nog niet helemaal stilgevallen is.
Maar één keer fronst een oude man bij een tankstation zijn wenkbrauwen wanneer Nederland ter sprake komt. Is that the country where Dijsselbloem is from, the chairman from the EU? Uh, yep. Hij zucht eens diep en haalt zijn schouders op. Well, that’s not your fault darling... En dan met een babystemmetje naar onze kleine Luc: Or your fault, handsome. Aai over zijn bolletje en een brede lach, want hij is zelf ook opa van een kleinzoon van 4 maanden, vertelt hij. Ja, de mensen zijn hier gewoon aardig… en dat vlak na een crisis.
Geen verlaten stranden
En bomvolle terrassen
