Suzanne (32) is mama van Julian (2) en Luc (4 maanden). In mei is ze met man & kids voor werk verhuisd naar het zonnige Cyprus. Ze hebben het roer ’tijdelijk’ drastisch omgegooid. Elke twee weken kun je haar ervaringen volgen op MamaGlossy!
Vers uit het vliegtuig word ik vriendelijk toegeknikt door een man in een uniform. ‘Are the little ones ok?’ ‘Yes’ zeg ik, met Julian trekkend aan mijn linkerhand waardoor mijn open tas (met paspoorten, portemonnee en Iphone) tot ellebooghoogte zakt. Luc zit lief op mijn andere arm en kijkt met zijn kraaloogjes alert rond. De kleintjes zijn helemaal ok, maar waar blijven die kinderwagens? Alle koffers zijn al opgehaald, de bagagebanden zijn leeg, alleen een groepje ouders met jengelende of slapende kids staat nog in de aankomsthal. De buggy’s zijn er niet… vast ergens blijven staan. Emigreren met de kleine boys leek ons spannend en leuk, zeker omdat het maar tijdelijk is en ons nieuwe avonturen met zon, zee & strand zou gaan brengen. Dat gaat vast en zeker ook gebeuren, maar alle begin is moeilijk. En het is warm en plakkerig hier. Opeens komt er een rammelend karretje vol goed nieuws aan. Hoera! De buggy’s en kinderwagens zijn terecht. Blij pak ik mijn handige, smalle duowagen van het rek en klap het ding uit. De kleine mannetjes erin, tas eindelijk omhoog op mijn schouder, waar ie hoort. Nu kan het avontuur beginnen! Op naar ons nieuwe huis.
De autorit is even warm en plakkerig, maar na de oneindige winter in Nederland vinden we dat geen enkel probleem. De lucht is blauw, langs de snelweg groeien felgekleurde bloemen en de zee glinstert ons tegemoet. We love it! Na twintig minuten stoppen we voor een lieflijk wit huis. Dit is het dan! Onze nieuwe plek voor de komende tijd. ‘Vakantie!’ roept Julian vrolijk vanaf de achterbank. Hij heeft groot gelijk. Opgewonden rent hij naar binnen en opnieuw kan ik me zijn reactie helemaal voorstellen. Niets is zo spannend als je nieuwe huis voor de eerste keer doorlopen! Hoe ziet het eruit? Hoeveel kamers zijn er? Waar slaap ik? (Als is dat laatste sinds ik volwassen ben vrij duidelijk). Dolblij zijn we als we het zwembad en het zeezicht vanaf ons balkon zien. Wat een feest om hier te gaan wonen!
Een week later is die euforie toch wat gedempt. Wat rijden ze hier hard. En links! Waar zijn alle babyproducten in de supermarkt? Ik zie nergens pyamapapjes. En zonder kan Julian niet slapen. Mijn kleren zijn te warm. Perfect voor een lekker lentedagje in Nederland, maar hier is het ECHT zomer. Ik heb meer luchtige, hippe jurkjes en slippers nodig. Is er eigenlijk ook Engelse kinderopvang? Mag Luc extra water drinken als het zo warm is? Julian vind het insmeren elke paar uur vreselijk. Weet iemand een goede kinderarts? Is het erg als Luc muggenbeten heeft? Hij is nog zo klein.
Alle begin is moeilijk. Ons avontuur is gewoon echt een avontuur! Maar inmiddels, na 4 weken, is de kop eraf en wordt het genieten steeds gemakkelijker. Ja, ik durf ook hard links te rijden! En de Carrefour kan ik moeiteloos vinden. Er zijn twee verdiepingen, daar stonden al die spullen dus. Dat insmeren kan ook veel sneller: er zijn handige doorzichtige sprays voor kinderen! En ja, Luc mag extra water. Nee, muggenbeten zijn niet erg. Gek genoeg hebben we er ook allemaal steeds minder. Zijn we soms echt aan het wennen? Het lijkt er wel op!
Onze nieuwe straat
Tot over 2 weekjes!
