Ik ben Diana, 36 jaar en woon samen met mijn vriend Sladjan en 2 kids Jasmijn (6jr) en Mayson ( 3maanden) in het Brabantse Tilburg.
In het dagelijkse leven werk ik bij een grote verzekeringsmaatschappij en ben ik eigenaar van de Nagelkoerier. Ik ben visagiste, nagelstyliste en verzorg allerlei leuke (kinder)parties.
Deze week is hij jarig. De man van wie ik zoveel hou, mijn grote liefde en de liefste (stief)vader die er is. Als je denkt dat sprookjes niet bestaan dan heb je het mis, al begon het als een goedkoop bouquet romannetje ; ). 2 dagen na zijn verjaardag zijn we ‘pas’ 2 jaar bij elkaar. Het voelt als zoveel langer. Wij kennen elkaar door en door, hij is mijn beste maatje.
Tijd voor een terugblik op onze lovestory…
Toen ik hem 3 jaar geleden leerde kennen dacht ik heel anders over hem, ik vond hem maar een gladjanus. Hij had een vriendin en ik was getrouwd. Hij kwam uit Rotterdam en ik woonde in Tilburg. Zijn toenmalige vriendin was een bekende van mij. Daarom nodigde hij mij uit op Facebook. Je hoort het toch weleens dat social media relaties kapot kan maken…
Hij bleef me ‘stalken’ en ik zag hier niets verkeerds in. Via chat en Whatsapp hadden wij regelmatig contact, vriendschappelijk! Ik heb nooit één keer gedacht dat er meer achter zat. Tot ik ongeveer een jaar later de beslissing had genomen om weg te gaan bij mijn toenmalige man. Ik was niet gelukkig en moest voor mezelf kiezen. Ook hij zat in een relatiedip en dit kwam toevallig ter sprake.
Wat absoluut niet onze bedoeling was, gebeurde. We spraken af en werden verliefd. Stapelverliefd! Toen we elkaar voor de eerste keer ‘in real life’ zagen was het alsof Cupido een pijltje op ons schoot. Ik weet nog dat we gingen eten maar we allebei geen hap door onze keel kregen.
Vanaf dat moment was het dik aan. Mensen om ons heen hadden veel vooroordelen. Ik zou hem afgepikt hebben van zijn bekende ex. ‘Zo snel alweer een ander’, ‘het zal wel een opvlieging zijn’, ‘het gras is altijd groener bij een ander’ maar ook ‘wat moet je met een buitenlander?’. Sladjan is Serviër. Ja hij heeft een temperament en ja hij is soms opvliegend maar dat weegt niet op tegen alle positieve eigenschappen die hij heeft.
Bovendien voelde niemand wat wij voelden, ik wist vanaf dag één dat dit de man is met wie ik oud wil worden. En dat denk ik nog steeds! We zijn inmiddels 3 verhuizingen en een kindje verder en mijn liefde voor hem wordt alsmaar groter.
Slad liet al snel merken dat het zijn grote wens is om vader te worden. Die wens kwam sneller uit dan gepland! Na 9 maanden relatie was ik al zwanger van Mayson.
We boekten een vakantie naar Las Vegas om er samen nog even tussen uit te gaan maar de dag voor vertrek viel alles in duigen. We hadden een pretecho geboekt en kregen daar te horen dat ons prinsje niet gezond zou zijn. Hij zou een open ruggetje hebben en een afwijking in zijn hersenen en aan de vorm van zijn hoofd. We waren in paniek en intens verdrietig. De volgende ochtend zouden we naar Amerika vliegen. Wat doen we? We besloten te gaan. We bleven maar een week en in die week konden de afwijkingen niet erger worden. Het gaf ons ook de tijd om na te denken. Ik had veel vragen: waar is het fout gegaan? Heb ik iets verkeerds gedaan waardoor ons kindje niet gezond was? Toch hebben we kunnen genieten in Las Vegas en deze moeilijke periode bracht ons nog dichter bij elkaar.
Terug in NL begonnen onze bezoekjes aan het ziekenhuis. Na 2 afspraken met een gespecialiseerd gynaecoloog maakten we een wonder mee: ons kindje was kerngezond! De mevrouw van het pretechoburo had een fout gemaakt en datgeen wat ze op de echo zag had zij verkeerd ingeschat. 5 kilo lichter en een paar rimpels verder konden we eindelijk genieten van onze zwangerschap, wat een geluk!
Sladjan is dol op Mayson maar ook op Jasmijn. Hij beschouwt haar als zijn eigen dochter maar ook Jasmijn ziet hem als vaderfiguur. Zij zijn 2 handen op 1 buik. Sladjan is een waanzinnige vader, mijn man en mijn allerbeste maatje, ik kan met hem lachen en met hem huilen. We praten, we roddelen, we geinen, we ruziën… Slad is mezelf in manvorm, ons motto: YOLO!
In deze 2 jaar hebben we veel ups en downs gekend. Maar nog steeds kan ik zeggen dat ik dolgelukkig ben en me rijk prijs met mijn mooie gezin. 3 jaar geleden had ik dit nooit durven dromen!
You might also like
