Het lijkt nu toch echt wel vaste vormen aan te nemen. Ik heb het over onze huizenzoektocht. De eeuwige bezichtigingen en de bijbehorende keuzes. Waar in Nederland, wat zijn de keiharde eisen en wat zijn de wensen. Een van die twee bezichtigingen waar ik laatst over blogde, bleek een schot in de roos.
Stiekem was het best een wilde gok. We hadden eigenlijk beiden uitgesproken dat we graag naar een grote stad toe zouden willen. Veel faciliteiten in de buurt en dichtbij familie. Helaas bleek dat een groot gelazer te zijn met de scholen. Wachtlijsten van hier tot aan Tokio voor de scholen waar wij graag onze kinderen naartoe hadden willen sturen. Dat hield dus praktisch gezien in dat je iedere ochtend de halve stad door moest en dat dan voor de komende tig jaar. Of je kinderen weer een tijdelijke plek geven, en op termijn, als er ooit plek zou komen dan, de hele riedel weer her programmeren. Tja niet een enorm aantrekkelijke gedachte toch?
Laten we dan toch maar eens kijken in een kleinere stad (of eigenlijk gewoon een dorp hèhè). Daar staan namelijk wel die charmante huizen met zeeën van ruimte. Deze plek heeft ook nog eens meer dan 4 basisscholen (er wonen dus meerdere jongere gezinnen J) en zelfs middelbare scholen, diverse sportmogelijkheden voor zowel ouder als kind en niet geheel onbelangrijk er zijn winkels en verschillende restaurantjes en cafeetjes.
Toen we door het centrum liepen waren we er allebei eigenlijk stil van. “Oh dit is leuk”.” Kijk dat haventje eens?” Hoe charmant en mooi is deze plek zeg. Ik zie een moeder op het terras met haar dochter aan de taartjes met limo. Ik zie een biologische winkel met heerlijke producten. Ik zie een keurslager , een Hema en nog wat lifestyle winkels. Oké het is niet de gehele package, maar een prima basis.
Het eerste huis was matig. Wel charmant, maar kleine tuin en Ruben moest op zolder continue bukken. Het andere huis wat we bezochten was charmant, had veel mooie details (zo’n fantastisch oud fornuis ook), en er waren meer dan genoeg kamers. De tuin was ook groot. En dan die zolder. Compleet afbouwen, maar wat een speelparadijs kan dat worden zeg. Het type huis, waar ik ons wel zag wonen. Na de 2e bezichtiging was de beslissing daar: Wij willen dit gewoon hebben en we gaan bieden. En ineens ben je twee dagen later al uit de onderhandelingen. Joehoeeeee, het eerste belangrijke traject is afgerond! Oké we zijn er nog lang niet, want het circus qua regelneverij begint nu pas. Hypotheek, technische keuringen, taxaties bouwdepot etc. etc.
De eerste stap is gezet, de toekomst begint vastere vormen aan te nemen. Er zijn nu plaatjes bij dat grote mensen huis van onze dromen.
Want ja uiteraard heb ik de afgelopen dagen stiekem al heel vaak op Pinterest gekeken om ideeën op te doen voor de inrichting van het huis. Wat een mooie spullen en leuke ideeën heb ik gezien. Daarnaast al genoeg inspiratie opgedaan wat we allemaal kunnen gaan doen met de zolder. Uiteraard zijn alle aanvullende tips altijd welkom!
Mocht het dus allemaal echt doorgaan, stappen we ook uit ons bekende leventje. De vaste ritmes, het vertrouwde van de mensen van school, maar ook van de juffen van het kinderdagverblijf en natuurlijk de directe omgeving.
Dat zal voor ons allemaal wel even slikken en schakelen worden. Ruimtegebrek was tenslotte enkel de reden dat we op zoek moesten naar iets nieuws. Stiekem zitten we al een aardige tijd op de zelfde plek, de omgeving is echt prima en er is hier veel gebeurd.
Maar vol goede moed gaan we op zoek naar de nieuwe ijssalon, de nieuwe plekken om lekker te eten, buiten te spelen enzovoorts. Mijn gevoel is positief , ik hoop dat alle regelneverij gaat lukken en dat we die stap echt gaan zetten. Kom maar op met die uitdaging!
Liefs,
Fleur
You might also like
