Door: Liselotte
In januari 2014 kreeg ik een vroege miskraam. Bij 10 weken zwangerschap kwamen we via een echo erachter dat het hartje niet (meer) klopte. Met medicijnen heb ik de miskraam in werking gezet. Daarna ging ik weer voorzichtig aan het werk als groepsleerkracht op de basisschool.
In april 2014 kreeg ik helaas tijdens het lesgeven een grote bloeding. Vol zenuwen gingen we op weg naar het ziekenhuis. Wat was er aan de hand? Na een groot onderzoek kwamen we erachter dat ik (niet wetende dat ik weer zwanger was) nog een miskraam te verwerken zou krijgen.
Eigenlijk heb ik het krijgen van een kindje daarna naast me neer gelegd. Ik zou een derde miskraam niet aankunnen. Maar tot onze verbazing bleek ik in juni 2014 zwanger te zijn van onze dochter. Ik vond de zwangerschap zo spannend dat ik met mijn dikke buik bij een psycholoog heb gezeten.
Rond de 20 weken zwangerschap bleek ik ook zwangerschapsdiabetes te hebben. Daardoor groeide ons kindje erg hard. Uiteindelijk is na veel wikken en wegen met 38 weken besloten om een inleiding te gaan doen.
Helaas gebeurde er op de eerste dagen niks! Gelukkig hielp mijn zus mij in het ziekenhuis. Ik was zo gespannen en mijn vriend kon ook al helemaal niet stilzitten. Hij heeft heel lief flensjes en pannenkoeken gebakken voor het personeel en voor ons. Hij was de held van de afdeling. Nadat ze op dag 4 in het ziekenhuis inwendig aan mijn baarmoederhals hadden “getrokken”, kwam er gelukkig eindelijk beweging. Ik had ontsluiting!
Op dag 5 ging mijn zus net naar huis. Ze komt uit Amersfoort en was alle dagen bij mij gebleven. Nu moest ze weer aan het werk. Toen ze hoorde dat ik ontsluiting had, is ze direct op het eerste het beste station uit de trein gesprongen en is ze weer teruggekomen naar het ziekenhuis. Ik lag ondertussen al aan de weeën opwekkers! Heftig zeg!
Ik ging in anderhalf uur van 5 naar 9 cm. In die tijd heb ik gevraagd om medicijnen om de pijn te verlichten maar de dokters gaven bij mijn zus en vriend aan dat de weeën elkaar zo snel opvolgden, dat de medicijnen geven geen zin zou hebben. Onze dochter had haast gekregen! Met een list hebben mijn zus en mijn vriend de bevalling heel goed begeleid. Ze zeiden tegen mij dat de dokter de medicijnen aan het klaarmaken was, maar dat was dus helemaal niet het geval.
Op het einde van de bevalling werd het nog even spannend want Ela zat met haar hoofdje vast. De weeën trokken weg en de hartslag en zuurstofgehaltes van mijn dochter vielen steeds terug. Gelukkig kwam er een hoofdarts om de mannelijke verloskundige ook bij te staan.
Met een vacuümpomp op haar hoofdje en een flinke knip, is uiteindelijk Ela geboren op de klanken van de metalband Rammstein. Mijn vriend moest even opgepept worden en ik moest kracht zetten. De arts bleek ook een sterke voorkeur voor het metalgenre te hebben.
Gelukkig bleek alles goed te zijn met onze kleine meid. Ela heeft nu een t-shirtje van de band!
Meer bevallingsverhalen lezen? Lees hier verder!
Wil jij jouw bevallingsverhalen delen met ons? Mail het dan nu met een mooie foto naar claire@mamaglossy.nl!
You might also like
