Jasmine heeft samen met manlief Eric sinds een aantal maanden een prachtig Perzisch/Nederlands vrouwelijk mixje genaamd Emilie op de wereld gezet. Ze wonen hartje centrum in een grachtenpandje vlakbij de Zuid-Hollandse kust. Met een master in de psychologie op zak werkt ze als adviseur projectbeheersing. Daarnaast is Jasmine gek op design, (kinder-) interieur en fotografie. Haar levensgeluk haalt ze uit de kleine geluksmomentjes op een dag. Sinds kort deelt ze sommige fijne momentjes op haar Instagram account genaamd minemilie.
Werkritme
Na een jaar huismoeder te zijn geweest ben ik alweer twee maanden aan het werk. De afgelopen weken stonden bij mij dan ook in het teken van het weer wennen aan het werkritme en alles wat daarbij komt kijken. Vroeg opstaan is geen probleem gebleken, want uitslapen gebeurt in dit huis al een jaar niet meer dankzij m’n levende wekker in huis (lees Emilie). Hierbij de dingen waar ik als werkende moeder even aan moest wennen.
Op kantoor is het de bedoeling dat ik vier dagen in de week, negen uur op een dag arbeid verricht. Dit hield de eerste weken in dat ik me ineens weer voor een langere periode moest kunnen concentreren. Best een uitdaging, want ik heb namelijk nog steeds het idee dat ik herstellende ben van het welbekende zwangerschapsdementie! Wat ben ik dement geweest zeg tijdens m’n zwangerschap. Soms kon ik niet eens m’n zinnen afmaken, omdat ik na een paar woorden al de draad kwijt was! Daarnaast is na een jaar met veel boe-boe-ba-ba conversaties met Emilie, in het begin best lastig geweest om weer zinnige gesprekken over vakinhoudelijke zaken te hebben met collega’s. De korte concentratieboog van een goudvis die ik had is gelukkig verdwenen. Ik ben bijna weer op m’n oude niveau en met een notitieblok en een pen aan m’n zijde heb ik de uitdaging prima onder controle nu.
Wat verder het wennen aan het werkritme lastig maakte, is het continu ziek zijn van Emilie sinds ze naar het kinderdagverblijf gaat. We zijn heel blij dat ze op een crèche zit met lieve juffen en met leuke kinderen waar ze mee kan spelen. Maar wat een hoop bacteriële en virale uitbraken hebben de kinderdagverblijven zeg! Emilie is iedere week ziek. We hebben allemaal al meerdere keren de buikgriep, een rare hoest wat maar niet weg gaat, koorts aanvallen en nog een hoop andere ellende gehad. Het schijnt goed te zijn voor de weerstand op latere leeftijd, maar zoals Clarice van Houten het zo mooi zei in de film Zwartboek: “Houdt het dan NOOIT op?!!”… Jawel, maar volgens andere moeders in m’n omgeving gaat dit tot kindjes de leeftijd vier hebben bereikt nog even door. Nog maar drie jaar te gaan (*slik*).
Ik heb de eerste weken overleefd en vind het heerlijk om weer bezig te zijn. In de tussentijd is het extra genieten van de momenten die ik met Emilie samen heb. Alles went.
Liefs,
Jasmine
You might also like
