Al maandenlang krijg ik bij iedere poging om Emilie ‘mama’ te laten uitspreken, steeds ‘papa’ als respons. Fijn voor papa dat Emilie zijn benaming zo snel onder de knie heeft gekregen, ik was heus niet jaloers. Ok, het voelde al bijna als een complot van die twee tegen mij. Tot afgelopen Moederdag, want ineens kwam het eruit: ‘mamaaaa’ zei ze met een brede glimlach op haar gezicht. Ik gilde het uit van blijdschap! Eric kwam aangerend, want die hoorde het ook en ja hoor, nog een keer met meer overtuiging: ‘mama!’. Een beter Moederdag cadeau had ik niet kunnen krijgen.
Toch was Moederdag dit jaar bitterzoet. Door slecht nieuws binnen de familie komt plots de realisatie dat het leven eindig is en dat maakt me angstig en erg verdrietig. Tegelijkertijd realiseer ik me dat ik meer moet genieten van het hier en nu. Dat wordt mijn missie voor de komende tijd.
Liefs,
Jasmine
You might also like
