Jasmine heeft samen met manlief Eric sinds een aantal maanden een prachtig Perzisch/Nederlands vrouwelijk mixje genaamd Emilie op de wereld gezet. Ze wonen hartje centrum in een grachtenpandje vlakbij de Zuid-Hollandse kust. Met een master in de psychologie op zak werkt ze al een aantal jaar als projectplanner. Daarnaast is Jasmine gek op design, (kinder-) interieur en fotografie. Haar levensgeluk haalt ze uit de kleine geluksmomentjes op een dag. Sinds kort deelt ze sommige fijne momentjes op haar Instagram account genaamd minemilie.
Aan het eind van mijn zwangerschap was er maar één kwaal waar ik echt last van had en dat was vermoeidheid. Het was alsof ik in het lichaam van een tachtigjarige zat. Ik was niet meer vooruit te branden! Alle activiteiten die staand of, nog erger, lopend ondernomen moesten worden sloeg ik liever over. Zelfs m’n zittende kantoorbaan was me op den duur te veel. Wat keek ik erg uit naar mijn verlof zeg! Omdat mijn project bijna was afgerond, had ik samen met mijn partner besloten om, voordat ik met een nieuw project zou starten, minimaal zes maanden thuis te blijven na mijn bevalling. Het vooruitzicht om zo lang niet te werken was op dat moment heerlijk. Een extra lange vakantie, dat dacht ik althans…
In het begin was dat ook zo. Lekker in de middag languit op de bank met een stapel magazines, oogjes dicht wanneer ik daar zin in had en lunchen met vriendinnen op het terras, het kon allemaal! Totdat ik moeder werd. Dolgelukkig met m’n prachtige dochter, maar borstvoeding geven en weinig slaap is geen goede combinatie gebleken voor het behoud van het blije vakantiegevoel die ik in het begin had. Verlof hebben bij je eerste kindje is gewoon hard werken! Daarnaast had ik er niet bij stilgestaan hoe het voor me zou zijn om voortaan als huisvrouw door het leven te gaan. Het voelde niet helemaal goed.
Begrijp me niet verkeerd, natuurlijk genoot ik van m’n dochter, maar tegelijkertijd miste ik iets. Ik miste het onder de mensen te zijn, want een uurtje koffie doen met vrienden was voor mij niet genoeg om m’n sociale behoefte te verzadigen. Ik miste ook de werkvloer en het doen van ander soort werk dan het huishouden. Het huishouden doen geeft voldoening, want niks lekkerders dan een schoon en opgeruimd huis, maar dat is niet hetgeen waar ik voor in de collegebanken heb gezeten. Ik was toe aan een nieuw project!
Inmiddels ben ik weer fulltime aan het werk. Nieuwe baan, nieuwe collega’s en net de tweede werkweek achter de rug. Het vergt een strakke planning om alles wat gaande is op elkaar af te stemmen, want mijn leven is ineens erg hectisch, maar ik hou ervan! Ik heb genoten van de maanden met m’n dochter thuis, maar het was tijd om elkaar wat losser te laten. Zij is de wereld aan het ontdekken en ik voel me weer mezelf.
You might also like
