JEF BLOGT: DE 5 BIJGEBLEVEN ‘BEVALLINGS’ TELEFOONTJES

Je kent het vast wel, van die telefoontjes waarbij je ophangt en denkt, “Hé, heb ik dat nou goed gehoord?”

Wij als verloskundigen kennen ze zeker! De één durft niet te bellen, omdat ze bang is ons te storen tijdens de bevalling (nu is die kans procentueel gezien op een dag niet zo heel erg groot), terwijl je van een ander het telefoonnummer al herkent als ze weer op de spoedlijn belt! En nee, voor vragen over de maat van een babypakje, moet je niet de spoedlijn bellen 😉 .

De vijf onderstaande telefoontjes zijn me bijgebleven:

1. “Het is begonnen en we gaan in één rechte lijn naar de finish!!”
   “Euh, ok: wie ben je, bij wie hoor je, en wat is er aan de hand?”
   Na wat meer uitleg te hebben gekregen, wist ik waar ik moest gaan kijken en jammer genoeg was het een lange hobbelige weg richting de finish, 18u later werd een gezonde baby geboren.
2. “Hoi met x hier, het gaat niet goed hier, ik verlies heel erg veel bloed!”
   Nu is bloedverlies in de zwangerschap iets waar al onze alarmbellen van gaan rinkelen. Meestal is een bloeding onschuldig, maar het kan een probleem met de moederkoek zijn, dus een snelle reactie is noodzakelijk.
   Het adres wordt gevraagd, ik spring de auto in, overtreed enkele verkeersregels, twijfel of ik de ambulance al moet bellen, maar ben er snel! Ik pluk mijn verlostas uit de kofferbak, bel aan, ren naar boven en dan sta ik vol verbazing te kijken naar een witte onderbroek met een klein roze streepje slijm. Op mijn vraag of bloedverlies met een menstruatie er ook zo uitziet, moet mevrouw giechelend toegeven, dat het toch wat minder is dan ze aan de telefoon vertelde.
   Opgelucht dat het geen echt bloeding, kunnen we er bij kop koffie rustig om lachen terwijl mijn adrenaline niveau en m’n ademhaling weer naar normaal daalt.
   
   Ook tijdens mijn dienst is het wel eens heerlijk om lekker lang in een warm bad te gaan liggen, de dienst telefoon binnen handbereik en even relaxen: twee telefoontjes blijven hangen: 
3. “Hoi met z, de man x, (die van de eerste al snel bevallen was), het is zover! Op de achtergrond hoor ik x al flinke persgeluiden maken (het geluid wat iedere verloskundige niet graag hoort door de telefoon). Als er een prijs uitgereikt kon worden voor snel uit bad komen, aankleden, auto in, en bevalling doen, zou ik me opgeven voor een nominatie! 20 Minuten na het telefoontje zette ik gezonde baby op de wereld!
4. Bij een ander telefoontje hoorde ik m’n collega uit de tweede lijn aan de andere kant. Opluchting: ik zei maar meteen: “als het wat hol klinkt en je hoort water, dat kan, ik lig in bad”. Gelach aan de andere kant: “als je wat rare geluiden hoort: dat kan: ik ben aan het kolven”! Hoe mooi kan intercollegiaal over zijn!
5. Op een winteravond, 3 jaar geleden, alle snelwegen stonden uren vast, record aan files, ijzel op de weg, strooidiensten kregen de sneeuw niet weg geveegd, maar het werk van de verloskundige gaat gewoon door!
   Het ziekenhuis belt “mevrouw belt, ze is hier onder controle, maar redt het niet meer om naar het ziekenhuis te komen! De ambulance kan wel eerste opvang doen, maar zou jij willen gaan kijken?” Euh, ja hoor, ik spring zo de auto in (jammer genoeg is dan net je eigen auto mét winterbanden in de garage voor onderhoud, en mag je met de vervangauto zonder winterbanden de straat op). De rit ging erggggg langzaam, iedere rotonde leek een ijspiste, de auto gleed lekker het wegdek over. Het ziekenhuis belde me weer: de baby was er al! De bevalling was telefonische begeleid, en de baby gilde vrolijk door de telefoon! Oké, ik glibber verder! De nominatie voor snelste verloskundige zou ik niet redden vandaag, maar beter te laat aankomen dan niet aankomen! 40 Minuten na ‘t eerste telefoontje werd ik warm ontvangen. Moeder en kind deden het super! De placenta werd geboren, de baby nagekeken, en bij een grote pot thee, met beschuit met muisjes, konden we allemaal terugkijken op een ijzingwekkend spannend bevalling