Jef is al bijna 16 jaar verloskundige, getrouwd, en nee heeft zelf geen kinderen, maar wel drie teckels: Pien, Puk en Tinus. Hij heeft 12 jaar een verloskundige praktijk ‘Bij Volle Maan’ samen met zijn collega Marian. Jef zal ons een kijkje in zijn leven als verloskundige geven.
DE BEVALLING: CATEGORIE 1
Alle moeders weten het, de ene is beter in bevallen dan de andere! Hoe mooi en “makkelijk” het bij een gaat, hoe langdurig en heftig is het bij de ander!
Vannacht heb ik de bevalling gedaan van Ingrid. Zij hoort tot de 1e categorie dames. De zwangerschap verliep goed. Met de dreiging van het ziekenhuis boven het hoofd als ze niet rustiger aandeed om de bloeddruk netjes te houden, werd er braaf een rust uurtje ingelast (en met succes).
Na het breken van de vliezen, begonnen ’s avonds de weeën. Bij m’n eerste bezoekje waren de 2-3 cm voor mij als verloskundige een prima begin, voor Ingrid als bevallende had het iets meer mogen zijn. Het bad werd gevuld en aangezien mijn hulp nog niet nodig was, mocht ik nog een paar uurtjes naar huis. (Ik moet eerlijk zeggen dat ik een van de gelukkigen ben die met een vrouw aan de weeën nog rustig een paar uurtjes kan slapen)
3 Uur later belde papa in spe, het werd zwaar: kleren aan, bril op (lenzen in de nacht zijn niet handig) en in de auto. De nachtelijke ritjes zijn altijd bijzonder. Je hoort de vreemdste radio programma’s, bijna niemand op de weg en gevoelens die balanceren tussen het mooie van het nieuwe leven waar je naar toe rijdt en het zelfmedelijden van waarom ik net dit vak leuk moest vinden.
Dat zelfmedelijden verdwijnt als sneeuw voor de zon als je binnenkomt in de bevalkamer. Er wordt flink gezucht en gemopperd (dit komen we vaker tegen in bevalkamers) maar het resultaat mag er wezen. 7 cm en binnen een half uur zijn we aan het persen. Super! Dit maakt het vak zo mooi!!
Tussen 2 persweeën volgen de legendarische woorden: wie heeft g*dv*rd*mme bedacht dat:… (je verwacht — dat dit zo’n pijn doet, dat ik dit alleen moet doen, dat we hier zo lang naar uitgekeken hebben, maar nee hoor,… “wie heeft bedacht dat ik dit vestje aan heb!” Heerlijk!! Vestje uit en door…
Ze perst geweldig! En zo wordt er na een half uur hard werken een gezonde dochter Evi geboren!! Jammer genoeg moesten we daarna toch echt naar het ziekenhuis, de baarmoeder was een beetje lui na deze vlotte bevalling, wat we wel eens vaker zien, en daardoor was er wat meer bloedverlies dan thuis toegestaan is.
Achteraf was het maar een kleine domper op een geweldige bevalling en op zo’n moment ben ik zo blij met m’n vak en zo ontzettend trots op de jonge moeder (ok papa Josca deed het ook goed. Maar zijn taak is iets makkelijker)!
You might also like
