De laatste jaren kom je het steeds vaker tegen in de boekjes en bladen: het geboorte- of bevallingsplan! In dit plan kunnen aanstaande ouders hun wensen, verwachtingen, ideeën, verlangens en angsten op papier zetten.
Ik, als verloskundige ben helemaal voorstander van het plan. In de paar maanden dat een aanstormend ouderpaar in de praktijk onder controle is, leer je elkaar best wel goed kennen. Het is voor ons echter onmogelijk om van meer dan 20 dames in de maand, de verwachtingen en wensen van hun bevalling in ons hoofd te stoppen (hoewel ik van 80% het toch wel weet).
Door alles op papier te zetten, gaan mensen ook een idee vormen wat bevallen inhoud, en waar je overal rekening mee kan houden. In onze praktijk willen we wel een “origineel geschreven” plan. De voorgedrukte plannen, waar je kan aanvinken of je wel of geen knip wil, en of je wel of niet goed geïnformeerd wil worden, vinden wij hun doel voorbij gaan. Voor de hand liggende dingen hoeven ook niet op papier gezet te worden; ik snap als verloskundige echt dat niemand graag een knip krijgt( een verloskundige zet echt pas een knip als het moet, ik zou niet weten om welke reden anders).
Een andere voorwaarde voor het plan, is dat het op 1 a4tje moet passen. Nog even snel voor ik bij de mensen aanbel een blik op het plan gooien is makkelijker op een korte bondige versie, dan op een halve roman. Ook de beschrijving welke muziek er moet opstaan, en welke sokken echt in de ziekentas moeten, bieden ook geen meerwaarde voor mijn verloskundig handelen.
Het mooie is, dat je kan afstemmen of mensen reëele verwachtingen hebben voor de bevallingen, dat hun ideeën van wat ik als verloskundige kan doen, overeenkomen met mijn werk, en dat er achteraf geen teleurstellingen zijn die makkelijk hadden kunnen voorkomen worden als dingen op papier staan. Ook eerder bevallingservaringen kunnen kleur geven aan het plan. Dingen die prima “bevallen” (die baarkruk was erg fijn) of teleurstellingen (het was wel erg druk in de bevalkamer, met stagiaires en co-assistent; dus graag rust in de kamer) lezen we graag terug!
Toen laatst 1 van mijn clienten ging bevallen was het plan kort en bondig: de vorige bevalling duurde lang en heb ik als erg pijnlijk ervaren, ik wil graag in het ziekenhuis bevallen en de mogelijkheid van pijnstilling hebben.
De vliezen waren gebroken, en enkele uurtjes later werden de weeën steeds pittiger. Bij mijn eerste bezoekje, deed de baby het prima, de weeën werden netjes weg gezucht, en de ontsluiting was 3 cm. Helemaal volgens plan, werd de tas gepakt, ziekenhuis gebeld, de trap afgelopen, en de auto werd voor gereden. Nog even een wee wegzuchten in de voortuin. Autoportier openen, nog een wee: “ik blijf thuis”. Verloskundige zijn vraagt om snel schakelen en flexibiliteit: auto werd weer weg gezet, tassen uit de auto gehaald, kraamzorg gebeld, en alles in huis in gereedheid gebracht voor de bevalling. Een uurtje later werd na 10 min persen een gezonde dochter geboren. Niet volgens plan maar wel naar volle tevredenheid van iedereen.
You might also like
