Jef is al bijna 16 jaar verloskundige, getrouwd, en nee heeft zelf geen kinderen, maar wel drie teckels: Pien, Puk en Tinus. Hij heeft 12 jaar een verloskundige praktijk ‘Bij Volle Maan’ samen met zijn collega Marian. Jef zal ons een kijkje in zijn leven als verloskundige geven.
Het leven van een verloskundige
Verloskundigen zijn net als gewone mensen; ze eten, werken, leven, hebben hobby’s, een sociaal leven, en slapen. Maar dat dan net even anders als gewone mensen.
Als je dienst hebt, in mijn geval, 7x 24u in de 2 weken, leef je volgens een soort patroon. Je doet kraamvisites, kantoorwerk, verwerkt declaraties, bereid vergaderingen voor, doet wat consulten, en tussendoor doe je je boodschappen, werk je de strijk weg, verbrand je calorieën in de sportschool, maak je het eten klaar en heb je de telefoon bij voor “spoedgevallen”.
Als je mobiel gaat, is het 9 van de 10 keer geen bevalling of geen spoedgeval. Omstaanders wachten met ingehouden adem of ik met grote haast naar m’n auto ren om een vrouw in barensnood te helpen. Vaak zijn deze mensen dan ook teleurgesteld als de noodoproep, een spugende baby, een vergeten afspraak, een flinke diarree aanval of een enthousiaste verkoopster van een advertentie op een vage internet site betreft.
Maar goed, je hebt wel de verantwoordelijkheid voor 200 zwangere vrouwen die naast bevallen ook kunnen uitglijden, bloedverlies kunnen hebben, flauw kunnen vallen of een andere reden waar je wel voor je verlostas voor uit de auto hoort te halen. Die verantwoordelijkheid weegt de eerste jaren van je carrière zwaarder dan als een doorgewinterde verloskundige bent met 15 jaar ervaring achter de kiezen.
Verloskundigen gaan net als normale mensen ook slapen. Maar dan met een telefoon naast je bed. Slapen doe ik heerlijk tijdens mijn dienst! Sommige collega’s slapen licht, niet of onrustig, maar van deze slaapproblemen heb ik geen last. Maar inderdaad, als de telefoon gaat, moet je even uit je droomwereld op aarde landen. Dit gaat de ene keer vlotter dan de andere. Zo weet ik de ene keer binnen 1 tel wie ik aan de lijn heb en waar deze vrouw woont en de andere keer vraag ik toch echt ter controle of de vrouw van de beller echt in onze praktijk onder controle is.
Nachtelijke reacties van de papa’s in spe zijn wisselend: bel ik je wakker? (euh ja, zo klinkt t wel) sorry ow sorry! (nee het is echt geen probleem, daar zijn we voor) ik weet niet of ik al mag bellen ( je mag ons altijd bellen) zijn de favorieten. De zenuwachtige papa in wording, die met een goed bedoeld grapje de ontwakende verloskundige niet weet te vertellen wanneer het begonnen is of hoe snel de weeën nu precies opvolgen kan gelukkig meestal rekenen op ons ontwakend begrip.
Het mooiste van het werken als verloskundige vind ik, dat ik niet weet wat de dag gaat brengen. Met uitzondering van spreekuren waarbij je precies weet welke dames langskomen. Een dienstdag is gevuld met gezellige huisbezoekjes en verder pak je een dag zoals hij komt, met of zonder bevalling (liefst met), met of zonder spannende consulten (liefst zonder), maar steeds weer met het besef dat dit toch echt 1 van de mooiste beroepen moet zijn dat er bestaat.
You might also like
