Wow, wat een lieve reacties na mijn vorige blog. “Hoe doe je dat toch, zo puur schrijven? ” was een vraag die ik kreeg. Well… ik denk er niet zo overna en schrijf eigenlijk echt precies op wat ik denk. Soms zit je beter in je vel dan een andere keer en dit merk ik ook aan mijn schrijfstijl. Soms schrijf ik dus euforisch, een beetje chaotisch, of wat bedachtzamer en andere keren weet ik weer precies wat ik wil. De struggle die ik de afgelopen maanden zo nu en dan heb, zijn voor vele herkenbaar. Gelukkig want we zijn tenslotte allemaal maar mensen. Hoe je door die struggles heen komt is voor iedereen weer anders. Zo kan ik soms niet lekker in mijn vel zitten en dan koop ik bijvoorbeeld een zak Maltezers, drink er dan een paar flinke glazen thee bij en lees -blader- ik in een mooie magazine. Bij weer een andere bui wil ik flink shoppen en dan even heerlijk in mijn eentje. Dan zoef ik door de stad. Ik hoef dan niet veel te kopen of gek te doen, maar de dingen -al is het een super leuke kerstbal van Flying- maken mij dan een gelukkiger mens, dat ik soms de rest van de maand dan zuinig moet doen maakt me even niet uit en is het totaal waard. Ik ben dan weer uit mijn dip en kan er die maand weer tegenaan. Andere keren kan ik wel eens eng dromen en hier over liggen dubben, zoals laatst. – lees hier de blog terug – Het helpt mij dan om de dingen van me af te schrijven. Vroeger deed ik dit in een dagboek en nu mag ik al zo’n 5 jaar schrijven voor Frederieke. Je bent met dat schrijven eigenlijk even je eigen therapeut. Best handig. Na het schrijven over mijn struggles kan ik vaak ook weer in slaap komen. Het geeft me wat meer rust ofzo, alsof er een last van mijn schouder afglijdt. Ik heb zo dus mijn maniertjes gevonden om me te herpakken en accepteer het ook elke keer wanneer ik even niet lekker in mijn vel zit. Ik geloof dat, dat stukje acceptatie ook heel belangrijk is. Voel je gewoon ff lekker shittie in die dip en luister ten alle tijden naar je lichaam. Na het schrijven van mijn vorige blog was ik dus al een stukje belading kwijt en door de vele lieve reacties voelde ik me rijker. Bedankt!
Dromen zijn soms ook heel leuk. Zo kan ik me herinneren dat ik vroeger wel eens zo snel mogelijk na het avond eten naar bed wilde om mijn dromen af te maken. Ik had dan die avond ervoor iets heel leuks gedroomd. Dat ik bevriend was met een popster of dat ik een heel leuk groot huis had. Ik had het weleens een week volgehouden zo’n droom doorpakken zeg maar. Na die week lukte het mij niet meer om die droom in te duiken en dan baalde ik zo! Grappig, want de afgelopen dagen wordt Morris ’s ochtends heel enthousiast wakker. Het eerste wat er uit zijn mond komt is een samenvatting van de droom die hij die nacht heeft gehad. Na die samenvatiing zegt hij dan heel olijk: “o en… uhm goedemorgen trouwens”. Zo schattig en herkenbaar. Ik herkende dat geluk van toen ik klein was. Je kan dan heel de dag in die flow blijven hangen. Gister vertelde hij dat hij in zijn droom had ingebroken in een grote speelgoedwinkel – say what!- wat hij vreemd vond want hij voelde zich totaal geen boef ofzo, “Er was gewoon niemand in de winkel”, zei hij. Hij was zo blij om daar alleen in de speelgoedwinkel te kunnen staan en dat hij alle grote Lego Ninjago pakketten kon pakken zonder te betalen. Hij weet inmiddels wat voor een absuurde bedragen men vraagt voor zo’n leuk Lego pakket en weet dat Sinterklaas dus echt niet zo gek is om deze in de zak te stoppen. Dat zo’n Lego pakket ooit zijn bezit wordt is dus een Utopie. Gelukkig kan hij vanavond weer in zijn droom -die nu ook al een paar dagen duurt- duiken terwijl hij luistert naar de Sinterklaas muziek dat al een paar maanden in zijn kamer galmt. Dat klinkt trouwens zo gemoedelijk, zo zoet en zelfs dat naar Spanje in een zak klinkt nu als muziek in m’n oren. Nee, laat maar aanstaan – ook in aug- die nostalgische liederen van mijn kindervrind! Ik ga vanavond naar Spanje in mijn dromen, wie gaat er mee!?
Lees hier Jerr haar vorige persoonlijke blog
You might also like
