JERR BLOGT: HET STRESS KWARTIERTJE

Jerrine (31) ook wel Jerr genoemd, is mama van Morris (4) & Juul (2) en heeft een relatie met Carlo. Jerr is werkelijk verslaafd aan Pinterest & Instagram, zeg maar gerust een social media junk. Ook werkt zij als pedagogisch medewerkster op een kinderdagverblijf. Jerr houdt van uitstapjes in en om de drukke stad waar in zij woont, shoppen, reisjes en alleen maar leuke dingen. Op maandag is er een persoonlijke blog van Jerr op Mama Glossy te lezen. Get inspired & enjoy!

Maar natuurlijk dat kan er ook nog wel bij – hoor ik mezelf heel vaak in mijn hoofd zeggen. Ik vind het een stomme gedachten alsof ik het ó zo slecht heb. NOT! Maar waarom denk ik dit dan? En waarom die stress erbij? Altijd maar in de strijd met jezelf?! Die stomme loze stress is nergens goed voor.

Ik merk dat sinds Morris op de basisschool zit, ik meer stress ervaar. Why? Waarschijnlijk die tijden. Alles moet op tijd, en daar ben ik helaas niet heel goed in. Voorheen moest ik me alleen maar druk maken om mijn eigen werktijden. De kids zaten bij mij op de opvang -ander groepje- dus die moesten er dezelfde tijd zijn als ik. Goed te doen dus. We staan altijd ruim van te voren op en ik heb zeker 1,5 tot 2 uur de tijd om alles op orde te hebben. Dat zou goed moeten gaan hoor ik je denken, maar helaas. Het laatste kwartiertje komt er altijd dat stress momentje. Herkenbaar? Het is zo’n momentje dat niet te plannen valt. Hier in huis noemen we het al het stress kwartiertje. Meestal heeft Juul in dat stress kwartiertje nog even heel fijn haar broek vol gepoept voordat we de fiets op moeten of ze staat helemaal klaar met haar: parmante jasje, sjaaltje, schoenen aan en haartjes keurig. Nee, kijk ik even niet heeft mevrouw het binnen no-time weer voor elkaar gekregen om alles uit te trekken. Arghhh why Juul why? Dan komt Morris in dat kwartiertje met de meest ingewikkelde vragen. “Mam over hoeveel dagen is papa jarig? ” ,”Mam waarom gaat het vlammetje van een kaars omhoog en niet omlaag? ” Antwoordt: Uhhh Morr dat weet ik nu even echt niet hoor… Ik voel de stress op zo’n moment echt in mijn buik opborrelen.” Hemel ik kan het niet maken toch om die kleine man te laat de klas in te gooien. Al die ogen op zijn verlegen koppie gericht”. Allemaal dingen die ik mezelf dan wijs maak in dat borrelende stress momentje. Goed missie jassen en luiers hebben we dan meestal binnen 10 minuten wel gefixt maar dan moeten we de fiets nog uit de berging halen. Klinkt simpel, maar is vaak na die bovengenoemde 10 minuten aan vertraging weer mega stressvol. Juul neemt vaak de benen op momenten dat mijn handen vol hangen met tassen en een fiets en Morris heeft op de meest onhandige momenten zin in een wedstrijdje rennen.

Ik probeer zo min mogelijk stress over te dragen op de kinderen in zo’n stress kwartiertje. Soms gaat dit wat beter dan de andere keren. Ik merk dat ik de stress aan mezelf voer. “Morr doe je jas nou aan, rits dicht het is koud, Juul houdt op, niet je broer plagen, doe je sokken weer aan! Heel vervelend voor de kinderen en voor mezelf. De ene week heb ik hier meer last van dan de ander. Waarschijnlijk iets met hormonen. Maar kak aan hormonen daar mogen de kids geen last van hebben. Ik ben dat politieagenterige gedrag zat. Als ik het andere ouders op straat hoor doen dan gaan mijn nekharen omhoog staan. Ik ga vandaag de battle met mezelf aan. 1 is het levensbedreigend wat ze doen –> Nee, Hebben andere er last van wat ze doen? —> Nee dus is het antwoord Ja —> Laat ze maar doen wat ze doen -Steven Pont: 2x Nee is Ja-. Dus vanaf nu geen commanderen meer. Laat kinderen lekker zelf denken, tuurlijk is een beetje sturen niet erg maar vul niet alles voor een kind in. Van een schram of een bult is nog nooit iemand slechter geworden, wees wel betrokken, laat je kind altijd weten dat je er voor hen bent.

Vanmorgen sliep mijn kleine man nog. Normaal gesproken zou ik hem uit bed halen met heel veel tegenzin van beide kanten maar nu dacht ik. Ik laat hem, hij is nog niet leerplichtig en mag thuis blijven. Het kind is dol enthousiast door alles wat met de Sint te maken heeft en sliep dit weekend iedere middag weer even. Waarom zou ik me haasten en hem naar school laten gaan nu hij zo moe is. Precies. Niet doen. Morris sliep uit – helaas zijn zusje niet- en heeft een heerlijke dag thuis gehad. Het mannetje was mega vrolijk behulpzaam en samen hebben we de mooiste treinbaan -tot nu toe, want Sint brengt nog meer moois- gemaakt!

Bye bye stress kwartiertje, you and I are history

jerr