Het is een fase het is een fase het is een monster het is een fase het is een fase….Je kent deze vaak toepasselijke spreuk vast wel! Ik moet zeggen dat deze spreuk vaak door mijn hoofd spookt. Eerst dacht ik dit bij de welbekende darmkrampjes, later bij de slapeloze -tand doorkomende- nachten, toen bij de “ik ben twee en zeg nee” fase, De wheeehh op de grond in de supermarkt fase, daarna de ik wil dit niet aan! Ik wil dat aan!! fase en in het begin van dit schooljaar kreeg ik nog zo’n nieuwe fase voor de kiezen, de ik wil niet naar school fase. Deze duurde best lang en hier kon ik zelf wat minder “goed” mee omgaan. Het deed me pijn wanneer ik mijn kleine man zag dwalen over het plein, het deed me pijn wanneer hij -gelukkig niet vaak- ’s ochtends huilden en niet naar school wilden. Komt dit ooit goed? dacht ik.
Voor het eerst zag ik dat mijn lieve Morrisman onzeker was. Hij was geraakt en boos op zichzelf als hij niet mee kon doen met de kinderen op het plein. Gelukkig kwamen er na een paar maanden vriendjes over de vloer en waren het alleen maar wat opstart problemen. Een nieuwe omgeving, nieuwe kinderen. logisch wij zouden daar als mama’s ook moeite mee hebben! Toch kom ik de laatste tijd steeds meer dingen tegen bij mijn oudste. Het lijkt wel hoe ouder ze worden hoe moeilijker de fases zijn. Ik weet nu dat mijn zoon erg gevoelig is voor wat andere over hem denken. Hij kijkt liever naar de jongens van groep twee hoe zij breakdancen – het is een echte observeerder-, dan dat hij direct mee doet. Hij begint er niet aan want hij wil niet falen. Hij staat met dit soort zaken op en hij gaat er mee naar bed. Stelt vragen en je ziet hem denken. Ik wil hem meegeven dat, dat in zijn ogen falen niets uit maakt. Want hé mama maakt ook wel eens een foutje en daar ben ik alleen maar groter en sterker van geworden.. Sinds een dag of twee zeg ik nu tegen Morris en Juul:
Jij bent lief
Jij bent slim
Jij bent belangrijk
Ik herhaal dit gewoon een paar keer per dag. Niet tot het overdreven toe maar gewoon met naar bed gaan en wanneer ik ze knuffel. Dit komt uit de film The Help. Deze film had ik al eens gezien maar na het lezen van een blog van More Please -dat precies op het juiste moment kwam- opende het mijn ogen. Dit is wat ik mijn kinderen mee wil geven. Want ze zijn lief, slim en belangrijk en dit ogen ze best weten.
Kiekjes van de week: Hippiemarkt in surfdorp FAST Scheveningen, Olmenhorst appelgaarde. Picknick op het dakterras, Let the sun shine!
Liefs Jerr
You might also like
