De afgelopen weken was ik wat van slag. Na jarenlang op een super gezellig kinderdagverblijf te hebben gewerkt kwam mijn laatste werkweek toch echt ineens heel snel. Jemig nu moest ik ineens veel lieve collega’s gaan missen, de allerliefste kindjes missen, had mijn dochter -die er ook nog naar de peuteropvang ging- niet meer die leuke speelmomentjes met haar vriendjes waar ze het altijd over had. Ik voelde een soort rouw en een zware druk op mijn hoofd. Ik wilde genieten van mijn eerste weekje vrij maar ik was vooral moe, nergens toe in staat en voelde me mwah. Uiteraard ben ik niet op bed blijven liggen en ben ik lekker met vriend en de kids een weekendje naar Zuid Limburg gegaan, thuis het strand opgezocht met het super lekkere weer en zelfs nog met wat vriendinnetjes afgesproken maar het kostte me wel aardig wat moeite. Afgelopen week was er nog zo’n afscheidsdingetje! Mijn broertje gaat nu toch echt voorgoed naar Finland. Hij heeft al heel wat jaar een super leuke Finse vriendin. De kids zijn gek op beide maar mijn broertje had al snel de droom om met zijn knappe en super lieve vriendin naar Finland te verhuizen. Afscheid part 2 in één week dus. Mijn broertje, een echte familie man, zou nu voorgoed naar het prachtige Finland gaan. Wat super stoer en gaaf! Ik was al gelijk enthousiast over zijn verhuizing maar nu alles rond is en hij van de week zijn laatste “knuffel” gaf kreeg ik het zwaar, heel zwaar. Mijn kleine broertje -bijna 2m maar blijft toch je broertje hé- gaat niet naar Australië maar toch, van elkaar wekelijks zien wordt het nu toch waarschijnlijk maar 2x per jaar. Best gek, hoe tof ik het ook voor hem vind. Ik merk dat ik dan toch niet zo goed tegen veranderingen kan. Thuis ben ik ineens best onrustig, poets de boel, kan geen tijdschrift lezen, en ik vraag me af of ik heel gezellig ben voor vriend en kind. Gelukkig heb ik een super lief vriendje die me er door heen sleept en op de juiste tijden een lekker blond biertje of een goede vino voor mijn neus zet waardoor ik toch nog een beetje kan ontspannen. Het zal erbij horen, bij de veranderingen maar ik weet dat alles beter wordt.
Na de zomer ga ik beginnen als juf in groep 6, op de school waar Morris nu al op zit. De allerleukste school die er is dus! Ik kan niet wachten, maar ik vind het ook super spannend. Ik ga er parttime aan de slag en zit in een super mooi lokaal met uitzicht op 32 kinderen en ik kijk uit de ramen en zie alleen maar “bos” , de bomen van het mooie plein met daarin zelf geknoopte schommels en hutjes. Gaaf! Dit is wat ik al die tijd heb gewild. De kleine kindjes van het kinderdagverblijf ga ik missen. Gelukkig heb ik daar een fantastische borrel gehad ter afsluiting waar ouders en kinderen langskwamen. Zelfs ouders van een paar jaar geleden. De brieven, bloemen en cadeaus zeiden genoeg, ik was geliefd maar voor niemand was het een verrassing. Dit past bij jou, jij wordt een super juf! Collega’s in tranen en nog meer lieve kaartjes met teksten als: wat zullen de nieuwe collega’s blij zijn met jou, wij gaan jou missen maar dit is jouw ding. Ik geloof dus wel dat ik de goede keus heb gemaakt! En wat mijn allerliefste broertje betreft, hé hij gaat niet dood!, en geeft ons ook nog eens een te gek vakantie adres! Bro you can do it! Pak het leven aan en leef NU!
Kiekjes van de afgelopen week: Strand chilligheid, mijn broertje met Morris op zijn nek en volop zomer!
Muziek: Rob Dekay – Rodewijn, Strand: Kijkduin
Geniet, liefs Jerr
You might also like
